Programa - COMPOSTELA

Transcripción

Programa - COMPOSTELA
25 ANIVERSARIO
TEMPORADA
2014/2015
REAL FILHARMONÍA
DE GALICIA
Rubén Gimeno / director
Fazil Say / piano
CONVERS@NDO
Rubén Gimeno director
Sala Mozart / 20.15 h
xoves 26 | 02 | 2015 21.00 h
I
WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756-1791)
Concerto para piano núm. 12 en La maior, K. 414 (385p)
Allegro
Andante
Allegretto
FAZIL SAY (1970)
Concerto para piano e orquestra de cordas
núm. 2, op. 4 “Silk Road”
Fazil Say / piano
II
PIOTR ILYICH CHAIKOVSKI (1840-1893)
Suite núm. 4 en Sol maior, op. 61 “Mozartiana”
Gigue. Allegro
Menuet. Moderato
Pregheira. Andante non tanto
Thème et variations. Allegro giusto
Duración aproximada do concerto: 1 hora e 25 minutos
Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que
desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.
REAL FILHARMONÍA
DE GALICIA
Cincuenta músicos de diferentes
nacionalidades aportan cada temporada
a súa experiencia, formación, tradición
musical, esforzo e ilusión para ofrecer
ao público propostas sorprendentes. Coa
orquestra colaboran de maneira habitual
directores e solistas de recoñecido prestixio
nacional e internacional, apostando por
figuras consagradas e tamén por novos
músicos que brillan no panorama musical.
O seu director titular e artístico é o mestre
Paul Daniel, Maximino Zumalave é o seu
director asociado e Christoph König o
principal director convidado. Xestionada
polo Consorcio de Santiago, nace en 1996
promovida pola Xunta de Galicia e ten a súa
sede permanente no Auditorio de Galicia.
>>VIOLÍNS I
ELINA VIKSNE
HELENA SENGELOW
ADRIANA WINKLER
KIYOKO OHASHI
(concertino)
GYULA VADASZI
ANCA SMEU (axuda de
concertino)
>>VIOLAS
ILDIKÓ OLTAI
TILMANN KIRCHER *
VICTORIA JUROV
NATALIA MADISON **
DANIEL KORDUBAYLO
ANNE SCHLOSSMACHER
CLAUDIO GURIDI
IONELA CIOBOTARU
YULIA PETRUSHEVSKAYA OXANA BAKULINA
MICHAL RYCZEL
TIMUR SADYKOV
ILYA FISHER
>>VIOLONCELLOS
ANNA ALEXANDROVA
PLAMEN VELEV *
>>VIOLÍNS II
BARBARA SWITALSKA **
GRIGORI NEDOBORA *
CARLOS GARCÍA
NIKOLAY VELIKOV **
MILLÁN ABELEDO
ENRIQUE ROCA
AILSA LEWIN
IRINA GRUIA
THOMAS PIEL
* principal
** coprincipal
Cincuenta músicos de diferentes
nacionalidades aportan cada temporada su
experiencia, formación, tradición musical,
esfuerzo e ilusión para ofrecer al público
propuestas sorprendentes. Con la orquesta
colaboran de manera habitual directores y
solistas de reconocido prestigio nacional
e internacional, apostando por figuras
consagradas y también por nuevos músicos
que brillan en el panorama musical. Su
director titular y artístico es el maestro
Paul Daniel, Maximino Zumalave es su
director asociado y Christoph König el
principal director invitado. Gestionada
por el Consorcio de Santiago, nace en 1996
promovida por la Xunta de Galicia y tiene su
sede permanente en el Auditorio de Galicia.
>>CONTRABAIXOS
CARLOS MÉNDEZ *
ALFONSO MORÁN **
ORIOL XICART
>>FRAUTAS
LAURENT BLAITEAU *
LUIS SOTO **
>>ÓBOES
CHRISTINA DOMINIK *
ESTHER VIÚDEZ **
>>CLARINETES
VICENTE LÓPEZ *
EMILIO ALONSO **
>>TROMPETAS
JAVIER SIMÓ *
RAMÓN LLÁTSER **
>>TIMBAL
JOSÉ VICENTE FAUS *
>>PERCUSIÓN
MARTA PRADO ***
>>FAGOTES
JUAN CARLOS OTERO *
MANUEL VEIGA **
*** EAEM (Curso Avanzado de
Especialización Orquestral)
>>TROMPAS
JORDI ORTEGA *
ALFREDO VARELA *
XAVIER RAMÓN **
DAVID SEBASTIÁN ***
>>ARPA
ALBA BARREIRO (R)
(R) reforzo
facebook.com/realfilharmoniadegalicia
RUBÉN GIMENO DIRECTOR
É o Director Titular da Orquestra
Sinfónica del Vallés (Sabadell) dende
a temporada 09/10. Así mesmo, ten
sido Director Artístico da Orquestra
Xove da Sinfónica de Galicia durante
seis anos, labor que simultaneou
co posto de violinista na Orquestra
Sinfónica de Galicia. Como Director
invitado colaborou con gran parte
das agrupacións españolas, como
as Orquestras Sinfónicas de Galicia,
Nacional de España, Sinfónica de
Tenerife, Sinfónica de Euskadi,
Sinfónica do Principado de Asturias,
Sinfónica de Bilbao, Sinfónica de
Castilla y León, Orquesta de Málaga,
Orquesta de Valencia, Orquesta de
Barcelona e Nacional de Cataluña,
Orquesta Ciudad de Granada,
Oviedo Filarmónica, Orquesta de la
Comunidad de Madrid e Orquesta
del Palau de les Arts, entre outras.
Fóra das nosas fronteiras dirixiu a
Norrkoping Symphony Orchestra,
Gavle Symphony Orchestra, Orquestra
de Cámara de Xenebra, Orquestra
do MMCK (Xapón), Orquestra da
Universidade de Maryland, SAMI
Orchestra (Suecia) e a Orquestra
Nacional de Colombia; colaborando
con solistas e agrupacións da talla do
Orfeón Donostiarra, Midori, Steven
Isserlis, Dimitri Sitkovetski, Fazil Say,
Kirill Gerstein, Gabriela Montero,
Behzod Abduraimov, María Bayo,
Michel Camilo… Os seus próximos
compromisos inclúen o debut coa
Orquesta Sinfónica do Gran Teatre
del Liceu dentro dos concertos do
bicentenario de Verdi. Iniciouse na
dirección da man do profesor James
Ross, obtendo o Máster en Dirección
de Orquestra na Universidade de
Maryland. Posteriormente estudou
no Conservatorio de Estocolmo con
Jorma Panula, recibindo clases de
mestres como Alan Gilbert, Esa-Pekka
Salonen, Jukka-Pekka Saraste ou
Leonard Slatkin, obtendo o Diploma
Superior en Dirección de Orquestra.
Es el Director Titular de la Orquesta
Sinfónica del Vallés (Sabadell) desde la
temporada 09/10. Asimismo, ha sido
Director Artístico de la Joven Orquesta
de la Sinfónica de Galicia durante
seis años, labor que simultaneó con
el puesto de violinista de la Orquesta
Sinfónica de Galicia. Como Director
invitado ha colaborado con gran
parte de las agrupaciones españolas,
como las Orquestas Sinfónicas de
Galicia, Nacional de España, Sinfónica
de Tenerife, Sinfónica de Euskadi,
Orquesta Sinfónica del Principado
de Asturias, Orquesta Sinfónica de
Bilbao, Sinfónica de Castilla y León,
Orquesta de Málaga, Orquesta de
Valencia, Orquesta de Barcelona y
Nacional de Cataluña, Orquesta Ciudad
de Granada, Oviedo Filarmónica,
Orquesta de la Comunidad de Madrid
y Orquesta del Palau de les Arts, entre
otras. Fuera de nuestras fronteras ha
dirigido la Norrkoping Symphony
Orchestra, Gavle Symphony Orchestra,
Orquesta de Cámara de Ginebra,
Orquesta del MMCK (Japón), Orquesta
de la Universidad de Maryland, SAMI
Orchestra (Suecia) y la Orquesta
Nacional de Colombia; colaborando
con solistas y agrupaciones de la
talla del Orfeón Donostiarra, Midori,
Steven Isserlis, Dimitri Sitkovetsky,
Fazil Say, Kirill Gerstein, Gabriela
Montero, Behzod Abduraimov, María
Bayo, Michel Camilo… Sus próximos
compromisos incluyen el debut con
la Orquesta Sinfónica del Gran Teatre
del Liceu dentro de los conciertos del
bicentenario de Verdi. Se inició en la
dirección de la mano del profesor James
Ross, obteniendo el Máster en Dirección
de Orquesta en la Universidad de
Maryland. Posteriormente estudió en el
Conservatorio de Estocolmo con Jorma
Panula, recibiendo clases de maestros
como Alan Gilbert, Esa-Pekka Salonen,
Jukka-Pekka Saraste o Leonard Slatkin,
obteniendo el Diploma Superior en
Dirección de Orquesta.
FAZIL SAY PIANO
“Non é unicamente, con todo merecemento, un xenial pianista; sen dúbida vaise
converter nun dos maiores artistas do século XXI”. Le Figaro
Dende hai máis de vinte e cinco anos,
este artista polifacético ocupa un lugar
moi destacado nos circuítos musicais
internacionais. A súa peculiar forma
de presentación contrasta co habitual
e “serio” ambiente do mundo da
música clásica e non deixa ao público
indiferente. Nacido na cidade turca de
Ankara en 1970, os seus excepcionais
dotes permitíronlle estudar co
virtuoso norteamericano David
Levine no Instituto Robert Schumann
de Düsseldorf, proseguindo a súa
formación no Conservatorio de Berlín.
En 1994 gañou o premio Young Concert
Artists International Auditions de
Nova York, o que deu un vigoroso
inicio á súa carreira internacional.
Desde entón tocou como artista
convidado coas orquestras e
directores máis famosos de América
e Europa, abordando un vasto
repertorio que engloba dende Bach
ata a contemporánea. Foi artista en
exclusiva no Dortmund Konzerthaus,
no Berlín Konzerthaus e no festival de
Schleswig-Holstein, entre outros. A
súa discografía inclúe obras de Bach,
Mozart, Beethoven, Haydn, Gershwin
e Stravinski; e moitos dos seus CDs
foron recoñecidos con premios. Ten
un contrato co selo discográfico Naive,
dedicado en exclusiva ás súas obras.
Como músico de cámara forma un dúo
fantástico con Patricia Kopatchinskaja
e actúa con regularidade xunto
a Sol Gabetta, o Borusan Quartet
de Istambul e outros notables
instrumentistas turcos; e a súa paixón
polo jazz levouno a fundar o Worldjazz
Quartet. Como compositor posúe un
amplísimo catálogo, no que sobresaen
tres sinfonías: Fenerbahçe para coro,
piano e orquestra; Thinking Einstein
para piano e orquestra; e o oratorio
Nazim; así como numerosos concertos
para piano, frauta, clarinete, trompeta,
violín ou guitarra, música de cámara,
cancións, pezas para piano, ballets e
partituras para teatro e cine.
“No es únicamente, con todo merecimiento, un genial pianista; sin duda ha de convertirse en uno de los mayores artistas del siglo XXI”. Le Figaro
Desde hace más de veinticinco años,
este artista polifacético ocupa un
lugar muy destacado en los circuitos
musicales internacionales. Su peculiar
forma de presentación contrasta con el
habitual y “serio” ambiente del mundo
de la música clásica y no deja al público
indiferente. Nacido en la ciudad turca
de Ankara en 1970, sus excepcionales
dotes le permitieron estudiar con el
virtuoso norteamericano David Levine
en el Instituto Robert Schumann de
Düsseldorf, prosiguiendo su formación
en el Conservatorio de Berlín. En 1994
ganó el premio Young Concert Artists
International Auditions de Nueva
York, lo que dio un vigoroso inicio a su
carrera internacional. Desde entonces
ha tocado como artista invitado con
las orquestas y directores más famosos
de América y Europa, abordando
un vasto repertorio que engloba
desde Bach hasta la contemporánea.
Ha sido artista en exclusiva en
el Dortmund Konzerthaus, en el
Berlín Konzerthaus y en el festival
de Schleswig-Holstein, entre otros.
Su discografía incluye obras de
Bach, Mozart, Beethoven, Haydn,
Gershwin y Stravinsky; y muchos de
sus CDs han sido reconocidos con
premios. Tiene un contrato con el
sello discográfico Naive, dedicado en
exclusiva a sus obras. Como músico
de cámara forma un dúo fantástico
con Patricia Kopatchinskaja y actúa
con regularidad junto a Sol Gabetta,
el Borusan Quartet de Estambul y
otros notables instrumentistas turcos;
y su pasión por el jazz le ha llevado a
fundar el Worldjazz Quartet. Como
compositor posee un amplísimo
catálogo, en el que sobresalen tres
sinfonías: Fenerbahçe para coro, piano
y orquesta; Thinking Einstein para
piano y orquesta; y el oratorio Nazim;
así como numerosos conciertos para
piano, flauta, clarinete, trompeta,
violín o guitarra, música de cámara,
canciones, piezas para piano, ballets y
partituras para teatro y cine.
Oriente e occidente
Oriente y occidente
Fazil Say é un artista entre ambas as
beiras do Bósforo, nas súas propias
palabras: “…Non sei realmente se son
un músico occidental tentando ir do
oeste ao leste, ou un intérprete turco
tratando de tender unha ponte cara á
música occidental…”. É considerado
un dos intérpretes actuais que mellor
expresou o legado musical de Mozart
e seguindo a liña do mestre austríaco
e moitos dos artistas románticos
como Liszt ou Chopin, que escribiron
e interpretaron os seus concertos,
Fazil Say reúne ambas as facetas e
escribiu xa tres concertos para piano
e orquestra. O seu Concerto para
piano núm 2 op. 4 Silk Road (Ruta da
seda), escrito en 1994, describe a
fascinante aventura dunha caravana
que percorre o traxecto da seda desde
China a Europa como símbolo de
cultura universal. Este percorrido,
ponte entre filosofías, relixións, artes e
tradicións, está representado en catro
movementos a través doutras tantas
paradas en catro puntos de Oriente:
o Tibet, terra de fascinante beleza
e eterna filosofía; a India que vibra
co ritmo das súas frenéticas danzas;
Mesopotamia, territorio de diferentes
razas e estados, de contrastes culturais
e conflitos relixiosos (simbolizada co
título Masacre) cuxa refinada linguaxe
expresiva é dramática e intensa; e
Anatolia, lugar de orixe de Fazil Say,
no movemento titulado A canción da
Nai Terra e inspirado pola canción
popular turca Ankaranin Tasina Bak.
O concerto combina linguaxes moi
dispares como a música tonal, o
jazz, as melodías turcas, as cancións
Fazil Say es un artista entre ambas orillas
del Bósforo, en sus propias palabras:
“…No sé realmente si soy un músico
occidental intentando ir del Oeste al Este,
o un intérprete turco tratando de tender
un puente hacia la música occidental”.
Es considerado uno de los intérpretes
actuales que mejor ha expresado el
legado musical de Mozart y siguiendo
la línea del maestro austríaco y muchos
de los artistas románticos como
Liszt o Chopin, quienes escribieron e
interpretaron sus conciertos, Fazil Say
reúne ambas facetas y ha escrito ya tres
conciertos para piano y orquesta. Su
Concierto para piano núm 2 op. 4 Silk Road
(Ruta de la seda), escrito en 1994, describe
la fascinante aventura de una caravana
que recorre el trayecto de la seda desde
China a Europa como símbolo de
cultura universal. Este recorrido, puente
entre filosofías, religiones, artes y
tradiciones, está representado en cuatro
movimientos a través de otras tantas
paradas en cuatro puntos de Oriente:
el Tibet, tierra de fascinante belleza
y eterna filosofía; la India que vibra
con el ritmo de sus frenéticas danzas;
Mesopotamia, territorio de diferentes
razas y estados, de contrastes culturales
y conflictos religiosos (simbolizada
con el título Masacre) cuyo refinado
lenguaje expresivo es dramático e
intenso; y Anatolia, lugar de origen de
Fazil Say, en el movimiento titulado La
canción de Madre Tierra e inspirado por la
canción popular turca Ankaranin Tasina
Bak. El concierto combina lenguajes
muy dispares como la música tonal, el
jazz, las melodías turcas, las canciones
populares o la escritura dodecafónica
populares ou a escritura dodecafónica
con reminiscencias do repertorio
clásico occidental. Fazil Say ofrece
algúns detalles tímbricos como o uso
do piano “preparado” para achegarse
ás sonoridades dos instrumentos
orientais ou o dun contrabaixo que,
fóra do escenario fronte á orquestra,
produce unha única nota que imita ao
rumor da Terra. A orquestra, formada
só por instrumentos de corda e o
gong como protagonista, imita sons
onomatopeicos como a choiva, o
vento, o gorxeo das pombas, os berros e
saloucos da xente ou o ruído dos fusís.
con reminiscencias del repertorio
clásico occidental. Fazil Say ofrece
algunos detalles tímbricos como el uso
del piano “preparado” para acercarse
a las sonoridades de los instrumentos
orientales o el de un contrabajo que,
fuera del escenario frente la orquesta,
produce una única nota que imita al
rumor de la Tierra. La orquesta, formada
sólo por instrumentos de cuerda y el
gong como protagonista, imita sonidos
onomatopéyicos como la lluvia, el
viento, el gorjeo de las palomas, los
gritos y sollozos de la gente o el ruido de
los fusiles.
Cuarteto de corda con piano
Cuarteto de cuerda con piano
Ao redor de 1780, un dos obxectivos
de Wolfgang Amadeus Mozart era
instalarse en Viena, casar e estabilizarse
economicamente. Para iso, unha das
mellores formas era compor e tocar
concertos para promocionarse en ambas
as vertentes e así, en 1782, comezou as
series de grandes concertos escribindo
tres modestas obras, catalogadas
KV 413, 414 e 415, que o compositor
describe nunha carta ao seu pai como
brillantes, agradables e naturais,
aínda que nunca insubstanciais.
Co fin de atraer ao público e máis
compradores, Mozart tomou como
referencia certos concertos de Johann
Samuel Schroeter, a quen coñecera
anos antes, nos que a parte orquestral
estaba escrita de modo que as cordas
levaban o peso da obra e os ventos
eran unicamente un acompañamento
e así, un concerto podería ser tocado
con éxito por un pianista acompañado
por un cuarteto de corda. O primeiro
movemento, Allegro, presenta unha
Alrededor de 1780, una de los objetivos
de Wolfgang Amadeus Mozart
era instalarse en Viena, casarse y
estabilizarse económicamente. Para
ello, una de las mejores formas era
componer y tocar conciertos para
promocionarse en ambas vertientes
y así, en 1782, comenzó las series de
grandes conciertos escribiendo tres
modestas obras, catalogadas KV 413,
414 y 415, que el compositor describe
en una carta a su padre como brillantes,
agradables y naturales, aunque nunca
insustanciales. Con el fin de atraer al
público y más compradores, Mozart
tomó como referencia ciertos conciertos
de Johann Samuel Schroeter, a quien
había conocido años antes, en los que la
parte orquestal estaba escrita de modo
que las cuerdas llevaban el peso de la
obra y los vientos eran únicamente un
acompañamiento y así, un concierto
podría ser tocado con éxito por un
pianista acompañado por un cuarteto
de cuerda. El primer movimiento,
dobre exposición das ideas principais
que introduce a orquestra e recolle
o piano e finaliza cunha cadencia
brillante e encantadora. O tempo lento
cita a abertura da ópera La calamita’
de cuori como unha homenaxe ao seu
admirado Johann Christian Bach, con
quen coincidira na súa primeira visita
a Londres; este movemento inclúe
tamén unha cadencia que evoca as
ideas musicais previas. Finaliza o
concerto cun rondó a modo de vivaz
Allegretto, regresando unha e outra
vez ao exquisito ritornello que fresco e
lixeiro tenta deixar un bo recordo no
público.
Allegro, presenta una doble exposición
de las ideas principales que introduce la
orquesta y recoge el piano y finaliza con
una cadencia brillante y encantadora. El
tiempo lento cita la obertura de la ópera
La calamita’ de cuori como un homenaje a
su admirado Johann Christian Bach, con
quien había coincidido en su primera
visita a Londres; este movimiento
incluye también una cadencia que evoca
las ideas musicales previas. Finaliza el
concierto con un rondó a modo de vivaz
Allegretto, regresando una y otra vez al
exquisito ritornello que fresco y ligero
intenta dejar un buen recuerdo en el
público.
Mozartiana
Mozartiana
A orixe da Suite núm. 4 en Sol
maior op. 61 vén da admiración que
Chaikovski sentía por Mozart e, máis
concretamente, por Don Giovanni, obra
á que dedicou esta peza no centenario
da súa estrea. Xa en 1884, Chaikovski
tivo a idea de compilar unha suite
con obras de Mozart, idea que non
retomou até 1887, un ano cheo de
viaxes e de acontecementos positivos
no seu traballo como director invitado
no Teatro Bolshói de Moscova, o que o
levou ao éxito en Rusia e Europa e lle
permitiu dirixir as súas propias obras.
Así, a suite foi iniciada no transcurso
dunha cura de augas no Cáucaso,
onde o 17 de xullo escribiu: “…comecei
a orquestrar as variacións mozartianas”
e o 9 de agosto: “Concluín os últimos
toques a miña Suite”. As catro partes da
obra, bautizada polo autor como “unha
reencarnación do pasado nunha obra
contemporánea”, son orquestracións
de pezas do compositor salzburgués.
El origen de la Suite núm 4 en Sol mayor
op. 61 viene de la admiración que
Chaikovsky sentía por Mozart y, más
concretamente, por Don Giovanni,
obra a la que dedicó esta pieza en el
centenario de su estreno. Ya en 1884,
Chaikovsky tuvo la idea de compilar
una suite con obras de Mozart, idea que
no retomó hasta 1887, un año plagado
de viajes y de acontecimientos positivos
en su trabajo como director invitado
en el Teatro Bolshói de Moscú, lo que
le llevó al éxito en Rusia y Europa y le
permitió dirigir sus propias obras. Así,
la suite fue iniciada en el transcurso de
una cura de aguas en el Cáucaso, donde
el 17 de julio escribió: “…he comenzado a
orquestar las variaciones mozartianas” y
el 9 de agosto: “He concluido los últimos
toques a mi Suite”. Las cuatro partes de la
obra, bautizada por el autor como “una
reencarnación del pasado en una obra
contemporánea”, son orquestaciones
de piezas del compositor salzburgués.
A breve Xiga, é a Pequena Xiga para
piano KV 574; o segundo, Minuetto,
o Minuetto para piano KV 355; a
suave Preghiera é a orquestración
da transcrición para piano de Franz
Liszt sobre o motete Ave Verum
Corpus KV 618. Especial interese ten
o movemento final: Mozart usou un
tema da ópera de Gluck Os Peregrinos
da Meca para as súas variacións para
piano, e Chaikovski orquestra estas
para o seu Tema e Variacións. A estrea
tivo lugar en Moscova en novembro
de 1887 nun concerto organizado pola
Sociedade Musical Rusa dirixido polo
propio Chaikovski nun programa que
incluía tamén a súa Segunda Sinfonía.
La breve Giga, es la Pequeña Giga para
piano KV 574; el segundo, Minuetto, el
Minuetto para piano KV 355; la suave
Preghiera es la orquestación de la
transcripción para piano de Franz
Liszt sobre el motete Ave Verum
Corpus KV 618. Especial interés tiene el
movimiento final: Mozart usó un tema
de la ópera de Gluck Los Peregrinos
de La Meca para sus variaciones para
piano, y Chaikovsky orquesta estas
para su Tema y Variaciones. El estreno
tuvo lugar en Moscú en noviembre de
1887 en un concierto organizado por la
Sociedad Musical Rusa dirigido por el
propio Chaikovsky en un programa que
incluía también su Segunda Sinfonía.
25 ANIVERSARIO
PRÓXIMOS CONCERTOS
MARZO 2015
5
ORQUESTRA SINFÓNICA DE GALICIA
JAKUB HRUSA / director
ANDREA LUCCHESINI / piano
Obras de Roussel,
Saint-Saëns, Ravel
21.00 h. Auditorio de Galicia
13
REAL FILHARMONÍA DE GALICIA
ANTONI ROS MARBÀ / director
PABLO FERRÁNDEZ / violoncello
21.00 h. Auditorio de Galicia
19
LARS VOGT piano
21.00 h. Auditorio de Galicia
AUDITORIO DE GALICIA
Avda. do Burgo das Nacións, s/n
15705 Santiago de Compostela
DESPACHO DE BILLETES
Tel.: +34 981 571 026
573 979
OFICINA
Tel.: +34 981 574 153
552 290
Fax: +34 981 574 250
www.compostelacapitalcultural.org
www.auditoriodegalicia.org
www.rfgalicia.org
Obras de Dvorák
20.15 CONVERS@NDO CON
PABLO FERRÁNDEZ
Obras de Schubert
Ciclo de Piano Ángel Brage

Documentos relacionados