Polonia suma en colegios y liceos más de 86.000
Transcripción
Polonia suma en colegios y liceos más de 86.000
VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 1 www.polskaviva.com 10.000 ejemplares - 10.000 egz POLSKAVIVA.COM @polskaviva Polonia suma en colegios y liceos más de 86.000 estudiantes de español núm/nr 43 Verano - Lato 2016 ISSN 2299-3630 GRATUITO - BEZPŁATNA W polskich gimnazjach i liceach języka hiszpańskiego uczy się 86 tysięcy osób ENTREVISTA / WYWIAD Adam Kozanecki. 12-13 9 772293 63081 3 05 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 2 aNáLISIS POLSKAVIVA.COM 2 @polskaviva Las Secciones Bilingües y el español en Polonia Representación de Hotel Splendor por el Liceo II "Marii Konopnickiecj" de Katowice, ganador del XI Concurso de Teatro Escolar en español organizado por la Consejería de Educación. CoNSEjERía Sztuka „Hotel Splendor” w wykonaniu uczniów II Liceum im. Marii Konopnickiej w Katowicach – zwycięzców XI Konkursu Teatrów Szkolnych w języku hiszpańskim organizowanego przez Biuro Radcy ds. Edukacji. VaRSoVIa. Según la más reciente base de datos de “Ethnologue. Languages of the world”, podríamos afirmar que el español es, de entre las más de siete mil lenguas vivas en nuestro mundo, una de las que mayor pasión genera a nivel global. El español es actualmente, con sus más de 548 millones de hablantes, la segunda lengua más hablada en todo el planeta tras el chino mandarín y agrupa un gran número de estudiantes que ya supera los 21 millones a lo largo y ancho de la Tierra. Polonia, en los últimos 20 años no solo no es ajena a este interés, sino que evidencia una pujanza creciente por nuestro idioma. En el sistema educativo polaco, el español es una de las seis lenguas ofertadas de manera obligatoria en la Educación Secundaria que está teniendo en los últimos años un crecimiento espectacular. El español comienza a tener verdadera presencia en las lindes de este territorio de la Europa oriental y, como lengua extranjera, en todos los colegios y liceos de Polonia suma ya más de 86.000 estudiantes. a día de hoy sigue aumentando, lo que evidencia el creciente interés de la sociedad polaca por el español y por lo español, así como la constatación de la utilidad de su aprendizaje a raíz del notable incremento de las relaciones económicas, sociales e institucionales entre Polonia y el mundo hispánico. El sistema educativo polaco concede una gran importancia al estudio de lenguas extranjeras, que en la actualidad es obligatorio a partir del primer curso de Educación Primaria, así como desde el comienzo de la Educación Secundaria Básica, donde se insta al alumno a escoger dos lenguas extranjeras. al final de la Educación Secundaria Superior, los alumnos se examinan por lo menos de una lengua en el examen de Matura. La realización de esta prueba comprende un nivel básico, uno ampliado y otro bilingüe. Es en este último donde el español alcanzado pretende estar orientado a la consecución de habilidades bilingües, lo que despeja dudas sobre los niveles que pueden alcanzar estos alumnos. El programa de Secciones Bilingües (SSBB), gestionado desde la Consejería de Educación en Polonia, ha propulsado el estudio y el interés por el español desde los años 90 hasta la actualidad dentro del acuerdo entre el Ministerio de Educación Nacional de la República de Polonia y el Ministerio de Educación y Cultura de España, firmado en mayo de 1997. En la actualidad, las SSBB cuentan con 14 liceos y 7 gimnazjums. así, tras casi veinticinco años, se halla plenamente asentado en el país y cuenta con centros en las principales ciudades de Polonia (Białystok, Bydgoszcz, Cracovia, Gdańsk, Varsovia, Katowice, Lublin, Poznań, Radom, Wrocław, Szczecin y Łodz). Del mismo modo, fruto de la cooperación entre la Consejería de Educación y el Ministerio de Educación Nacional de Polonia, se han cerrado distintos acuerdos que han permitido, en los dos últimos años, la apertura de 24 nuevas Secciones Bilingües de español en Gimnazjums atendidos por profesorado del Ministerio de Educación Polaco (MEN), ampliando de este modo la cobertura a tres nuevas ciudades (Toruń, opole, Rzeszów). En total, ya son más de 3.500 alumnos los que integran las SSBB de español en Polonia. El programa de SSBB con idioma español en Polonia, que también cubre otros países de Europa Central y Europa oriental, complementa el currículo polaco durante los tres años de enseñanza secundaria superior con materias impartidas en español, tales como Lengua y Literatura, Geografía e Historia. De este modo, los alumnos de SSBB no solo aprenden la gramática de nuestra lengua sino que la interiorizan a través de diferentes marcos culturales e históricos en un horario intensivo. El sentido último del programa es conseguir que los alumnos polacos salgan de la enseñanza secundaria con el máximo nivel de español y que incluso piensen ya en la lengua cervantina. El objetivo final pasa por que los alumnos obtengan tanto la Matura polaca como el Título de Bachiller español. Como muestra de este enorme elenco de posibilidades culturales con que los alumnos de las SSBB cuentan gracias al programa ya descrito, la Consejería de Educación no solo se encarga de fomentar el estudio del español en estas escuelas VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 3 www.polskaviva.com sino que incorpora la presencia de profesores españoles especializados por materias y adscritos a los centros que albergan SSBB. además, la Consejería de Educación en Polonia es la encargada de dar a conocer a los alumnos otras actividades extracurriculares. Una de las más elogiadas es el Concurso Escolar de Teatro en español, para el que se preparan y alcanzan unos niveles excelentes tanto en la fase nacional como en una posterior internacional, celebrada este año en Praga y que contó con la presencia de las SSBB de Katowice y Cracovia (primer y segundo premio de la edición nacional, respectivamente). asimismo, la Consejería organiza diferentes jornadas de formación de profesorado polaco y español en lengua extranjera (Encuentro ELE en Polonia, jornadas de Formación para Coordinadores de las SSBB...) con el fin de satisfacer las necesidades y ambiciones de nuestros enseñantes. Los alumnos cuentan a su vez con el boletín trimestral de la Consejería, Enlace, donde se cubren todos los eventos de los que podemos disfrutar durante el transcurso del año académico, algunos tan interesantes como el Concurso de Fotomontaje o el de escritura de Giner de los Ríos, donde los alumnos participan y hacen gala de una creatividad encomiable, así como reciben un premio para viajar a España con el que pueden continuar su aprendizaje de inmersión lingüística. También, a través de las redes sociales (Facebook, Twitter...), se divulgan regularmente actividades de interés para el alumnado que estudia español. asimismo, las olimpiadas de español organizadas por la asociación Neofilológica Polaca en Poznań constituyen otra prestigiosa cita anual con el español. En lo referente a las universidades polacas, actualmente estudian español ya más de 46.000 alumnos. La colaboración en materia universitaria permite el intercambio de estudiantes y profesores entre universidades de España y Polonia. Del mismo modo, los alumnos de las SSBB de español tienen acceso a 4 becas para la realización de sus carrera en España, financiadas por la Universidad de Granada. Todas estas actuaciones configuran un marco de cooperación bilateral enormemente satisfactorio, en el que el compromiso de las autoridades educativas de Polonia y España posibilita una notable presencia de la cultura española que permite seguir cautivando a todos aquellos que, algún día, tomando un café al sol de una terraza, profundizando en sus estudios académicos o progresando en su carrera profesional, puedan sentirse orgullosos de hablar la lengua española. JOAQUÍN TAMARA ESPOT (Consejero de Educación de España en Polonia) apertura oficial de la SB de español en Torun con el Consejero de Educación español, joaquín Tamara. CoNSEjERía Radca ds. Edukacji Ambasady Hiszpanii w Polsce Joaquín Tamara na oficjalnym otwarciu sekcji dwujęzycznej z językiem hiszpańskim w Toruniu. VII Encuentro de Español Lengua Extranjera en Polonia (23-24 de abril), organizado por la Consejería de Educación. CoNSEjERía VII Spotkanie Nauczycieli Języka Hiszpańskiego w Polsce zorganizowanie 21-23 kwietnia przez Biuro Radcy ds. Edukacji Ambasady Hiszpanii w Polsce. Entrega de premios Concurso literario Giner de los Rios 2016. CoNSEjERía Wręczenie nagród Konkursu literackiego Giner de los Ríos 2016. 3 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 4 aNaLIZa Sekcje dwujęzyczne i język hiszpański w Polsce POLSKAVIVA.COM 4 @polskaviva Primer encuentro de cooperación entre la Conferencia de rectores de las Universidades Españolas (CRUE) y su homóloga polaca (KRaSP). CoNSEjERía Pierwsze spotkanie dotyczące współpracy Konferencji Rektorów Uniwersytetów Hiszpańskich (CRUE) i Polskich (KRASP). WaRSZaWa. Według najnowszej edycji publikacji „Ethnologue. Languages of the world”, wśród istniejących na świecie ponad siedmiu tysięcy języków żywych język hiszpański należy do języków budzących największe zainteresowanie na poziomie globalnym. Posługuje się nim obecnie ponad 548 milionów ludzi, co czyni z niego drugi po języku mandaryńskim język świata pod względem liczby użytkowników. jako języka obcego uczy się go już ponad 21 milionów uczniów na całej kuli ziemskiej. Na tym tle Polska nie jest wyjątkiem. W ostatnich 20 latach dał się zauważyć znaczny wzrost zainteresowania naszym językiem. W polskim systemie oświaty język hiszpański jest jednym z sześciu oferowanych obowiązkowych języków obcych w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych. W ostatnich latach odnotowuje się spektakularny wzrost liczby uczących się go uczniów. Zaczyna się on coraz bardziej liczyć w tym kraju na styku Europy Środkowej i Wschodniej – jako języka obcego w polskich szkołach uczy się go już ponad 86 tysięcy uczniów. obecnie liczba ta ciągle wzrasta, co jest dowodem rosnącego zainteresowania polskiego społeczeństwa językiem hiszpańskim oraz wszystkim, co związane z Hiszpanią. Dowodzi to również, że pojawiło się w nim przekonanie o przydatności języka hiszpańskiego, które wynika z zauważalnego zacieśnienia kontaktów gospodarczych, społecznych oraz instytucjonalnych między Polską a krajami hiszpańskojęzycznymi. Polski system oświaty przywiązuje dużą wagę do nauczania języków obcych. Wszyscy uczniowie od pierwszej klasy szkoły podstawowej obowiązkowo uczą się języka obcego, a przy rozpoczęciu nauki w gimnazjum muszą wybrać drugi język obcy. Na koniec liceum uczniowie zdają egzamin maturalny z co najmniej jednego języka obcego. Egzamin ten może być zda- wany na poziomie podstawowym, rozszerzonym lub dwujęzycznym. Na tym ostatnim, najwyższym poziomie, osiągnięty poziom języka hiszpańskiego zbliża się do kompetencji w języku ojczystym, co rozwiewa wątpliwości co do poziomu języka, jaki są w stanie osiągnąć uczniowie. Program sekcji dwujęzycznych, zarządzany przez Biuro Radcy ds. Edukacji ambasady Hiszpanii w Polsce, od lat 90 do dziś promuje naukę języka hiszpańskiego oraz zainteresowanie nim. Sekcje te zostały utworzone w ramach Porozumienia między Ministerstwem Edukacji Narodowej Polski a Ministerstwem Edukacji i Kultury Hiszpanii w sprawie tworzenia i funkcjonowania klas dwujęzycznych z językiem hiszpańskim, podpisanego w maju 1997 roku. Działają one w 14 liceach oraz 7 gimnazjach. jak widać, po niemal 25 latach (pierwsza sekcja dwujęzyczna w Polsce powstała w 1991 roku) program ten zdążył się już w pełni zadomowić w kraju; obecnie obejmuje szkoły w głównych miastach Polski (Białystok, Bydgoszcz, Kraków, Gdańsk, Warszawa, Katowice, Lublin, Poznań, Radom, Wrocław, Szczecin i Łódź). Dodatkowo w wyniku współpracy między Biurem Radcy ds. Edukacji ambasady Hiszpanii w Polsce a Ministerstwem Edukacji Narodowej zostały zawarte różne porozumienia pozwalające na otwarcie w ostatnich dwóch latach 24 nowych sekcji dwujęzycznych podległych Ministerstwu Edukacji Narodowej, które zatrudnia uczących w nich nauczycieli. W ten sposób zasięg sekcji dwujęzycznych poszerzył się o trzy nowe miasta: Toruń, opole i Rzeszów. Łącznie w sekcjach dwujęzycznych z językiem hiszpańskim w Polsce uczy się już ponad 3500 uczniów. Program sekcji dwujęzycznych z językiem hiszpańskim w Polsce, który obejmuje też inne kraje Europy Środkowej i Wschodniej, uzupełnia polski trzyletni program li- ceum o przedmioty nauczane w języku hiszpańskim, takie jak język oraz literatura hiszpańska, a także geografia i historia Hiszpanii. W taki sposób uczniowie sekcji dwujęzycznych nie tylko uczą się gramatyki naszego języka, ale także mogą ją przyswoić poprzez intensywne poznawanie historii i kultury, co jest możliwe dzięki odpowiedniej liczbie godzin. Główny sens programu to osiągnięcie stanu, kiedy polscy uczniowie po opuszczeniu liceum posługują się językiem Cervantesa najlepiej, jak tylko to możliwe, a nawet w nim myślą. Celem końcowym jest uzyskanie przez uczniów dwóch tytułów maturalnych: polskiej matury oraz hiszpańskiego Título de Bachiller. o ogromnym wachlarzu możliwości kulturalnych, na jaki dzięki wyżej opisanemu programowi mogą liczyć uczniowie szkół dwujęzycznych, świadczy nie tylko fakt, że Biuro Radcy ds. Edukacji zajmuje się popularyzacją języka hiszpańskiego w VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 5 www.polskaviva.com tych placówkach, ale również fakt, że w ramach programu sekcji dwujęzycznych zapewnia ono szkołom obecność wyspecjalizowanych w konkretnych przedmiotach oraz przypisanych do szkół hiszpańskich nauczycieli. oprócz tego Biuro Radcy ds. Edukacji organizuje dla uczniów różne wydarzenia pozaszkolne. jednym z najbardziej cenionych jest Konkurs Teatrów Szkolnych w języku Hiszpańskim. Uczniowie przygotowują się do niego i osiągają znakomite wyniki zarówno w konkursie krajowym, jak i w późniejszym konkursie międzynarodowym. Tegoroczny konkurs międzynarodowy odbył się w Pradze. Wzięli w nim udział uczniowie z sekcji dwujęzycznych w Katowicach i Krakowie (zajęli oni odpowiednio pierwsze i drugie miejsce w konkursie krajowym). Biuro organizuje również różne seminaria dla nauczycieli polskich i hiszpańskich (Encuentro ELE en Polonia, Seminaria Szkoleniowe dla Koordynatorów Sekcji Dwujęzycznych, etc.), które zaspokajają potrzeby oraz ambicje naszych nauczycieli. Dla uczniów natomiast przeznaczony jest wydawany przez Biuro Radcy ds. Edukacji kwartalnik „Enlace”, w którym relacjonowane są wszystkie wydarzenia, jakie odbywają się w ciągu roku szkolnego. Za przykład może służyć konkurs na fotomontaż czy konkurs literacki „Giner de los Ríos”, którego uczestnicy wykazują się 5 Ganadoras de las olimpiadas de español 2016 en Poznan junto con el comité organizador y embajadores de España, Venezuela, Uruguay. CoNSEjERía Zwycięzcy Olimpiady Języka Hiszpańskiego 2016 w Poznaniu z komitetem organizacyjnym i ambasadorami Hiszpanii, Wenezueli i Urugwaju. ogromną kreatywnością, a zwycięzcy otrzymują jako nagrodę wyjazd do Hiszpanii, pozwalający im rozwijać swoją znajomość języka poprzez immersję językową. Z kolei za pośrednictwem serwisów społecznościowych (Facebook, Twitter, etc.) Biuro Radcy ds. Edukacji regularnie publikuje informacje dotyczące wydarzeń przeznaczonych dla uczących się języka hiszpańskiego. Kolejnym prestiżowym wydarzeniem, które gromadzi miłośników języka hiszpańskiego, jest organizowana corocznie przez Polskie Towarzystwo Neofilologiczne w Poznaniu olimpiada języka Hiszpańskiego. jeżeli chodzi o język hiszpański w polskim szkolnictwie wyższym, obecnie uczy się go ponad 46 tysięcy studentów. Dzięki współpracy między uni- wersytetami istnieją programy wymiany studentów i wykładowców między uczelniami hiszpańskimi i polskimi. Dodatkowo uczniowie sekcji dwujęzycznych z językiem hiszpańskim mogą ubiegać się o przyznanie jednego z czterech stypendiów na studia na uniwersytecie w Grenadzie finansowanych przez tę uczelnię. Wszystkie te działania tworzą niezwykle zadowalające pole do współpracy, na którym wysiłki władz oświatowych Polski i Hiszpanii umożliwiają zauważalną obecność kultury hiszpańskiej. obecność ta pozwala przyciągać tych wszystkich, którzy być może któregoś dnia, siedząc w słoneczny dzień na tarasie z filiżanką kawy, studiując lub pnąc się po szczeblach swojej kariery zawodowej, poczują się dumni z tego, że mówią po hiszpańsku. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 6 ECoNoMía POLSKAVIVA.COM 6 @polskaviva ¿Frustrará el Brexit la integración europea? Bartłomiej Malik, columnista VaRSoVIa. La Unión Europea decidió organizar una licitación para construir una puerta al tercer milenio. a la licitación se presentaron tres empresas: alemana, turca y polaca. La primera que compareció ante el comité de evaluación fue la empresa de alemania, que valoró el coste del encargo en 50 mil euros. – ¿Por qué tan caro? – pregunta el presidente del comité. – Un diseño alemán sólido y unos materiales alemanes sólidos tienen su precio – responden los representantes de la empresa. La segunda que mostró su diseño, muy parecido a la propuesta alemana, fue la firma turca. – Un concepto interesante, pero ¿cuál es el precio? – preguntan los miembros del comité. – 25 mil euros – responden los constructores turcos. El último en presentarse es el polaco. Explica el diseño, básicamente el mismo que el de alemania y Turquía, pero al escuchar la pregunta por el precio dispara – 125 mil euros. El comité se queda ojiplático. El presidente, bien confundido, apenas logra soltar la pregunta por el porqué de un coste tan elevado. – ¡Su oferta es prácticamente igual a las anteriores! En esto, el polaco responde con calma – 50 mil euros es la comisión para el honorable comité, 50 mil euros es la comisión para mi y 25 mil euros es para el turco, que alguien tendrá que construir esta puerta. Tamañas bromas políticas, que se cuentan por decenas, reflejan muy bien lo que mucha gente piensa sobre los absurdos de la Unión Europea. asimismo, expresan de forma muy acertada los argumentos de los euroescépticos en contra del proyecto europeo llamado Unión Europea. No tendría sentido divagar sobre lo verdadero o falso que tienen estas bromas. Lo importante es que el día 23 de junio el 51,9 % de los británicos dio crédito a las personas que presentaban a la UE como a un coloso que no es rentable, que está lleno de insensatez y que sirve solamente para el interés particular de alemania en un continente del que Gran Bretaña preferiría desinteresarse. Sin embargo, la realidad superó la forma del absurdo al que se alude en las bromas políticas. El día del referéndum la entrada más buscada en Google en Reino Unido fue la pregunta “What is the EU?”. The New York Times tachó la decisión británica del 23 de junio de este año de abandonar la UE del “último aliento del Imperio”, que duró desde Isabel I hasta Isabel II. Según los expertos, el Brexit puede acarrear consecuencias financieras y económicas muy serias para Gran Bretaña, pero también, lo que sería incluso peor, consecuencias políticas, al desembocar en la independencia de Escocia, Gales o en la unificación de Irlanda. a mi juicio, el pronóstico negativo es exagerado. Gran Bretaña, debido a su localización geopolítica, se las arreglará por si sola. El Brexit tendrá consecuencias mucho más severas para el continente, ya que significa el fin del proyecto político de integración europea, en el cual la gente está dispuesta a creer y a sacrificar mucho, sobre todo en lo financiero. Tras el Brexit ya no se puede hablar de la comunidad solidaria de países europeos. Corremos el peligro de que la Unión Europea se convierta en un eslogan vacío mantenido por una casta de funcionarios de la UE y por los países continentales más fuertes para sus propios intereses. a no ser que ya no sea así. al hablar de la integración europea, se podría parafrasear las palabras tan conocidas de Churchill: no cabe duda de que la Unión Europea no es un ente ideal, pero por el momento ninguna perspectiva es mejor para el futuro de Europa. Gran Bretaña ha sido uno de los países que más contribuían al presupuesto de la UE. Dejando de lado que para este país la cuenta de ganancias y pérdidas para de ser miembro de la UE es más complicada, hay que preguntar si se puede exigir que un país miembro niegue sus intereses económicos. Durante la unificación de alemania, se acordó el mismo tipo de cambio para el marco de ambas partes del país. Desde el punto de vista económico, aquella decisión fue absurda, pero mereció la pena debido a los beneficios a largo plazo. Según comentan los especialistas, el motivo principal de la victoria de los euroescépticos en el referéndum radicó en el creciente miedo a la oleada de inmigrantes y refugiados. En 2011 un 20% de la sociedad británica correspondía a los inmigrantes, hijos de los inmigrantes. Se estima que en los años venideros este fenómeno irá cobrando fuerza. El miedo de los británicos a perder su identidad nacional y cultural parece justificado. No obstante, no puede haber explicación para la xenofobia. Últimamente son cada vez más frecuentes los incidentes y casos de violencia hacia los inmigrantes, también de Polonia. así las cosas, habría que plantearse la pregunta por las consecuencias del Brexit para Polonia y los polacos. Es un asunto crucial debido a la escala de la inmigración polaca a Gran Bretaña en los últimos años. De acuerdo con los expertos y con los polacos mismos que residen en las Islas, los emigrantes polacos no tienen que temer nada. al contrario de lo que se dice en las bromas políticas típicas, como la citada al principio, los trabajadores polacos son excelentes especialistas necesarios para la economía británica. Puede que haya dificultades en el acceso a las prestaciones sociales de las que, según la sociedad y las au- toridades del reino Unido, abusan los inmigrantes y refugiados. Seguramente la amenaza principal tras el Brexit consistirá en la asimilación progresiva de los polacos que irán perdiendo su identidad nacional. La presión que enfrentarán para unificarse con la sociedad británica será muy fuerte y afectará a los hijos y nietos de los inmigrantes. Tras la caída del comunismo en Polonia, se entabló una cooperación fructífera entre Polonia y Gran Bretaña. Desde el año 1989 los británicos enviaron a Polonia, en el marco de distintos programas de apoyo, sobre todo dedicados a la agricultura, unos 120 millones de GPB. Gran Bretaña respaldó activamente el proceso de incorporación de Polonia a la UE. Teniendo en cuenta la misma actitud hacia la política del este, de seguridad y energética, los gobiernos de nuestros países cooperaron durante las cumbres de la UE. Sin lugar a dudas, la salida del Reino Unido de la UE debilitará la posición de Polonia durante tamañas negociaciones en el futuro. ¿Cómo se desarrollará la cooperación entre nuestros países? Esto es difícil de prever. Nuestras relaciones bilaterales se ven reguladas por la Declaración Común de los Gobiernos de la República de Polonia, del Reino Unido y de Irlanda del Norte del día 24 de abril de 1991, firmada durante la visita oficial del presidente Lech Wałęsa a Gran Bretaña. En gran medida, el futuro queda indefinido, difícilmente se podría asumir la responsabilidad por unas previsiones demasiado aventuradas. Un jurista polaco de oxford, Mikołaj Barczentewicz ha observado que el referéndum de Gran Bretaña de ningún modo es vinculante y que seguramente pasarán unos años antes de que el Gobierno siguiente tome medidas para emprender el procedimiento de abandonar la UE. No se puede y no se debería resistir al proceso de la salida del Reino Unido de la UE en virtud del artículo 50 del Tratado sobre la UE. Si la integración europea ha de seguir siendo una idea atractiva, tiene que basarse en la decisión libre y soberana de cada país miembro. Y solo se puede hablar de una elección libre si existe la posibilidad de tomar decisiones contrarias, como la de abandonar la UE. justamente por eso el Brexit puede resultar beneficioso. Puede mostrar a los euroescépticos que la UE no es una herramienta totalitaria de opresión, sino una comunidad de países libres. Sin embargo, es más probable que el Brexit desencadene un proceso de tendencias centrífugas tanto en la UE como en los países miembros. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 7 www.polskaviva.com GoSPoDaRKa 7 Czy Brexit pogrzebie idee integracji europejskiej? Bartłomiej Malik, publicysta WaRSZaWa. Unia Europejska postanowiła zorganizować przetarg na budowę bramy prowadzącej w trzecie tysiąclecie. Do przetargu zgłaszają się trzy firmy – niemiecka, turecka i polska. Przed komisja przetargową pierwsza zgłasza się firma niemiecka, która wyceniła budowę na 50 tysięcy euro. – Dlaczego tak drogo? – pyta przewodniczacy komisji. – Solidny niemiecki projekt, solidne niemieckie materiały, to musi kosztować – odpowiadają przedstawieciele firmy. jako druga przed komisją przedstawia swój projekt firma turecka, bardzo zbliżony do oferty niemieckiej. – Ciekawy projekt, ale jaka jest cena? – pytają członkowie komisji. – 25 tysięcy euro – proponują tureccy budowniczowie. jako ostatni przed komisją pojawia się Polak. Przedstawia projekt w zasadzie identyczny do oferty niemieckiej i tureckiej, lecz na pytania o koszt budowy odpowiada – 125 tysiecy euro. Komisja z wrażenia spada z krzeseł. Skonsternowany przewodniczacy komisji przetargowej ledwo zdołał wyrzucić z siebie pytanie o przyczyny tak wysokich kosztów. – Przecież pańska oferta jest w zasadzie identyczna jak poprzednie?! – Na to Polak odpowiada spokojnie – 50 tysięcy euro to prowizja dla szanownej komisji, 50 tysięcy euro to prowizja dla mnie, a 25 tysięcy jest dla Turka, bo ktoś w końcu musi wybudować tę bramę. Takie polityczne dowcipy, których znaleźć można bardzo dużo, dobrze odpowiadają przekonaniu wielu ludzi o absurdach panujących w Unii Grupo Polonia Viva Sp. z o.o.: Director/Dyrektor: Néstor Tazueco [email protected] Redacción / Redakcja: al. jerozolimskie 99, lok. 19 02-001 Warszawa Tel: (22) 312 96 18 [email protected] www.polskaviva.com Europejskiej. Dobrze oddają także sposoby argumentacji eurosceptyków przeciwko projektowi politycznemu zwanemu Unią Europejską. Na próżno można rozwodzić się, ile w takich dowcipach jest prawdy, a ile zmyślenia. Ważne, że 23 czerwca aż 51,9 % Brytyjczyków uwierzyło ludziom, przedstawiającym Unię Europejską jako nieopłacalny finansowo, przepełniony absurdami moloch, służacy realizacji niemieckich interesów na kontynencie, od którego lepiej dla Wielkiej Brytanii się odciąć. Rzeczywistość przewyższyła jednak konwencję absurdu wykorzystywaną w politycznych dowcipach. W dniu referendum jednym z najczęstszych haseł wprowadzanych do wyszukiwarki Google na Wyspach Brytyjskich było pytanie: "What is the EU"? Decyzja referendum z 23 czerwca bieżącego roku o opuszczeniu przez Wielką Brytanię Unii Europejskiej skomentowana została przez „The New Your Times“ jako „ostatnie tchnienie Imperium" trwającego od Elżbiety I, aż do Elżbiety II. Według ekspertów Brexit pociagnąć może za sobą bardzo poważne konsekwencje finansowe i gospodarcze dla Wielkiej Brytanii, a co gorsza, polityczne – przyczynić się może do uzyskania w przyszłości niepodległosci przez Szkocję, Walię czy do zjednoczenia Irlandii. Uważam, że negatywne prognozy są przesadzone. Wielka Brytania, dzięki swojemu położeniu geopolitycznemu sama sobie poradzi. Zdecydowanie gorsze konsekwencje Brexit będzie miał dla kontynentu, ponieważ stanowi koniec projektu politycznego integracji europejskiej, w który ludzie gotowi są szczerze wierzyć i ponosić dla niego wyrzeczenia, zwłaszcza finansowe. Po Brexicie nie moż- na już mówić o solidarnej wspólnocie europejskich państw. Grozi nam scenariusz, w którym Unia Europejska będzie już tylko pustym frazesem, podtrzymywanym przez kastę unijnych urzędników i najsilniejsze z kontynantalnych państw dla realizacji partykularnych interesow. o ile już tak nie jest. Mówiąc o integracji europejskiej, można sparafrazować słynne słowa Churchilla – Unia Europejska z pewnością nie jest tworem idealnym, jednak jak na razie nie ma żadnej lepszej perspektywy na przyszłości dla Europy. Wielka Brytania należała do państw członkowskich Unii Europejskiej wnoszących największe składki członkowskie. Pomijając fakt, że rachunek zysków i strat z członkowsta Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej jest bardziej skomplikowany, należy zadać pytanie, czy można wymagać od jakiegokolwiek z państw członkowskich poświęcenia własnych korzyści ekonomicznych? Gdy odbywało się zjednoczenie Niemiec, podjęto decyzję o wymianie marki wschodnioniemieckiej na zachodnioniemiecką po kursie jeden do jednogo. Ekonomicznie decyzja ta była absurdalna lecz dalekosiężne korzyści polityczne z pewnoscią były tego warte. Według komentarzy ekspertów głównym powodem zwycięstwa eurosceptyków w brytyjskim referendum była rosnąca obawa przed napływem imigrantów i uchodzców na Wyspy Brytyjskie. W 2011 roku około 20 % społeczeństwa brytyjskiego stanowili imigranci, potomkowie imigrantów. Prognozy przewidują, że w najbliższych latach zjawisko to będzie się coraz bardziej nasilać. obawy przed zatraceniem tożsamości narodowej i kulturowej wśród Brytyjczyków wydają sie słuszne. Nic nie może uzasad- nić jednak zachowań ksenofobicznych. ostatnio zdarza się coraz więcej incydentów i aktów przemocy skierowanych przeciwko imigrantom, także Polakom. W tym miejscu należy zadać pytanie – jakie będą konsekwencje Brexitu dla Polski i Polaków? jest to kluczowa kwestia, zważywszy na skalę polskiej emigracji do Wielkiej Brytani w ostatnich latach. Według komentarzy ekspertów i samych Polaków mieszkających na Wyspach polscy emigranci nie mają się czego obawiać. Wbrew stereotypowym dowcipom politycznym – takim jak ten przywołany na wstępie, polscy pracownicy są dobrymi fachowcami potrzebnymi po prostu brytyjskiej gospodarce. Utrudnienia mogą nastąpić w uzyskiwaniu pomocy socjalnej, która według społeczeństwa i władz brytyjskich bywa przez emigrantów i uchodzców nadużywana. Głównym niebezpieczeństwem po Brexicie będzie prawdopodobnie problem coraz szybciej postępującej asymilacji Polaków z zatraceniem dotychczasowej tożsamości narodowej. Presja zlania się ze społeczeństwem brytyjskim będzie bardzo silna i dotyczyć będzie dzieci i wnuków emigrantów. Po upadku komunizmu w Polsce nawiązana została owocna współpraca między Polską a Wielką Brytanią. Po 1989 roku Brytyjczycy przekazali Polsce, w ramach różnych programów pomocy, zwłaszcza skierowanych na rozwój rolnictwa około 120 mln GPB. Wielka Brytania aktywnie wspierała także proces wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Ze względu na wspólne stanowisko względem polityki wschodniej, polityki bezpieczeństwa oraz energetyki rządy naszych państw współdziałały ze sobą w czasie szczytów unijnych. Wyjście Wielkiej Brytani z UE z pewnością osłabi pozycję Polski w czasie podobnych negocjacji w przyszłości. jak jednak potoczy się dalsza współpraca naszych państw? Trudno powiedzieć. Nasze bilateralne stosunki reguluje Wspólna Deklaracja Rządów Rzeczypospolitej Polskiej i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z 24 kwietnia 1991 roku, podpisana podczas wizyty państwowej prezydenta Lecha Wałęsy w Wielkiej Brytanii. Przyszłość pozostaje w wysokiej mierze nieokreślona i cieżko wziąć odpowiedzialność za zbyt dalekosięzne przewidywania. Polski prawnik z oxfordu Mikołaj Barczentewicz zauważył, że referendum w Wielkiej Brytani nie ma prawnie żadnej mocy wiążącej i prawodobnie minie przynajmniej kilka lat zanim kolejny rząd podejmie kroki w celu rozpoczęcia procedury opuszczenia UE. Nie można i nie powinno się przeciwdziałać procesowi wyjścia Wielkiej Brytani z Unii Europejskiej na mocy artykułu 50 TUE. jeśli integracja europejska ma pozostać przyciągająca ideą, musi opierać się na wolnej, suwerennej decyzji poszczególnych europejskich państw. o wolnym wyborze można zaś mowić tylko wtedy, gdy pozostaje możliwość podjęcia przeciwstawnych decyzji – także opuszczenia wspólnoty europejskiej. Z tego względu Brexit może wywrzeć paradoksalnie pozytywny wpływ – pokazać eurosceptykom, że Unia Europejska nie jest totalitarnym narzędziem opresj, tylko wspólnotą wolnych państw. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że Brexit zapoczatkuje cały proces tendencji odśrodkowych zarówno w Unii Europejskiej jak i poszczególnych państwach członkowskich. Redactor Jefe / Redaktor Naczelny: Bartlomiej Makiela, [email protected] ka, Fernando josé Vaquero, Paweł Poncyljusz, Ewelina Mazurowska, andrés Chowanczak, Bartłomiej Malik Traducciones / Tłumaczenia: B. Makiela, Sylwia Kozlowska, Ewelina Mazurowska, andrés Chowanczak Imprenta / Druk: Media Regionalne Sp. z o.o. Prosta 51, 00-838 Warszawa Tel: (022) 46 30 700 Copyright PolskaViva. Todos los derechos reservados. Los artículos reproducidos deberán citar la fuente. PolskaViva wszelkie prawa zastrzeżone, powielane artykuły powinny określać żródło. Suscripciones / Prenumerata: [email protected] Tel: (022) 312 96 11 Redactores / Redakcja: Paco Soto, Carlos Palacios, Néstor Tazueco, Bartlomiej Makiela, Colaboradores / Współpracownicy: Pedro F. Garea, juan antonio Godoy, Servando Sierra, VanessaVasquez Lamas, jakub Brom- Diseño / Design: Grupo Polonia Viva Sp. z o.o. ISSN 2299-3630 Publicidad / Reklama: Grupo Polonia Viva Sp. z o.o. al. jerozolimskie 99, lok.19 02-001 Warszawa [email protected] Tel: (022) 312 96 11 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 8 PoLíTICa POLSKAVIVA.COM 8 @polskaviva Condoleezza Rice y Radosław Sikorski sobre los peligros para las democracias occidentales: “Restablecer la confianza hacia las instituciones” VaRSoVIa. La globalización resultante en la desconfianza hacia las instituciones, “la enfermedad de la impaciencia” y el populismo. así es el diagnóstico de los peligros para las democracias occidentales en el mundo actual expuesto por la ex secretaria de Estado de los Estados Unidos (2005-2009) Condoleezza Rice y el ex ministro de defensa polaco (2005-2007) Radosław Sikorski durante el debate organizado por el centro de investigación estadounidense Centre for European Policy analysis (CEPa). La crisis de la democracia, con este resumen podría formularse el diagnóstico que los disertantes plantearon en relación con los sentimientos que dominan en las sociedades del oeste. Según explicaba Condoleezza Rice, dicha situación se debe a varios factores. El primero, en opinión de la ex secretaria de estado americana, se remonta a 2001 cuando los terroristas de al Qaeda perpetraron un atentado a las Torres Gemelas de Nueva York, terminando con la vida de casi tres mil personas. En respuesta, los Estados Unidos enviaron sus tropas a Irak, lo que causó una fuerte resistencia de parte de muchos ámbitos en todo el mundo. Como consecuencia de la intervención militar, aquella región ha quedado desestabilizada políticamente. otro momento crucial para la situación de la democracia fue la recesión económica de 2008, que conllevó el deterioro de las condiciones de vida de mucha gente. Hoy en día las actidudes sociales se ven afectadas por la crisis migratoria, que a ojos de la sociedad pone de manifiesto la impotencia de las instituciones en las que radica la responsabilidad de gobernar, garantizar la seguridad y solucionar problemas corrientes. al hablar sobre la condición de la democracia, la ex secretaria del estado mencionó también la incertidumbre que siembran ciertas potencias globales, como China, que entró en colflicto con los países vecinos por archipiélagos de islas desiertas y por las fronteras marítimas o Rusia, que perpetró la agresión contra Ucrania. Este contexto de cambio de los sentimientos sociales resultantes explicaría el rechazo del orden actual, como refleja el resultado del referéndum celebrado el pasado 23 de junio, en el cual los ciudadanos británicos decidieron que su país abando- Radosław Sikorski durante el evento celebrado en el centro de ciencias Copérnico de Varsovia. CEPa Radosław Sikorski podczas debaty w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. nara la Unión Europea. Esta decisión fue duramente criticada por Radosław Sikorski, quien la calificó de “una muestra de ligereza” de los votantes que se han aburrido de la vida cómoda que llevaban y ahora han mostrado una cierta “frivolidad”. Sikorski imputó falta de responsabiliada tanto a los políticos que incitaban al Brexit como a los que los obedecieron. El político polaco compartió una anécdota: “antes del referendum del 23 de junio había preparado el siguiente tweet “escondele el DIN a la abuela”, pero mi mujer me convenció de que no lo publicara”, bromeaba Sikorski. así aludió a una iniciativa durante la campaña electoral del 2007 que animaba a los jóvenes –que en aquel entonces en su mayoría apoyaban la Plataforma Cívica– a que desalentaran a sus abuelos de votar, ya que los mayores de edad se identificaban principalmente con el partido Ley y justicia. Condoleezza Rice por su parte afirmó que el Brexit podía traducirse en “la manera de percibir en Europa ciertas cuestiones importantes desde el punto de vista de la política exterior de los EE.UU. tales como la finalización de proyectos democráticos en esta parte del mundo o la manera de actuar con Moscú o frente a los retos en el oriente Próximo”. asimismo, aseguró que la gente, también en los EE.UU., tenía en mente que “la UE y Gran Bretaña procedían de la misma comunidad de valores, por lo que el Brexit no influirá demasiado en la política exterior”. Radosław Sikorski aprovechó el tema del desencanto de los británicos por la Unión Europea para abordar la situación política en Polonia. “Lo que ocurrió en Gran Bretania debería servir de advertencia para los partidos euroescépticos en Polonia de la pérdida de, como lo llamaban, “un aliado estratégico en el contexto de la UE”. Debería darles a entender a algunos que aquella no fue una política racional”, aconsejaba Sikorski. a juicio del ex ministro de asuntos exteriores (2007-2014), la voz de Polonia puede volver a contar en la UE, pero según decía: “esto requiere no solo un cambio de la política exterior, sino también un cambio en la política interna que tiene que ver con el Estado de Derecho y con la relación con las instituciones europeas”, instruía a los gobernantes Sikorski. Para los interlocutores es justamente la actitud negativa de las sociedades occidentales hacia las instituciones lo que cons- tituye la principal manifestación de la crisis de la democracia. En el mundo globalizado el mantenimiento de orden y la estabilidad corre a cargo de numerosas instituciones estatales e internacionales. El delegarles cada vez más competencias resulta actualmente en la sensación de la pérdida del control en la sociedad, más aún si en la opinión de muchos no cumplen de manera eficaz sus funciones. Radosław Sikorski respaldó dicho diagnóstico con ejempos del espacio Schengen y de la agencia Frontex, que tiene su sede en Varsovia. “Vemos que estas instituciones no funcionan, que vamos perdiendo el control”, decía. Por su parte, en este sentido, Condoleezza Rice llamó la atención al fenómeno que clasificó de una “paradoja de la democracia”. Según explicaba, para que las instituciones sean eficaces tienen que ser fuertes, aún más hoy día en el mundo que es intranquilo y que cambia rápidamente. Sin embargo, la parajoda consiste en que las instituciones fuertes provocan oposición en la sociedad que siente que va perdiendo control sobre ellas. La secretaria Rice aludió también a la “enfermedad de la impaciencia”, calificándola de un peligro severo para la de- mocracia. “El mundo va evolucionando muy deprisa, exige unas decisiones rápidas. Y las instituciones por su propia naturaleza son lentas. Si no reaccionan durante 24 horas, la sociedad considera que no están a la altura de sus deberes. Mientras que son los dictadores los que actuan rápidamente, tomando las decisiones personalmente”, demostraba. Los ponentes coincidieron en que la solución de la situación actual consiste en reformas encaminadas a hacer más transparente el funcionamiento de las instituciones. “La Constitución europea cuenta con más de 11 mil palabras, habría que simplificarla tanto como para que puedan estudiarla ya en el segundo curso de la escuela primaria”, proponía Sikorski. “Tenemos que restablecer la confianza hacia las instituciones”, apelaban. El debate tuvo lugar el día 29 de junio de 2016 en el moderno auditorio del Centro de Ciencias Copérnico de Varsovia, en presencia de casi trescientas personas: embajadores, políticos, expertos de seguridad, periodistas y muchos otros. El moderador fue el corresponsal de “Financial Times” en Europa Central Henry Foy. BARTŁOMIEJ MAKIEŁA VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 9 PoLITYKa www.polskaviva.com 9 Condoleezza Rice i Radosław Sikorski o zagrożeniach dla zachodnich demokracji: „Przywrócić zaufanie instytucjom” Condoleezza Rice y Radosław Sikorski debatieron publicamente: “Salvando el oeste: ¿Está amenazada la democracia?" . CEPa Condoleezza Rice i Radosław Sikorski w trakcie debaty „Na ratunek Zachodowi. Czy demokracja jest zagrożona?”. WaRSZaWa. Globalizacja skutkująca nieufnością wobec instytucji, „choroba zniecierpliwienia” i populizm – taka jest diagnoza zagrożeń dla zachodnich demokracji we współczesnym świecie, jaką przedstawili sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych (2005-2009) Condoleezza Rice i minister obrony narodowej (2005-2007) Radosław Sikorski w trakcie debaty zorganizowanej przez amerykański ośrodek Centre for European Policy analysis (CEPa). Kryzys demokracji – tak w skrócie można by ująć diagnozę jaką postawili rozmówcy w odniesieniu do nastrojów panujących w zachodnich społeczeństwach. jak tłumaczyła Condoleezza Rice, sytuacja ta jest wypadkową kilku czynników. Pierwszy, zdaniem byłej amerykańskiej sekretarz stanu, sięga roku 2001, kiedy terroryści z al-Kaidy przeprowadzili atak na bliźniacze wieże w Nowym jorku, zabijając prawie trzy tysiące osób. W odpowiedzi Stany Zjednoczone wysłały swoje wojska do Iraku, co wywołało silny sprzeciw licznych środowisk na całym świecie, a w konsekwencji doprowadziło do destabilizacji politycznej w tym regionie. Następnym przełomowym momentem dla kondycji demokracji było załamanie gospodarcze z 2008 roku, które miało wpływ na pogorszenie warunków życia wielu ludzi. W tej chwili nastroje społeczne pogarsza kryzys migracyjny, który w oczach społeczeństwa obnaża bezradność instytucji, na których spoczywa odpowiedzialność rządzenia, zapewniania bezpieczeństwa i rozwiązywania bieżących problemów. Mówiąc o stanie demokracji, była sekretarz stanu wspomniała też o niepokoju, jaki sieją światowe mocarstwa takie jak Chiny, które weszły w konflikt z państwami ościennymi o archipelagi bezludnych wysp i kształt granic morskich, oraz Rosja, która dokonała agresji na Ukrainę. W kontekście zmiany nastrojów społecznych objawiających się odrzucaniem dotychczasowego porządku nie mogło zabraknąć dyskusji o wyniku referendum z 23 czerwca, w których obywatele Wielkiej Brytanii zadecydowali o wystąpieniu ich kraju z Unii Europejskiej. Decyzję Brytyjczyków w mocnych słowach skomentował Radosław Sikorski, nazywając ją „przejawem lekkomyślności” głosujących, którzy znudzeni dotychczasowym wygodnym życiem dali wyraz „pewnej frywolności”. Sikorski zarzucił brak odpowiedzialności zarówno politykom wzywającym do Brexitu jaki i tym, którzy ich posłuchali. Polski polityk podzielił się pewną anegdotą: „Przed referendum 23 czerwca przygotowałem tweet „schowaj babci dowód”, ale żona przekonała mnie, żebym go nie publikował” żartował Sikorski, czyniąc aluzję do akcji przedwyborczej z 2007 roku, która zachęcała młodych ludzi, którzy wówczas w większości popierali Platformę obywatelską, by zniechęcali do głosowania swoich dziadków – głównie sympatyzujących z Prawem i Sprawiedliwością. Z kolei Condoleezza Rice uznała, że Brexit może przełożyć się „na sposób postrzegania w Europie pewnych kwestii istotnych z punktu widzenia amerykańskiej polityki zagranicznej, takich jak dokończenie projektów demokratycznych w tej części świata, czy też tego, w jaki sposób postępujemy z Moskwą oraz wyzwaniami na Bliskim Wschodzie”. jednocześnie zapewniła, że ludzie pamiętają, że „UE i Wielka Brytania wywodzą się z tej samej wspólnoty wartości, tak jak my w Stanach Zjednoczonych, w związku z czym Brexit nie ma aż takiego wpływu na politykę zagraniczną”. Radosław Sikorski wykorzystał dyskusję o zniechęceniu Brytyjczyków Unią Europejską, by poruszyć obecną sytuację polityczną w Polsce. „To, co zdarzyło się w Wielkiej Brytanii powinno stanowić ostrz e ż e n i e d l a p a r ti i e u r o s ceptycznych tu w Polsce, że s tr a ta – j a k to n a z y w a n o – „strategicznego sojusznika w kontekście UE”, powinna niektórym ludziom uświadomić, iż nie była to racjonalna polityka”, radził Sikorski. W ocenie byłeg o m i n i s tr a s p r a w z a g r a nicznych (2007-2014) głos Polski znów może liczyć się w UE, lecz, jak mówił, „wymaga to nie tylko zmiany polityki zagranicznej, ale również zmiany w polityce wewnętrznej, jaka dotyczy rządów prawa i relacji z instytucjami unijnymi”, pouczał rządzących Sikorski. W opinii rozmówców to właśnie negatywny stosunek zachodnich społeczeństw do instytucji stanowił główny przejaw kryzysu demokracji. W zglobalizowanym świecie za utrzymanie porządku i stabilności odpowiedzialne są liczne instytucje państwowe i międzynarodowe. Przekazywanie im coraz szerszych kompetencji skutkuje obecnie poczuciem utraty kontroli w społeczeństwie, tym bardziej, że zdaniem wielu nie wypełniają one skutecznie powierzonych im funkcji. Radosław Sikorski poparł powyższą diagnozę konkretnymi przykładami strefy Schengen oraz mieszczącej się w Warszawie agencji Frontex. „Widzimy, że instytucje te się nie sprawdzają, że tracimy kontrolę”, mówił. Z kolei Condoleezza Rice w kontekście instytucji zwróciła uwagę na zjawisko, które nazwała „paradoksem demokracji”. jak tłumaczyła, aby instytucje były skuteczne, muszą być silne – szczególnie we współczesnym niespokojnym i szybko ewoluującym świecie. jednak paradoks polega na tym, że silne instytucje wywołują sprzeciw społeczeństwa, które czuje, że traci nad nimi kontrolę. Sekretarz Rice wspomniała również o „chorobie zniecierpliwienia” jako o poważnym zagrożeniu dla demokracji. „Świat zmienia się bardzo szybko, wymaga szybkich decyzji – instytucje zaś ze swej natury działają wolno. jeśli nie reagują w ciągu 24 godzin, społeczeństwo uważa, że nie zdają egzaminu. Szybko natomiast działają dyktatorzy, którzy decyzje podejmują osobiście”, wyjaśniała. Rozmówcy uznali, że receptą na obecna sytuację są reformy mające na celu bardziej przejrzyste działanie instytucji. „Konstytucja europejska ma ponad 11 tysięcy słów, należałoby ją uprościć tak, by mogła być nauczana już w drugiej klasie szkoły podstawowej”, proponował Sikorski. „Musimy przywrócić instytucjom zaufanie”, apelowali. Dyskusja odbyła się 29 czerwca 2016 roku w nowoczesnej sali audytoryjnej Centrum Nauki Kopernik w Warszawie przy udziale prawie trzystu osób: ambasadorów, polityków, ekspertów ds. bezpieczeństwa, dziennikarzy i wielu innych. Rozmowę prowadził korespondent „Financial Times” na Europę Środkową Henry Foy. (Tekst przetłumaczony z języka hiszpańskiego) VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 10 PoLíTICa POLSKAVIVA.COM 10 @polskaviva Una cumbre de garantías reales Beata Szydło en la conferencia tras la Cumbre de la oTaN. K. PREMIERa Beata Szydło, konferencja po szczycie NATO w Warszawie. VaRSoVIa. “La cumbre de la oTaN en Varsovia ha sido un gran éxito de Polonia. Este acontecimiento pasará a la historia como una cumbre que ha trazado un nuevo mapa de seguridad mundial y que ha fortalecido la seguridad de Polonia”, dijo después de la cumbre la primera ministra polaca Beata Szydło. Son unas palabras que resumen de forma muy acertada su transcurso y las decisiones que se han tomado. La conclusión más destacada para Polonia tiene que ver con el despliegue en el flanco este de la Unión Europea de cuatro batallones, en Polonia y en los países bálticos. Gracias a esta decisión, según el ministro de asuntos exteriores Witold Waszczykowski, “hemos obtenido garantías de parte de los aliados” y las tropas instaladas en el país serán un “símbolo de la seguridad de Polonia”. Los líderes de la oTaN han tomado medidas con el objetivo de destruir el denominado País Islámico, poner fin a la trata de personas en el Mar Mediterráneo o estabilizar la situación en afganistán. Inesperadamente, la alianza ha acordado también dar un peso mayor a las armas nucleares. El fruto de la cumbre de la oTaN que se celebró el 8 y 9 de julio en Varsovia ha sido una declaración final de más de cincuenta páginas, en la que se recogen las resoluciones de la cumbre. La decisión más esperada en Polonia se refiere a la mayor presencia avanzada de la oTaN en la Europa Central y oriental en forma de cuatro batallones que se establecerán so- bre una base rotatoria, lo que significa que la composición de cada uno cambiará periódicamente. En total entran en el juego unos cinco mil soldados procedentes de los Estados Unidos, Gran Bretaña, alemania y Canadá. Estas fuerzas han de ser un factor disuasorio y confirmar que cualquier ataque contra uno de los aliados provocará la respuesta inmediata del resto de los miembros de la oTaN. Según adelantaba el presidente estadounidense Barack obama, hasta el año 2017 Washington estacionará además en Europa una brigada acorazada de cinco mil soladaos, cuyo alto mando se desplegará en Polonia. “Desde el punto de vista del interés nacional polaco y de la historia de Polonia es un acontecimiento aguardado por generaciones de polacos que soñaban con que por fin estuvieramos seguros y con que fueramos nosotros mismos quienes decidamos que tropas nos protegen y que aliados son los no deseados”, decía durante la rueda de prensa el ministro de defensa nacional antoni Macierewicz. Macierewicz destacó también que el éxito de Polonia no sería posible si no fuera por el compromiso de nuestro país de participar en la defensa del flanco sur. antes de la cumbre el ministro de defensa acordó desplegar el buque oRP General Tadeusz Kościuszko al Mar Egeo para respaldar las fuerzas de la oTaN en la misión que tiene como objetivo impedir el paso de los inmigrantes ilegales a las islas griegas y enviar cuatro cazas de combate F-16 que pa- trullarán el espacio aéreo sobre los territorios sumidos en luchas contra el País Islámico. En su declaración final, la alianza ha anunciado la capacidad operativa del sistema de defensa antimisiles aegis ashore. “Esto quiere decir que los buques de los EE.UU. estacionados en España, los radares en Turquía y las instalaciones de intercepción en Rumanía ahora son capaces de cooperar bajo el mando y control de la oTaN”, anunció el secretario general de la alianza jens Stoltenberg. Un elemento importante de la defensa antimisil será la base en construcción en Redzikowo, Polonia, de misiles de intercepción SM-3. asimismo, la oTaN ha confirmado su apoyo a Ucrania, a su soberanía e integridad territorial. La alianza ha adoptado un paquete integral de asistencia compuesto por la ayuda financiera y el respaldo a la creación de estructuras democráticas. Se ha acordado también prolongar la misión de estabilización en afganistán que consistirá básicamente en la formación de soldados afganos. además, las fuerzas armadas de este país recibirán una subvención de mil millones de dólares. Se ha decidido también facilitar las aeronaves con el sistema de alerta temprana y control aerotransportado aWaCS a la coalición que combate contra el Estado Islámico. El reconocer el ciberespacio como ámbito operativo nuevo al igual que el aire, el mar y la tierra, ha sido otra de las conclusiones importantes de la alianza. De acuerdo con las palabras de Stoltenberg, “esto significa una protección mejor de nuestra conexión, nuestras misiones y operaciones y también más atención puesta en las maniobras y el planeamiento dentro de este ámbito”. otro fruto de la cumbre en Varsovia es la declaración para estrechar la cooperación entre la oTaN y la Unión Europea. Entre las prioridades el documento destaca “aumentar la capacidad de contrarrestar las amenazas híbridas”, por ejemplo los ataques cibernéticos o la propaganda. Los líderes de la oTaN han subrayado durante la cumbre en Varsovia que la alianza está abierta a miembros nuevos. En un futuro próximo a la oTaN se incorporará Montenegro. Los jefes de la diplomacia de la alianza han expresado su apoyo a las aspiraciones de Georgia para formar parte del Pacto. Se ha hecho hincapié también en la necesidad de desarrollar la política de puertas abiertas hacia Ucrania, lo que ha subrayado sobre todo el presidente polaco andrzej Duda. La que más sorprende es la mención en la declaración final sobre el uso compartido de armas nucleares por los EE.UU. y los países europeos miembros, tales como alemania, Bélgica, Holanda, Italia y Turquía, es decir, estos en cuyo territorio está desplegado este tipo de armas. La referencia por primera vez en un documento de un rango tan elevado a las armas nucleares viene en respuesta a las maniobras rusas de un ataque nuclear simulado a Suecia o Polonia. BARTŁOMIEJ MAKIEŁA VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 11 PoLITYKa Szczyt realnych gwarancji www.polskaviva.com WaRSZaWa „Szczyt NaTo w Warszawie był ogromnym sukcesem Polski. To wydarzenie, które przejdzie do historii jako szczyt, który narysował nową mapę bezpieczeństwa światowego i wzmocnił bezpieczeństwo Polski" – mówiła po zakończeniu szczytu premier Beata Szydło. Te słowa trafnie podsumowują jego przebieg oraz postanowienia, jakie na nim zapadły. Najważniejsza decyzja dla Polski dotyczy rozmieszczenia na flance wschodniej czterech batalionów w Polsce i w krajach bałtyckich. Dzięki temu zdaniem ministra spraw zagranicznych Witolda Waszczykowskiego „uzyskaliśmy realne gwarancje sojusznicze”, a rozlokowane wojska będą „symbolem bezpieczeństwa Polski”. Przywódcy NaTo poczynili również kroki zmierzające m.in. do zniszczenia tzw. Państwa Islamskiego, ukrócenia przemytu ludzi przez Morze Śródziemne czy stabilizacji sytuacji w afganistanie. Nieoczekiwanie Sojusz podjął też decyzję o zwiększyć znaczenie broni jądrowej. owocem trwającego w dniach 8 i 9 lipca szczytu NaTo w Warszawie był liczący ponad pięćdziesiąt stron komunikat końcowy, w którym podsumowano ustalenia szczytu. Najbardziej oczekiwana w Polsce decyzja dotyczyła wzmocnionej wysuniętej obecności NaTo w Europie Środkowej i Wschodniej w postaci czterech batalionów, które stacjonować będą rotacyjnie, co oznacza, że skład każdego z nich będzie zmieniał się okresowo. W sumie mowa jest prawie o pięciu tysiącach wojskowych pochodzących ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemiec i Kanady. Siły mają służyć jako czynnik odstraszający oraz potwierdzać, że każdy atak na sojusznika spotka się z natychmiastową reakcją pozostałych członków NaTo. jak zapowiedział prezydent Stanów Zjednoczonych Barack obama Waszyngton wyśle też w 2017 roku do Europy liczącą pięć tysięcy żołnierzy brygadę pancerną, której dowództwo będzie stacjonowało w Polsce. "Z punktu widzenia polskiej racji stanu i historii Polski to jest wydarzenie, na które czekały pokolenia Polaków, marząc o tym, byśmy wreszcie mogli być bezpieczni, byśmy to my w Polsce sami decydowali, jakie armie będą nas broniły, a jakich so- 11 juszników nie bardzo sobie życzymy" – mówił na konferencji prasowej minister obrony narodowej antoni Macierewicz. Macierewicz zaznaczył też, że sukces Polski nie byłby możliwy, gdyby nie zapowiedź udziału naszego kraju w obronie flanki południowej. Przed szczytem szef MoN podjął m.in. decyzję o wysłaniu fregaty oRP Generał Tadeusz Kościuszko na Morze Egejskie celem wsparcia sił NaTo w misji zapobiegania przedostawaniu się nielegalnych imigrantów na greckie wyspy oraz o skierowaniu czterech myśliwców F-16, które będą uczestniczyć w patrolach monitorujących przestrzeń powietrzną nad terenami ogarniętymi walkami z Państwem Islamskim. W komunikacie końcowym Sojusz ogłosił zdolność operacyjną systemu obrony przeciwrakietowej aegis ashore. „To oznacza, że okręty USa stacjonujące w Hiszpanii, radary w Turcji i instalacje przechwytujące w Rumunii są teraz w stanie pracować razem pod dowództwem i kontrolą NaTo" – mówił sekretarz generalny NaTo jens Stoltenberg. Ważnym elementem obrony przeciwrakietowej będzie powstająca w Polsce, w Redzikowie, baza pocisków przechwytujących SM-3. NaTo potwierdziło również wsparcie dla Ukrainy, jej suwerenności i integralności terytorialnej. Sojusz postanowił udzielić Ukrainie kompleksowego pakietu pomocowego, w którego skład wchodzi pomoc finansowa oraz wsparcie w budowaniu struktur demokratycznych. Postanowiono także przedłużyć misję stabilizacyjną w afganistanie, która polegać będzie przede wszystkim na szkoleniu afgańskich żołnierzy. Siły tego kraju otrzymają dodatkowo wsparcie finansowe w wysokości 1 mld dolarów. Podjęto też decyzję o udostępnieniu samolotów wczesnego ostrzegania i rozpoznania aWaCS koalicji zwalczającej Państwo Islamskie. Istotnym postanowieniem Sojuszu było uznanie cyberprzestrzeni za nową strefę działań operacyjnych, taką jak przestrzeń powietrzna, morska czy lądowa. jak mówił Stoltenberg „oznacza to lepszą ochronę naszej łączności, naszych misji i operacji, a także więcej uwagi położonej na ćwiczenia i planowanie w tym zakresie”. owocem szczytu w Warszawie jest także deklaracja o zacieśnieniu współpracy między NaTo a Unią Europejską. Deklaracja wśród zadań priorytetowych określa „wzmocnienie zdolności do przeciwstawienia się zagrożeniom hybrydowym", np. atakom cybernetycznym czy propagandzie. Przywódcy NaTo podkreślali na szczycie w Warszawie otwartość Sojuszu na nowe państwa. W najbliższym czasie do Sojuszu przystąpi Czarnogóra. Szefowie dyplomacji NaTo wyrazili również poparcie dla aspiracji Gruzji do członkostwa w Sojuszu. Podkreślano też konieczność prowadzenia polityki otwartych drzwi wobec Ukrainy, co szczególnie akcentował prezydent Polski andrzej Duda. Największym zaskoczeniem była wzmianka w komunikacie końcowym na temat wspólnego używania broni jądrowej przez USa i europejskie państwa członkowskie, takie jak Niemcy, Belgia, Holandia, Włochy i Turcja, czyli państw, na których terytoriach rozmieszczona jest tego rodzaju broń. Poruszenie po raz pierwszy w dokumencie tak wysokiej rangi tematu broni nuklearnej jest odpowiedzą na ćwiczenia Rosji symulowanego ataku jądrowego na Szwecję czy Polskę. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 12 ENTREVISTa - WYWIaD adam Kozanecki POLSKAVIVA.COM 12 @polskaviva “La cocina polaca varía con las estaciones del año” „Kuchnia polska zmiania się wraz z porami roku” VaRSoVIa. ¿De dónde viene su amor por la cocina? Estar en la cocina es la mejor manera de integrar a la gente. En mi casa siempre hablábamos cuando nos sentábamos juntos a la mesa. Cocinar para mi significa la ligereza de la vida, es algo que alegra a los demás y a mi mismo. En algún momento nació este amor y es perfecto porque me siento realizado en la cocina, praparando platos para mis cercanos. No hay nada mejor que hacer lo que uno ama y lo que le gusta. Se suele decir que la gastronomía polaca es grasa y pesada. Sin embargo, usted es un gran defensor. ¿Qué es lo que más valora de ella? Nuestra cocina es variada y me fascino cada vez que preparo sus platos. Lo que más valoro es que cambie a medida que pasan las estaciones del año. Es estacional. Los manjares pesados, asados o fritos normalmente los hacemos durante la época de frío y los platos de verano ya no rebosan de la tan indeseada grasa. Son frescos, crujientes y saben sorprender el paladar. Julia Child, divulgadora de la gastronomía francesa en los EE.UU., solía decir que la cocina francesa tiene tres secretos: “la mantequilla, la mantequilla y... la mantequilla”. ¿Cuáles son los secretos de la cocina polaca? ¿Debería decir que allí es la mantequilla y aquí la manteca? No necesariamente. El secreto de nuestra gastronomía es la región, la tradición y las habilidades. Modificamos los productos de varias formas. Hacemos uso de lo que hay; ahumamos mucho, fermentamos, guardamos en tarros, secamos, conservamos en invierno, cocemos durante días. Los platos sobrecogen, pueden ser abundantes y saciantes. La cocina es su pasión. ¿Cómo recuerda su participación en el programa MasterChef donde cocinar básicamente significaba rivalizar? Es una aventura increíble y toda la participación en el programa fue un viaje irrepetible. El mejor y más creativo tiempo de mi vida. al aceptar mi participación en el programa sabía que cocinar consistía allí en rivalizar. Fueron juegos llenos de amistad en los que sacamos puntos para llegar lo más lejo posible. ¿Qué le ha enseñado el programa? Sabía que cocinaba con habilidad, pero en el programa he aprendido a organizarme mejor en la cocina, el programa ha impulsado mi creatividad y me ha permitido conocer encantos gastronómicos antes desconocidos. Como finalista de MasterChef se has hecho famoso en todo el país. ¿Cómo ha cambiado su vida después del programa? Soy más valiente a la hora de interactuar con la gente, me alegra que la participación en el programa haya mostrado a los espectadores la valentía y despertado en ellos la pasión por la cocina. Hace poco, durante mi estancia por unos días en un restaurante, me dijeron: “te damos las gracias por tu voz, que motiva y edifica”. ¡Qué palabras tan amables! Me sentí feliz. Mi vida ha dado un giro de 180 grados. ahora hago lo que amo y lo que me gusta, rodeado de gente pienso en la cocina y la comparto con los demás. Acaba de publicar su primer libro ‘Cocinar mola’ con más de cien páginas con recetas propias. ¿De dónde saca la inspiración? Es más bien la experiencia y los sentimientos que he vivido hasta ahora. Para decirlo en broma, saco la inspiración tocando con la punta de la lengua, el paladar superior y preguntándome: “a ver, qué me apetecería tomar hoy?”. Proceso hábilmente lo que tengo al alcance de la mano, esto me lo inculcaron en casa. Voy al jardín, a la ciudad, al agua, vaya donde vaya, encuentro inspiración. Últimamente están de moda las dietas alternativas. Da la impresión de que se aparta la chuleta tradicional a favor de la cebada y los faláfels. No obstante, usted no pretende seguir la corriente. Sí, la gastronomía también está sujeta a la moda. La gente busca experiencias y aventuras interesantes. Lo que sí es cierto es que soy un trendsetter en mi propia cocina, entre los cercanos y conocidos. Me divierto, creo sabores nuevos, resucito de otra forma los ya existentes. Cocino como me gusta, no me olvido de lo típico de cada temporada, de lo que se habla actualmente. amo cocinar. ¿Cuáles son sus proyectos actuales? aparte de las actividades de cada día, voy recopilando materiales para una próxima publicación y también para la escenografía, imprescindible para realizar un proyecto mediático, voy a crear y presentar un cuento lleno de aventuras culinarias, de productos olvidados, lugares extraordinarios y experiencias relecionadas con las maneras de preparar los platos. ¿Cuáles con sus planes para el futuro? Espero con paciencia la apertura de un lugar donde pueda encontrarme con la gente para preparar juntos los platos, allí voy a hablar sobre la comida, cocinando. La cocina española disfruta de una popularidad creciente en Polonia. ¿Cree qué podríamos aprender algo de ella? Todavía no he llegado a España, sueño con pasar allí un tiempo para encontrarme con la frescura de los obsequios del mar, me gustaría fisgar un poco lo que hay en la cocina casera española. Seguro que aprendería un montón. al estar allí, diría: “nosotros no lo tenemos, por eso me alegro de haberos visitado, porque así puedo probarlo”. Decimos que la música apacigua el espíritu. ¿Es también el caso de la cocina? ¿Ha apaciguado alguna vez un conflicto con un plato? Sí, es igual, sin duda. Un hombre hambriento está triste o enojado. Y cuando está saciado, de repente se vuelve sonriente y contento. Mis cercanos dicen que es mi manera de relajar y alumbrar el ambiente. Cuando invito a la mesa, nadie me dice que no. Eso me gusta. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:23 Página 13 www.polskaviva.com 13 ¿Tiene alguna receta para una tarde de verano con amigos? ¡Claro que sí! Vamos a celebrar la comida. En verano vamos al jardín y elegimos lo que nos dé la gana. Cuando no llueve, cocinamos al aire libre. La parrilla, las verduras crujientes, no hace falta nada más, y la limonada por supuesto. Pero cuando no hace buen tiempo, invito a la cocina dentro, vemos lo que hay y preparamos un plato y después nos sentamos a la mesa. ( las dos recetas recomendadas por Często mówi się, że kuchnia polska jest tłusta i ciężkostrawna, Pan jednak jest jej wielkim miłośnikiem. Co takiego ceni pan w niej najbardziej? Nasza kuchnia jest różnorodna, a potrawy które uwielbiam przyrządzać zaskakują mnie za każdym razem. Najbardziej cenię w niej to, że zmienia się wraz z następującymi po sobie porami roku. Jest sezonowa. Ciężkostrawne duszone czy pieczone potrawy zazwyczaj przyrządzamy w okresie chłodu, a letnie dania już nie ociekają niechcianym tłuszczem. Są świeże, chrupiące i potrafią zaskakiwać podniebienie. Julia Child, popularyzatorka kuchni francuskiej w USA być obfite i sycące. Kuchnia jest dla pana pasją. Jak wspomina pan więc udział w programie MasterChef, gdzie gotowanie było w pierwszej kolejności rywalizacją? To niesamowita przygoda i cały udział w programie był podróżą nie do powtórzenia. Najlepszy, kreatywny, pełen doświadczeń okres w moim życiu. Zgłaszając się do programu, wiedziałem, że gotowanie jest tam rywalizacją. To były igrzyska pełne przyjaźni, w których zdobywaliśmy punkty, aby dojść jak najdalej. Czego nauczył pana udział w programie? Wiedziałem, że zaradnie gotuję, lecz będąc w programie nauczyłem się szybszej organizac- WARSZAWA. Skąd pana zamiłowanie do kuchni? Przebywanie w kuchni integruje najlepiej, częste wspólne jedzenie potraw przy stole zawsze było w moim domu nieodłącznym towarzyszem rozmów. Gotowanie to dla mnie lekkość życia, raduje innych i samego siebie. Gdzieś zrodziła się ta miłość, to dobrze, bo dzięki niej spełniam się, przebywając w kuchni, przygotowując jedzenie dla bliskich. Nie ma nic fajniejszego niż robienie tego, co się kocha i lubi. mawiała, że kuchnia francuska ma trzy tajemnice: „masło, masło i… masło”. Jakie są pana zdaniem sekrety kuchni polskiej? Mam powiedzieć że u nich masło u nas smalec? Niekoniecznie. Sekret naszej kuchni to region, tradycja i umiejętności. Przetwarzamy produkty na wiele sposobów. Korzystamy z tego, co dostępne, dużo wędzimy, kisimy, zamykamy w słoikach, suszymy, kopcujemy, gotujemy po kilka dni. Potrawy zaskakują, potrafią ji w kuchni, pobudziła się moja kreatywność, ten program zapewnił mi poznanie pewnych nieznanych mi wcześniej czarów gastronomicznych. Jako finalista MasterChefa stał się pan rozpoznawalny w całym kraju. Jak zmieniło się pana życie po programie? Odważniej wchodzę w interakcje z ludźmi, cieszy mnie, że udział w programie pokazał oglądającym odwagę i pobudził w nich pasje do gotowania. Kilka dni temu, podczas kilkudniowego pobytu w adam Kozanecki pueden encontrarlas en la página 14) kuluarach pewnej restauracji, usłyszałem: „dziękujemy za twój głos który motywuje i buduje” – to były tak miłe słowa, radośnie się zrobiło. Moje życie zmieniło się o 180 stopni. Teraz robię to, co kocham i lubię, gotuję wśród ludzi, opowiadam o jedzeniu, dzielę się nim z innymi. Niedawno ukazała się pana pierwsza książka „Gotowanie jest super”, a w niej ponad sto stron wymyślonych przez pana przepisów. Skąd czerpie pan inspirację? To raczej pewne doświadczenie i doznania jakich nabyłem podczas całego dotychczasowego życia. Żartem mówiąc, inspirację czerpię, dotykając końcówką języka górnego podniebienia zastanawiając się: „oj, na co mam dzisiaj ochotę”. Przetwarzam umiejętnie to, co mam pod ręką, tę zaradność wyniosłem z rodzinnego domu. Idę do ogrodu, do miasta, lasu, nad wodę, gdziekolwiek i odnajduję jakąś inspirację. Wydaje się, że największą popularnością cieszą się ostatnio diety alternatywne. Można odnieść wrażenie, że wszyscy porzucają tradycyjny schabowy na rzecz kaszy i falafeli. Pan jednak nie stara się podążać za modą. Tak, kulinaria to też moda. Ludzie szukają ciekawych doznań i przygód. Na pewno jestem trendsetterem we własnej kuchni wśród bliskich i znajomych. Bawię się, kreuję nowe smaki, wskrzeszam w nowy sposób już istniejące. Gotuję tak, jak chcę, nie zapominam o tym, co w danym sezonie, o tym o czym teraz się mówi. Kocham gotować. Nad czym obecnie pan pracuje? Oprócz codziennych zajęć, kolekcjonuję materiał do kolejnej publikacji, zbieram materiały do scenografii niezbędnej do zrealizowania projektu medialnego, stworzę i przedstawię pewną opowieść pełną kulinarnych przygód, zapomnianych produktów, niecodziennych miejsc i doświadczeń związanych ze sposo- bami przyrządzania potraw. Jakie są pana plany na przyszłość? Cierpliwie czekam na otworzenie drzwi do miejsca, w którym będę spotykał się z ludźmi, wspólnie przyrządzając jedzenie, to tam będę o nim opowiadał, gotując. Kuchnia hiszpańska cieszy się w Polsce rosnącą popularnością. Czy pana zdaniem czegoś moglibyśmy się z nauczyć? Do Hiszpanii jeszcze nie dotarłem, marzę, aby tam się przedostać na pewien okres, aby spotkać się ze świeżością darów morza, chciałbym popodglądać, co się dzieje w hiszpańskiej domowej kuchni. Nauczyłbym się na pewno wiele. Będąc tam, powiedziałbym: „u nas tego nie ma, dlatego cieszę się, że do Was przyjechałem, bo mogę tego spróbować”. Mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje. A jak to jest z kuchnią? Czy zdarzyło się pan załagodzić jakiś konflikt przygotowanym przez pana daniem? Kuchnia łagodzi na pewno. Człowiek głodny jest smutny lub zły. A gdy jest syty, od razu staje się uśmiechnięty i zadowolony. Bliscy mówią, że jest to mój sposób na łagodzenie i rozświetlanie atmosfery. Gdy zapraszam do stołu, nikt nie odmawia. Lubię to. Czy ma pan jakiś sprawdzony przepis na letni wieczór z przyjaciółmi? Pewnie że mam. Będziemy biesiadować. Latem wchodzimy do ogrodu, wybieramy to, na co mamy ochotę. Gdy deszcz nie pada, gotujemy pod gołym niebem. Grill, świeże chrupiące warzywa, nic więcej nie trzeba, no i lemoniada musi być. Jednak gdy aura pogodowa nie sprzyja, zapraszam do kuchni, patrzymy, co w niej jest, przyrządzamy danie, a później zasiadamy do stołu. (Przepisy polecane przez Adama Kozaneckiego znajdują się na stronie 14) BARTŁOMIEJ MAKIEŁA VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 14 GaSTRoNoMía - GaSTRoNoMIa POLSKAVIVA.COM 14 @polskaviva Lemo-fresh y Rollo de pavo con albaricoque, lentejas y melocotón Lemo-fresh • manzanilla • menta del jardín • hinojo • limón • miel • cubitos de hielo • agua mineral natural Vertemos 200 ml de agua hervida sobre manzanilla, menta y dos ramitas de hinojo y preparamos una infusión. a una jarra echamos cuatro limones, miel y añadimos la infusión enfríada. Mezclamos, agregamos cubitos de hielo y llenamos con agua mineral natural. Rollo de pavo con albaricoque, lentejas y melocotón Rollo: • 4 filetes de pavo • 6 albaricoques • 3 melocotones frescos • 1 zanahoria • 3 cebollas rojas o chalotes • 4 dientes de ajo • romero fresco • pimienta inglesa • hoja de laurel • granos de mostaza • fruto de enebro o ramitas de enebro para ahumar • pimienta negra • sal • azúcar • 2 cucharadas de mantequilla • limón • aceite de oliva Interoleo Suave • 100 ml de vino blanco dulce Lentejas: • 300 g de lenteja verde • 200 ml de caldo de verduras • apio del jardín (fresco) • sal • pimienta • ramita de tomillo fresco Utensilios: escudilla de metal suficientemente alta para que quepan dentro las ramitas de enebro y la carne, trapo de lino, film plástico, mechero, cacerola, sartén con tapadera, palillos de dientes o cuerda para embutidos, escudilla, tabla de cortar, mortero, maza, pergamino, pinzas para carne, cuchara de madera. Tras elegir la carne, la ahumamos en la escudilla de metal con el enebro. al pasar un tiempo espolvoreamos la carne por ambos lados con sal y pimienta recién molida. En la cacerola diluimos la mantequilla con una cucharada del aceite, freímos un poco las cebollas rojas picadas/chalotes, el ajo pasado por la prensa, aña- dimos la zanahoria cortada en cubitos finos y cuartos de albaricoques, hojas de laurel y pimienta inglesa, echamos la ramita del romero. Freímos todo y rociamos con el vino, esperamos hasta que el líquido se reduzca. Condimentamos al gusto con sal, azúcar y pimienta negra. Reducimos lo máximo posible. Enfriamos el relleno. Ponemos el relleno en pechugas/muslos/filetes ablandados/cortados y enrollamos, sujetando con palillos o cuerda para embutidos. Doramos la carne en la sartén cubierta de pergamino pasado con el aceite de oliva. Reducimos el fuego al mínimo y cocemos a fuego lento con la tapadera puesta de 3 a 5 minutos. Vertemos agua a la cacerola, añadimos el apio picado, echamos una ramita de tomillo, un poco de sal y sazonamos con pimienta. En el líquido así obtenido cocemos la lenteja verde. Cuando esté hecha, la colamos con un colador. Pasamos por agua hervida los melocotones, los pelamos, cortamos en rayas finas, espolvoreamos con la cebolla roja, con el apio picado fresco, sal, pimienta, rociamos con aceite y jugo de limón. Servimos el rollo o el muslo acompañados con lentejas y ensalada de melocotones. Lemo-fresh i Morelowe rolady z indyka z soczewicą i brzoskwiniami Lemo-fresh jałowca do uwędzenia • czarny pieprz • sól • cukier • 2 łyżki masła • cytryna • oliwa z oliwek Interoleo Suave • 100 ml białego słodkiego wina Soczewica: • 300 g zielonej soczewicy • 200 ml bulionu warzywnego • lubczyk ogrodowy (świeży) • sól • pieprz • gałązka świeżego tymianku ogrodowego • rumianek ogrodowy • mięta ogrodowa • koperek • cytryna • miód • kostki lodu • naturalna woda mineralna Rumianek ogrodowy, miętę oraz dwie gałązki koperku zalewamy wrzątkiem, robimy napar (200ml). Do dzbanka dodajemy ćwiartki cytryny, miód i zalewamy przestudzonym naparem. Mieszamy, dodajemy kostki lodu, całość uzupełniamy naturalną wodą mineralną. Morelowe rolady z indyka z soczewicą i brzoskwiniami Rolady: • 4 sznycle z indyka • morele 6 sztuk • świeże brzoskwinie (3 sztuki) • 1 marchewka • 3 czerwone cebule lub sza lotki • 4 ząbki czosnku • świeży rozmaryn • ziele angielskie • liście laurowe • ziarna gorczycy • owoc jałowca i gałązki Lemo-fesh. aDaM KoZaNECKI Sprzęt: metalowa miska dość wysoka, aby zmieściło się w niej mięso i gałązki jałowca, ścierka lniana, folia spożywcza, zapalniczka, rondelek, patelnia z pokrywką, wykałaczki lub sznurek wędliniarski, miska, deska do krojenia, moździerz, tłuczek do mięsa, pergamin, szczypce do mięsa, drewniana łyżka Los rollos de carne son un plato ideal para toda la familia. aDaM KoZaNECKI Rolady to idealne danie dla całej rodziny. Wybrane mięso wędzimy w metalowej misce jałowcem. Po pewnym czasie mięso oprószamy z obydwu stron solą i świeżo mielonym pieprzem. W rondelku topimy masło z łyżką oliwy, szklimy pokrojone drobno czerwone cebule/szalotki, rozgnieciony przez praskę czosnek, dodajemy pokrojoną w drobną kostkę marchew i pokrojone w ćwiartki morele, liście laurowe i ziele angielskie, wrzucamy gałązkę rozmarynu. Całość przesmażamy i podlewamy winem, czekamy, aż płyn się zredukuje. Doprawiamy do smaku, solą, cukrem i czarnym pieprzem. Redukujemy do minimum. Studzimy powstały farsz. Na rozbite/nacięte piersi/uda/sznycle nakładamy nadzienie i zwijamy rolady, spinając je wykałaczkami lub zawijamy sznurkiem wędliniarskim. Mięso smażymy na złoto na patelni wyłożonej pergaminem posmarowanym oliwą z oliwek. Zmniejszamy płomień do minimum i dusimy pod przykryciem od 3 do 5 minut. Do rondelka wlewamy wodę, dodajemy posiekany lubczyk, wrzucamy gałązkę tymianku, lekko solimy i doprawiamy pieprzem. W powstałym płynie gotujemy zieloną soczewicę. Gdy będzie gotowa, odcedzamy ją przez sito. Brzoskwinie parzymy, obieramy ze skórki, kroimy w cienkie paski, oprószamy piórami z czerwonej cebuli, posiekanym świeżym lubczykiem, solą i pieprzem, skrapiamy oliwą i sokiem z cytryny. Roladę lub udo podajemy w towarzystwie soczewicy i sałatki z brzoskwiń. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 15 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 16 CULTURa POLSKAVIVA.COM 16 @polskaviva Tango para celebrar el segundo centenario de la Independencia argentina VaRSoVIa. Con motivo de la conmemoración de los doscientos años del Día de la Independencia de la República de argentina el pasado 6 de julio, la embajada en Polonia del país sudamericano celebró un concierto de tango de primer nivel en el Studio Koncertowe im. Witolda Lutosławskiego de Polskie Radio en la capital polaca. La velada comenzó con un discurso de agradeciemiento y bienvenida por parte a parte de la Excelentísima Embajadora de la República argentina en la República de Polonia, la Señora Patricia Salas, que también aprovechó para rememorar los doscientos años de independencia de su país. a continuación, el concierto comenzó de la mano del dueto ‘Blue Tango Project’, compuesto por la gran artista María Volonté y Kevin Carrel Footer. Un tiempo de tango cantado, personal e íntimo a cargo de Volonté que dejó en silencio el auditorio, ensimismado con la elegancia y el tacto de la voz de la argentina. Un lujo el haber podido disfrutar de la interpretación de la bonaerense que es ganadora del prestigioso La Embajadora argentina, la Sra. Patricia Salas, a la derecha. EMB. aRG. Ambasador Argentyny Patricia Salas (z prawej). premio ‘Carlos Gardel’ y nominada a los premios Grammy Latinos. a continuación, el grupo polaco ‘Machina del Tango’ encendió el ritmo tanguero de la mano de sus miembros: Sebastian Wypych, Grzegorz Lalek, Kaludiusz Baran y Urszula Borkowska, que incluso interpretaron parte del repertorio acompañados de María Volonté. además, la pareja de bailarines profesional de tango compuesta por anna Iberszer y Piotr Woźniak pusieron la nota de sentimiento final. Y es que el tango, se canta y se baila. al acto acudieron alrededor de 400 personas, que llenaron prácticamente el aforo de la sala. Entre los invitados se encontraban diferentes embajadores y miembros del Cuerpo Diplomático acreditado en Polonia, Bogdan Borusewicz, vicemariscal del Senado, Waldemar Pawlak ex primer ministro, ex viceministro y diputado desde 1989 hasta 2015. jacek Bazański, ex embajador polaco en la argentina y Director de la Inspectoría del Servicio Exterior del Ministerio de asuntos Exteriores de la Re- pública de Polonia, Karolina Cemka, subdirectora del Departamento de américa del Ministerio de asuntos Exteriores, Marian Turski, destacado historiador, periodista, escritor y superviviente de auschwitz y vicepresidente de la asociación Instituto Histórico judío en Polonia, miembro del Consejo del Museo de la Historia de judíos Polacos PoLIN, miembro del Consejo del International auschwitz Council. También estuvieron presentes el Director artístico del festival ¨Chopin y su Europa¨, Stanisław Leszczyński, Monika Strugała, coordinadora de los proyectos VIP del Instituto Nacional Federico Chopin, joanna Gocłowska-Bolek, directora del Centro de Estudios Latinoamericanos de la Universidad de Varsovia y Zofia Marzec, directora del Instituto de Estudios Ibéricos e Iberoamericanos de la Universidad de Varsovia, entre otros. Para acabar la velada musical, en el recibidor del studio de Polskie Radio se ofreció un catering bañado con unos maravillosos caldos de la tierra. NÉSTOR TAZUECO Dwusetna rocznica niepodległości argentyny w rytmie tanga WaRSZaWa. Z okazji dwusetnej rocznicy niepodległości Republiki argentyńskiej 6 lipca ambasada tego południowoamerykańskiego kraju zorganizowała wyjątkowy koncert tanga w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Wieczór muzyczny rozpoczął się powitaniem i podziękowaniami wygłoszonymi przez jej Ekscelencję ambasador Republiki argentyńskiej w Polsce panią Patricię Salas, która nawiązała również do rocznicy dwustu lat niepodległości swojego kraju. jako pierwszy wystąpił duet „Blue Tango Project”, który tworzy wybitna artystka María Volonté i Kevin Carrel Footer. Były to chwile tanga śpiewanego, osobistego i intymnego w wykonaniu Volonté, która swym czystym i przenikliwym głosem oczarowała oniemiałą z wrażenia publiczność. Słuchać występu tej pochodzącej z Buenos aires artystki, zdobywczyni prestiżowej nagrody „Carlos Gardel” nominowanej do „Grammy Latinos” to nie lada przeżycie. Następnie polska grupa „Machina del Tango”, w składzie Sebastian Wypych, Grzegorz La- Foto de familia de los artistas, con María Volonté en el centro con un ramo de flores. EMB. aRGENTINa Wspólne zdjęcie artystów z Maríą Volonté (w środku z bukietem). lek, Klaudiusz Baran i Urszula Borkowska, rozpaliła publiczność rytmami tanga. Część repertuaru muzycy wykonali przy wsparciu Maríi Volonté. Na zakończenie para profesjonalnych tancerzy, anna Iberszer i Piotr Woźniak, wykonała pełne emocji tango. W końcu tango nie tylko się śpiewa, ale i tańczy. W wydarzeniu uczestniczyło około 400 osób, które zapełniły całą salę. Wśród zaproszonych gości znaleźli się między innymi ambasadorowie i członkowie korpusu dyplomatycznego akredytowanego w Polsce, wicemarszałek Senatu Bogdan Borusewicz, były premier, wicepremier i poseł od 1989 do 2015 roku Waldemar Pawlak, były polski ambasador w argentynie i dyrektor Inspektoratu Służby Zagranicznej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej jacek Bazański, wicedyrektor Departamentu ameryki Ministerstwa Spraw Zagranicznych Karolina Cemka oraz Marian Turski – wybitny historyk, dziennikarz, pisarz, więzień auschwitz, wiceprezes Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, członek zarządu Muzeum Historii Żydów Polskich PoLIN i członek zarządu Międzynarodowej Rady oświęcimskiej. obecni byli również dyrektor artystyczny festiwalu „Chopin i jego Europa” Stanisław Leszczyński, koordynator projektów VIP Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina Monika Strugała, dyrektor Centrum Studiów Latynoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego joanna GocłowskaBolek oraz Zofia Marzec, dyrektor Instytutu Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich na Uniwersytecie Warszawskim. Uroczystość zakończył poczęstunek we foyer studia Polskiego Radia, na którym nie zabrakło argentyńskiego wina. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 17 KULTURa www.polskaviva.com 17 “Homenaje a Delfina” de Mónica albisu VaRSoVIa. En el barrio varsoviano de Powiśle, en la calle Sumlikowskiego 10/2, se encuentra una acogedora galería de arte de dos salas que desde hace más de quince años oferce sus espacios a artistas de Polonia y del extranjero. aquí han exhibido sus obras janusz Przybylski, anna alicja Trochim, Zbigniew Nowosadzki o Ryszard Gieryszewski, entre otros. La galería la fundó la aristócrata argentina de raíces polacas Delfina Krasicka. De jóven se mudó a Polonia –al país de sus antepasados– donde desarrolló su pasión por el arte. Creó tejidos únicos, tapices, bordados y colajes. apoyó también a los artistas jóvenes. En 1999 fundó la Galería Delfiny. “Mi madre abrió la galería pensando sobre todo en artistas del Este, ya que en su época era difícil para ellos tener un lugar de exposición en Europa. Y a raíz de eso, como ella también era extranjera, siempre invitaba artistas de otros países para que se pudiera ver lo que pasaba en otros lugares del mundo a nivel artístico”, dice Soledad Krasicka-Ybarra, hija de Delfina, que desde el fallecimiento de su madre cuida de la galería. En este lugar especial en el mapa artístico de Varsovia, desde el 14 de julio se puede disfrutar de los cuadros de la afamada pintora argentina Mónica albisu. Sus obras ya han sido recibidas en Uruguay, Paraguay, Estados Unidos, Vietnam y alemania. Los amantes polacos del arte tuvieron la posibilidad de conocer la obra de albisu en 2014 en Sandomierz albisu junto a la Embajadora Salas, Soledad Krasicka-Ybarra e Ignacy Krasicki, marido de Delfina. GaLERIa DELFINY Ambasador Patricia Salas, M. Albisu, Anna Trochim, Soledad-Krasicka-Ybarra oraz Ignacy Krasicki, mąż Delfiny. y Varsovia. Según admite la artista, durante la última muestra en Polonia logró conmover a la gente con sus pinturas, ya que vieron algo diferente a lo que conocían. “La experiencia fue maravillosa”, recuerda. La obra de Mónica albisu no ha llegado a la Galería Delfiny por casualidad. “La idea de invitar a esta pintora argentina surgió ya hace un año para conmemorar el bicentenerio de la independencia de la República argentina. a Mónica albisu la conocí gracias a los estrechos vínculos con la Embajada argentina –la señora Embajadora Patricia Salas es amiga de nuestra galería– y también gracias a que soy miembro de la asociación Polaco-argentina. Nos gustaron mucho sus trabajos y la invitamos a la galería”, explica Soledad Krasicka-Ybarra. La artista recuerda con sonrisa el impacto que produjeron sus obras a los cercanos de la fundadora de la galería: “Soledad apreció mucho la energía que sale de mis cuadros, también quedó encantado el esposo de Delfina, que me dijo ‘me gustaría tenerte en nuestra galería’”, evoca la escena de hace más de un año Mónica albisu. Con los cuadros expuestos en la galería, la artista argentina quiere rendir homenaje a Delfina Krasicka, a la que se siente muy vinculada. “Sentí una conexión con el arte abstracto que ella genera y aplica en los tapices. Esto me llevó a hacerle un homenaje con doce pinturas, que son básicamente una copia de los tapices. al conocer la historia de Delfina, me sentí incluso más unida a ella. Me enteré de que había nacido en el mismo mes que nací yo y en el caso de los artistas esto se traduce en que coinciden los colores, las formas y la expresión de energía, es increible”, revela la pintora. La obra de Mónica albisu destaca por la fuerza de expresión única que la artista refleja mediante los colores vivos y vibrantes. “al contemplar estas pinturas, se siente que detrás de ellas hay una mujer con mucha fuerza personal, su obra refleja su interior, muy justamente conectado con la energía vital y con la alegría de vivir. Sus trabajos son muy fuertes y Mónica albisu „ku pamięci Delfiny” WaRSZaWa. Na warszawskim Powiślu, przy ulicy Sumlikowskiego 10/2 znajduje się kameralna dwusalowa galeria sztuki, która od ponad piętnastu lat oferuje swoją przestrzeń artystom z Polski i zagranicy. Tutaj swoje prace wystawiali m. in. janusz Przybylski, anna alicja Trochim, Zbigniew Nowosadzki czy Ryszard Gieryszewski. Założycielką galerii była argentyńska arystokratka o polskich korzeniach Delfina Krasicka. W młodości przeprowadziła się do Polski – kraju przodków – gdzie realizowała swoje zamiłowanie do sztuki. Tworzyła tkaninę unikatową, gobeliny, hafty i kolaże. Poświęciła się również pracy na rzecz młodych artystów. W 1999 roku założyła Galerię Delfiny. „Moja mama otwarła galerię, mając na uwadze szczególnie artystów ze Wschodu, ponieważ w tamtych czasach przestrzenie wystawowe w Europie praktycznie pozostawały dla nich zamknięte. jako że sama przybywała z zagranicy, zawsze zapraszała artystów z innych krajów, żeby można było zobaczyć, co działo się w sztuce innych zakątków świata”, mówi Soledad Krasicka-Ybarra, córka Delfiny, która od śmierci mamy w 2012 opiekuje się galerią. W tym wyjątkowym miejscu na artystycznej mapie Warszawy od 14 lipca można podziwiać obrazy słynnej argentyńskiej malarki Móniki albisu. jej dzieła gościły już w Urugwaju, Paragwaju, Stanach Zjednoczonych, Wietnamie i Niemczech. Polscy miłośnicy sztuki mieli okazję poznać twórczość albisu w 2014 roku w Sandomierzu i Warszawie. jak przyznaje sama artystka w trakcie ostatniej wystawy w Polsce udało jej się poruszyć zwiedzających swoimi obrazami, ponieważ były dla nich zupełnie nowym doznaniem. „To było cudowne przeżycie”, wspomina malarka. Do Galerii Delfiny prace Móniki albisu trafiły nieprzypadkowo. „Pomysł, by zaprosić do nas tę argentyńską malarkę pojawił się już rok temu. Chcieliśmy w ten sposób uczcić dwusetną rocznicę niepodległości Republiki argentyny. Mónikę albisu poznałam dzięki bliskim kontaktom z ambasadą argentyny – Pani ambasador Patricia Salas jest przyjaciółką naszej galerii – oraz dzięki mojej przynależności do Stowarzyszenia Polsko-argentyńskiego. Spodobały nam się jej prace i zaprosiliśmy ją do galerii”, tłumaczy Soledad Krasicka-Ybarra. Sama artystka z uśmiechem wspomina wrażenie, jakie zrobiły jej prace na bliskich założycielki galerii: „Soledad doceniła energię, jaka bije z moich obrazów; zachwycony był również mąż Delfiny, który powiedział ‘chciałbym mieć twoje prace w naszej galerii’”, przywołuje scenę sprzed ponad roku Mónika albisu. Wystawionymi obecnie w galerii dziełami argentyńska malarka chce złożyć hołd Delfinie Krasickiej, ponieważ czuje się wyjątkowo związana z jej twórczością. „Poczułam, że łączy mnie coś z abstrakcją widoczną w jej haftach. Dlatego postanowiłam uczcić jej pamięć dwunastoma obrazami, które są czymś na wzór kopii jej tkanin. Kiedy poznałam historię Delfiny, poczułam, że więź ta jest jeszcze silniejsza. Dowiedziałam się, że urodziłyśmy się w tym samym miesiącu, a w przypadku artystów ma to przełożenie na zbieżność tworzonych barw, kształtów i przekazywanej w dziełach energii – to niesamowite”, zdradza malarka. Twórczość Móniki albisu wyróżnia wyjątkowa siła ekspresji, jaką artystka przekazuje żywymi, dynamicznymi kolorami. „Patrząc na te obrazy, widać, że stoi za nimi kobieta o nadzwyczajnie silnej osobowości, są odzwierciedleniem jej wnętrza, silnie związanego z energią witalną i radością płynącą z życia. jej prace są wyraziste i bardzo radosne”, zauważa Soledad Krasicka-Ybarra. Co ciekawe, większość z prezentowanych obrazów malarka stworzyła w Warszawie, co nie pozostało bez wpływu na ich kształt. „Kiedy ktoś maluje, przebywając za granicą, czuje, że energia płynie tam w inny sposób, dlatego też przedstawiane tu obrazy opierają się na abstrakcji, nie przybierają konkretnych kształtów, unikają sztywnych linii, a muy alegres”, observa Soledad Krasicka-Ybarra. Es curioso que la mayoría de estas obras se pintara en Varsovia lo que influyó en su forma. “Cuando uno pinta fuera del país, la energía fluye de otro modo, y por eso los cuadros acá presentados se basan en la abstracción, no llevan ningún tipo de figuración, están lejos de todas las formas rígidas y están dirigidos por los colores”, describe su obra albisu. Los organizadores de la exposición invitan a cada uno interesado por el arte que quiera vivir experiencias artísticas nuevas. “Las obras de albisu son distintas, cada uno que venga a ver la muestra se dará cuenta de ello. Invito a las personas interesadas a visitar nuestra galería”, dice Soledad Krasicka-Yberra. Merece la pena pasar por este extraordinario lugar también por su ambiente único. Nada más entrar en la galería, al visitante seguramente le dará la bienvenida una de las fundadoras de este lugar, una destacada pintora anna alicja Trochim, cuyas obras se encuentran en las colecciones de museos y colecciones privadas en el país y en el extranjero, entre otros en las colecciones de la Reina de Holanda, hasta el 2013, Beatrix. Tras atravesar un pasillo pequeño se puede echar una mirada al taller de Delfina misma, para ver el telar en el cual se creaban las obras de la artista y para sentir el ambiente creavito de este lugar. La visita puede terminar en una terracita que baja hasta un jardín frondoso entre la edificación cubierta de hiedra de Powiśle. Las obras de Mónica albisu se exhibirán hasta el 29 de julio. BARTŁOMIEJ MAKIEŁA kluczowe są w nich kolory”, opisuje swoje dzieła albisu. organizatorzy wystawy zapraszają wszystkich zainteresowanych sztuką, którzy chcieliby doświadczyć nowych wrażeń artystycznych. „Prace albisu są inne, zda sobie z tego sprawę każdy, kto przyjdzie je zobaczyć. Zapraszam wszystkich do naszej galerii”, mówi Soledad KrasickaYberra. Warto wstąpić do tego niezwykłego miejsca również ze względu na jego wyjątkowy klimat. już od progu zwiedzających z pewnością przywita jedna z założycielek galerii, wybitna malarka anna alicja Trochim, której dzieła znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych w kraju i za granicą, m.in. w zbiorach Królowej Holandii, do 2013 roku, Beatrycze. Po przejściu niewielkiego korytarza można zajrzeć do pracowni samej Delfiny Krasickiej, aby zobaczyć krosno, na którym powstawały prace artystki i poczuć twórczy klimat tego miejsca. Zwiedzanie można zakończyć, wychodząc na niewielki taras schodzący do gęstego ogrodu między porośniętymi bluszczem zabudowaniami Powiśla. Prace Móniki albisu będzie można zobaczyć do 29 lipca. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 18 DERECHo - PRaWo POLSKAVIVA.COM 18 @polskaviva La resaca del Brexit: principales consecuencias jurídicas para polacos, españoles y británicos juan antonio Godoy, abogado del despacho Varés & asociados VaRSoVIa. El pasado 23 de junio asistimos a uno de esos eventos históricos que se producen solamente cada muchas décadas. Contra pronóstico, los votantes del Reino Unido decidieron en referéndum la salida del país de la UE. Mucho se ha hablado en estas semanas respecto a los motivos de dicha decisión así como de sus efectos tras más de 40 años de permanencia, pero lo cierto es que aún es pronto para determinar estos últimos, que podrán variar sustancialmente en virtud de los términos en que se negocie la salida. Lo que sí cabe afirmar desde ya mismo es que los cambios serán sustanciales si quiera desde un punto de vista cuantitativo, ya que son 850.000 polacos y más de 200.000 españoles los que viven en el Reino Unido, al tiempo que 5.000 británicos y 1.000.000 residen en nuestros respectivos países. Habida cuenta de dicha situación, y desde la necesaria cautela, sí estamos en disposición de adelantar algunas consecuencias legales y jurídicas prácticas para estos grupos de población. La primera y más evidente de ellas tiene que ver con la libertad de circulación y residencia. Tras la salida del Reino Unido, dejará de operar el art. 21 del Tratado de Funcionamiento de la UE y salvo que se negocie en contrario, los ciudadanos de los otros países citados perderán la libertad de establecerse libremente en territorio británico. Y por el mismo motivo, también el derecho al sufragio activo y pasivo que preveía la legislación comunitaria. asimismo, desaparecerá la libertad de prestación de servicios, con lo que los trabajadores autónomos polacos y españoles no tendrían derecho a prestar servicios en el Reino Unido y viceversa. además, aquellos que queden en este último país presumiblemente verán cómo las normas que regulan su actividad se endurecen, al decaer la obligación para el Gobierno británico de aplicar los regímenes armonizados del Derecho del trabajo, tradicionalmente más protectores. En tercer lugar, las sociedades mercantiles del Reino Unido ya no podrán actuar libremente en España o en Polonia, y al contrario. Si bien aún no podemos saber hasta qué pun- to quedará limitada la libertad con la que actualmente cuentan, cabe prever un giro proteccionista por parte de ambos actores. En lo que respecta a tributación e impuestos, el Reino Unido recuperará plena libertad sobre el IVa, los impuestos especiales y los aranceles, lo que incidirá sustancialmente en los actuales flujos comerciales. También podrán verse afectadas las pensiones de jubilación: actualmente, la legislación comunitaria permite que los trabajadores de la UE computen los periodos cotizados en los distintos países miembros. al perder vigencia dicha normativa, los derechos adquiridos de los trabajadores se verán afectados a menos que las partes negocien –como es de esperar– una solución. Y por último, en cuanto al funcionamiento de la administración de justicia se refiere, cabe prever un retroceso en el grado de cooperación judicial y policial. Por ejemplo, la llamada “euroorden”, que agiliza la puesta a disposición de las autoridades de los países miembros a fugitivos dejará de aplicar si no es sustituida, en el contexto de las negociaciones de salida, por una figura similar. Lo mismo sucederá con los mecanismos que facilitan la ejecución de sentencias civiles y mercantiles de unos países en otros, que probablemente perderán en efectividad. En definitiva, se trata de cambios de significativo calado, cuya importancia quizá fue subestimada por políticos y electores. Sin embargo, cada cambio lleva consigo nuevas oportunidades. Es, por tanto, tiempo de tener los ojos abiertos. Pobrexitowy kac – konsekwencje prawne Brexitu dla Polaków, Hiszpanów i Brytyjczyków WaRSZaWa. 23 czerwca byliśmy świadkami jednego z tych wydarzeń historycznych, które mają miejsce raz na wiele dziesięcioleci. Wbrew przewidywaniom obywatele Wielkiej Brytanii opowiedzieli się w referendum za wyjściem z Unii Europejskiej. W ciągu ostatnich tygodni wiele dyskutowało się o powodach takiej decyzji po ponad 40 latach w strukturach zjednoczonej Europy oraz o jej skutkach. Na razie jednak za wcześnie o nich mówić, gdyż zależeć one będą od negocjacji warunków wystąpienia tego kraju z UE. już na wstępie należy powiedzieć, że dojdzie do dużych zmian, choćby z uwagi na statystyki: w Wielkiej Brytanii mieszka 850 tysięcy Polaków i 200 tysięcy Hiszpanów, natomiast w Hiszpanii osiedliło się milion Brytyjczyków – w Polsce przebywa ich ok. 5 tysięcy. Świadomi tej sytuacji jesteśmy w stanie – bez zbytniej pochopności – już teraz wymienić kilka praktycznych konsekwencji prawnych Brexitu dla tych społeczności. Pierwsza i zarazem najbardziej oczywista dotyczy swobody przemieszczania się i pobytu. Kiedy Wielka Brytania wystąpi ze zjednoczonej Europy, przestanie obowiązywać artykuł 21 Traktatu o funkcjonowaniu UE, w związku z czym, jeśli negocjacje nie przyniosą innego roz- wiązania, obywatele wspomnianych krajów stracą prawo swobodnego osiedlania się na terytorium brytyjskim. Z tego samego powodu nie będzie im już przysługiwało czynne ani bierne prawo wyborcze – przywilej, jaki gwarantowało ustawodawstwo Wspólnoty. Ponadto, przestanie obowiązywać swoboda świadczenia usług, co oznacza, że Polacy i Hiszpanie prowadzący działalność na własny rachunek nie będą mieli prawa świadczyć usług w Wielkiej Brytanii, i vice versa. Co więcej, osoby pracujące na Wyspach z pewnością poczują, jak zaostrzają się przepisy regulujące ich działalność. Stanie się tak, gdyż rząd brytyjski nie będzie dłużej zmuszony stosować ujednoliconego systemu prawa pracy, z reguły bardziej sprzyjającego pracownikom. Po trzecie, brytyjskie spółki handlowe nie będą mogły już swobodnie funkcjonować w Hiszpanii ani w Polsce – i odwrotnie. Wprawdzie nie wiadomo jeszcze, do jakiego stopnia dotychczasowa swoboda zostanie ograniczona, jednak należy spodziewać się większego protekcjonizmu. jeśli chodzi o system podatkowy, Wielka Brytania odzyska pełną kontrolę nad podatkiem VaT, wysokością akcyzy czy ceł, co istotnie wpłynie na zmianę w obrocie handlowym. Brexit nie pozostanie bez wpływu również na emerytury. obecnie ustawodawstwo Wspólnoty pozwala pracownikom z Unii Europejskiej sumować okresy składkowe z różnych krajów członkowskich. Gdy wygaśnie regulująca to dyrektywa, prawa nabyte pracowników zostaną ograniczone, choć można mieć nadzieję, że negocjatorzy wypracują inne rozwiązanie. Na koniec słowo o funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości. Należy sie spodziewać, że stopień współpracy policyjnej i sądowej się zmniejszy. Na przykład europejski nakaz aresztowania, który usprawnia przekazywanie ściganych władzom krajów członkowskich, przestanie obowiązywać – o ile w toku negocjacji nie zostanie zastąpiony inną instytucją. To samo dotyczy mechanizmów ułatwiających wykonywanie wyroków sądowych w sprawach cywilnych i handl o w y c h m i ę d z y p a ń s tw a m i członkowskimi – prawdopodobnie również nie będą miały zastosowania. jak widać, chodzi o bardzo istotne zmiany, których znaczenia politycy i głosujący za Brexitem być może nie docenili. jednak każda zmiana otwiera drzwi nowym możliwościom. Warto więc mieć teraz oczy i uszy szeroko otwarte. (Tekst przetłumaczony z języka hiszpańskiego) VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 19 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 20 HISToRIa POLSKAVIVA.COM 20 @polskaviva Teniente Słatyński. El hombre que salvó a Europa BUENoS aIRES. Doscientos kilómetros al noreste de Ushuaia, la ciudad más austral de argentina, conocida como la “Ciudad del Fin del Mundo” y cerca de la Isla de los Estados (en la cual se desarrolló la acción del libro: “El Faro del Fin del Mundo”, escrito por de julio Verne), en la provincia de Tierra del Fuego, se encuentra la ciudad de Rio Grande. justamente allí se ubica el cementerio donde descansan los restos de uno de los mayores –aunque un poco olvidado– héroes de la historia polaca, el Teniente Coronel Emil Słatyński. Pasó a la historia el día 15 de agosto de 1920, cuando con su heroica acción cambió el rumbo de la batalla de Varsovia, más conocida como el Milagro del Vístula. Este hecho cambió el estatus político de toda Europa luego de la Primera Guerra Mundial. Héroe olvidado Emil Słatyński nació el 19 de mayo 1987 y a los 15 años ingresó en las Sociedades de Tiradores. En 1914, al comenzar la Primer Guerra Mundial, ingresó en las Legiones el 6 de agosto de 1914. En febrero de 1915 fue asignado al 2º Regimiento de Ulanos (lanceros a caballo) de las Legiones Polacas y llegó a ser el jefe de Sección del 5º Escuadrón. El 1º de junio de 1919 fue ascendido a teniente y en 1920 fue nombrado jefe del 3º Escuadrón del 203 Regimiento de Ulanos. Durante la Segunda Guerra Mundial fue ascendido a teniente coronel. El Teniente Emil Słatyński, llegó a Tierra del Fuego después de la Segunda Guerra Mundial. argentina era uno de los escasos países, que aceptaba a inmigrantes de todo el mundo sin pedir otro requisito que ser “hombres y mujeres de buena voluntad”. El regreso a su patria se lo impidió el régimen comunista, el cual en base al acuerdo de los “Tres Grandes” – Estados Unidos, Gran Bretaña y la Unión Soviética, por muchas décadas dominó Polonia. No podía tampoco quedarse en Inglaterra, donde se encontraba al finalizar la guerra – los soldados polacos consideraban que el Reino Unido había traicionado a su país, incumpliendo el tratado de asistencia militar que ambas naciones habían firmado, antes del comienzo de la Segunda Guerra. Słatyński intentó emigrar a Canadá, pero, debido a su estado de salud, no le fue otorgada la visa. De esta manera se instaló en Rio Grande, donde alquiló un pedazo de tierra y construyó un aserradero. Falleció en 1956, y fue sepultado en el cementerio local. Con el correr del tiempo la historia del hombre que influyó en el destino de Europa pasó al olvido. Guerra polaco-bolchevique Después de la Revolución de octubre, los bolcheviques tomaron el poder de la República Rusa, fundando en 1922 la Unión de las Repúblicas Socialistas Soviéticas. Los soviéticos querían imponer la ideología comunista a los países de Europa. Para lograr este propósito necesitaban llegara a alemania, donde el comunismo podía contar con una gran cantidad de adherentes. Varsovia pasó a ser un obstáculo en su camino. Vale la pena recordar las famosas palabras del mariscal, Michael Tuchaczewski, uno de los mejores estrategas soviéticos, conocido como el “Napoleón Ruso”, quien decía: “Sobre los cadáveres polacos, sobre Varsovia, pasaremos por Europa”. En Varsovia, la situación es desesperante. El Ejército Rojo es en ese momento el más numeroso del mundo, y al mando de Tuchaczewski se encuentra en las puertas de la ciudad. Por otro lado, el 4º Ejército también está avanzando por el norte allí y además el 1º Ejército de Budionny se dirige hacia la rica ciudad de Lwów, al sureste de la capital polaca. Todo el cuerpo diplomático acreditado en Varsovia, con excepción del Nuncio apostólico, el Cardenal achille Ratti – quien será el futuro Papa entre 1922 y 1939- abandona la ciudad. Sin embargo, una inesperada secuencia de acontecimientos, cambió el rumbo de la historia. Se pueden enumerar tres los factores, que resultan decisivos para el resultado de la batalla de Varsovia. Primero el éxito del capitán de veintiocho años jan Kowalewski, quien logra romper el código militar soviético. Gracias a él los polacos llegan a conocer los planes militares rusos incluso antes que sus propios ejércitos. Segundo: la decisión del Comandante del poderoso Primer Ejército de Caballería, Simón Budionni quien junto al comisario político józef Stalin, anteponen sus intereses personales a los de su ideología. El Mariscal Tuchachewski, hallándose en las puertas de Varsovia, se da cuenta que uno de los flancos de su ejército se encuentra desprotegido. Envía pues una orden a Moscú, solicitando que le sean enviados los escuadrones que avanzan hacia la ciudad de Lwów. Sin embargo, józef Stalin, quien acompañaba el ejército que se dirigía hacia dicha ciudad, llegó a la conclusión de que si envía estas unidades a la disposición de Tuchaczewski, el gran héroe de la campaña sería el mariscal. Stalin no podía permitirlo. Por ese motivo decidió no ayudar a Tuchaczewski. La hazaña del Teniente El tercer motivo, el cual cambió no solo la suerte de la guerra polaco-bolchevique, sino el de toda Europa, fue un hecho menor que sucedió en la ciudad de Ciechanów. En la opinión del Mariscal Tuchachewski, fue decisivo en la victoria polaca. Era parte de la estrategia elaborada por el jefe de Estado Polaco józef Pilsudski. Consistía en una contraofensiva sumamente dificultosa de ejecutar. Pilsudski quería rodear el ejército soviético, llegar a su retaguardia y atacarlo en su punto más débil. El plan era tan arriesgado, que el Estado Mayor del Ejército Polaco, lo aceptó únicamente debido a que ya no había nada que perder. El plan fue ejecutado por un pequeño escuadrón de caballería bajo el mando del Teniente Emil Słatyński, quien seguramente no se daba cuanta de la importancia de la misión, la cual cambiaría el curso de la historia europea. En una carga casi suicida, Słatyński pasa entre las posiciones del 4º y 15º ejércitos soviéticos, flanquea la ciudad de Ciechanów y ataca el puesto de comunicaciones del Estado General de las Fuerzas Soviéticas. Este evento fue ampliamente observado en las fuentes históricas sobre la guerra polacobolchevique. Michael Tuchaczewski en su obra: “Marcha a trevés del Vístula”, donde relata con detalles, como se desarrolló la ofensiva soviética en el año 1920, buscando los motivos de la catastrófica derrota del Ejército Soviético en Varsovia, en el capítulo, “La carga decisiva” escribe: “el 5º ejército polaco, que defendía la capital desde el norte, fue obligado a retroceder, por un decidido ataque de nuestros ejércitos del norte y tuvo que replegarse a la orilla occidental del río Vístula. Mientras tanto nuestro 16º ejército comienza la lucha en dirección a Varsovia. En ese mismo momento en la intersección de los ejércitos 4º y 15º, tiene lugar un evento, insignificante en magnitud, pero que va a tener un rol decisivo, en nuestro accionar y que dará comienzo a su catastrófico desenlace. El Estado Mayor del 4º ejército que se trasladó a Ciechanów, fue atacado por sorpresa por una pequeña sección del enemigo, por lo cual el Estado Mayor tuvo que alejarse al oeste, donde en Wloclawkie, luchaban sus tropas. Por ese motivo fue cortada la comunicación entre el Estado Mayor del frente y el 4º ejército y no fue reestablecida hasta nuestra retirada, con la consiguiente consecuencia de una absoluta falta de comunicación estratégica”. La heroica carga de caballería del escuadrón de Emil Słatyński, es asimismo descrita, por el diputado de la II República Polaca Zygmunt Nowicki en su libro: “Contenido y forma”. Nowicki hace hincapié en la sorpresa que fue para los bolcheviques la aparición en sus espaldas de los polacos dirigidos por Słatyński. “Los bolcheviques estaban tan espantados con la inesperada aparición de los ulanos polacos en sus espaldas, que en su huida, dejaron la única estación radio trasmisora, con la que contaba el Estado Mayor del ejército. La estación de radio fue destruida y el escuadrón logro volver, seguro a sus líneas. Este hecho fue decisivo para el lado polaco, porque el 4º ejército, ya sin ningún medio de comunicación con el alto mando soviético, no recibía ningún tipo de órdenes y cuando el centro del Ejército Rojo estaba en plena retirada el 4º ejército seguía camino a Torun. No teniendo después posibilidad de retirarse al este y viéndose obligado a cruzar la frontera de Prusia occidental”. Gracias a la heroica acción del teniente Emil Słatyński, Pilsudski pudo ejecutar con éxito su arriesgado plan, cuyo resultado fue la mayor derrota de los ejércitos soviéticos hasta la II Guerra Mundial. Un descubrimiento inesperado Una casualidad hizo que más de 50 años después se recuperara la memoria sobre el heroico teniente coronel. Todo gracias a Roberto Berbel, un vecino de Rio Grande que salvó de ser quemado un álbum que se hallaba en un cobertizo del aserradero donde trabajó Emil Słatyński. Sin embargo, no pudo imaginarse a quien pertenecían las fotos. El destino quiso que dos años después un pariente del teniente coronel, Bartosz Słatyński, quien hace un tiempo se encontraba trabajando en un libro sobre su tío abuelo, se contactara con Roberto Berdel y este le envió el álbum que encontró. Cuando la publicación estuvo lista, Słatyński envió un ejemplar a Berbel, quien junto a su hermana ana se interesaron en la historia del heroico soldado. Con la información obtenida, los hermanos lograron localizar la tumba del teniente coronel Emil Słatyński, la cual se encontraba a punto de ser exhumada. Seguidamente, los hermanos Berbel presentaron la historia de Emil Słatyński en el consejo deliberante de la ciudad, el cual declaró por unanimidad ciudadano ilustre post mortem al teniente coronel. Cabe señalar que esta decisión se tomó sabiendo que Emil Słatyński participó en la I y II Guerra Mundial, por lo que fue nombrado Caballero de la Virtud Militar –la mayor condecoración militar que entrega la nación polaca-. Sin embargo, y esto es interesante, no se sabía que el teniente coronel fue el héroe de Ciechanow. Para conocer la verdad sobre la vida de Emil Słatyński de nuevo obró la casualidad. Sucedió cuando ana Berbel se contactó con el traductor público del idioma polaco andrés Chowanczak –un ingeniero apasionado de la historia polaca- para traducir el acta de designación, como ciudadano ilustre para su pariente en Polonia. La investigación histórica de Chowanczak relacionó la historia del inmigrante polaco enterrado en Tierra del Fuego y del teniente, quien cambió el curso de la historia de Europa. Los hermanos Berbel, sumamente comprometidos con la historia de Tierra del Fuego, se interesaron con los resultados de la investigación de Chowanczak, el día 22 de abril del corriente año, organizaron una disertación sobre la actuación del heroico teniente coronel, sobre su vida y sus hazañas durante la I Guerra Mundial, la guerra polaco-bolchevique y la II Guerra Mundial. Los disertantes fueron andrés Chowanczak y el historiador josé antonio Martínez de la Universidad Nacional de Tierra del Fuego. La disertación despertó un enorme interés en la sociedad local y los medios, entre ellos la agencia de Prensa argentina TELaM. actualmente se están realizando las gestiones pertinentes para honrar a Emil Słatyński con una placa recordatoria, la cual va a ser ubicada en la reconstruida tumba del teniente coronel. En la placa va a aparecer una leyenda en tres idiomas – español, polaco e inglés- con el siguiente texto: Q.E.P.D. Teniente Coronel Emil Słatyński Caballero de la orden de la Virtud Militar, héroe de la lucha por la independencia de Polonia, Soldado de las dos guerras mundiales, encontró la paz y el descanso eterno en Tierra del Fuego, donde vivió entre los años 1949 y 1956. ANDRÉS CHOWANCZAK VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 21 HISToRIa www.polskaviva.com 21 Porucznik Słatyński. Człowiek, który ocalił Europę BUENoS aIRES. Dwieście kilometrów na północny wschód od miasta Ushuaia, najbardziej wysuniętego miasta na południe argentyny zwanego „Miastem Końca Świata”, niedaleko Wyspy Stanów – na której akcję swej powieści „Latarnia na końcu świata” osadził juliusz Verne, w prowincji Ziemia ognista leży miasto Rio Grande. To właśnie tam znajduje się cmentarz, na którym spoczywa jeden z największych – choć trochę zapomnianych – polskich bohaterów, podpułkownik Emil Słatyński. Na kartach historii zapisał się 15 sierpnia 1920 roku, kiedy swym brawurowym wyczynem przesądził o rozstrzygnięciu bitwy o Warszawę, zwanej „Cudem nad Wisłą”. Wydarzenie to miało niewątpliwy wpływ na status polityczny całej Europy po pierwszej wojnie światowej. Zapomniany bohater Emil Słatyński urodził się 19 maja 1987 roku. W wieku piętnastu lat przystąpił do Towarzystwa Strzelców. W roku 1914, w chwili rozpoczęcia I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. W lutym 1915 roku został skierowany do 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich i awansował na dowódcę 5 szwadronu. Dnia 1 czerwca 1919 roku otrzymał awans na porucznika, a w 1920 roku został mianowany dowódcą 3 szwadronu 203 Pułku Ułanów. W trakcie II wojny światowej został awansowany do stopnia podpułkownika. Podpułkownik Słatyński przybył na Ziemię ognistą po zakończeniu drugiej wojny światowej. argentyna była jednym z niewielu państw, które przyjmowały imigrantów z całego świata, nie stawiając żadnych wymagań poza jednym: „być mężczyzną lub kobietą dobrej woli”. Powrót do ojczyzny uniemożliwiał mu reżim komunistyczny, który na mocy porozumień „wielkiej trójki” – Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz ZSRR – na długie dekady opanował Polskę. Nie mógł też pozostać w anglii, gdzie przebywał w chwili zakończenia wojny – wśród polskich żołnierzy panowało przekonanie, że Wielka Brytania zdradziła Polskę, nie wywiązawszy się z układu sojuszniczego zawartego 25 sierpnia 1939, tuż przed wybuchem II wojny światowej. Umowa ta zobowiązywała obie strony sygnujące do udzielenia sobie wzajemnej pomocy militarnej w przypadku agresji na jedną ze stron. Słatyński próbował dostać się do Kanady, jednak z uwagi na niepewny stan zdrowia nie otrzymał wizy. I tak osiedlił się w Rio Grande, gdzie wydzierżawił kawałek ziemi i wybudował tartak. Umiera w roku 1956, pogrzebany na miejscowym cmentarzu. Z czasem historia człowieka, który wpłynął na losy Eu- Recuerdos del Teniente Słatyński. aNDRéS CHoWaNCZaK Pamiątki po poruczniku Słatyńskim. ropy poszła w zapomnienie. Wojna polsko-bolszewicka Po rewolucji październikowej, w wyniku której bolszewicy przejęli władzę nad Republiką Rosyjską, tworząc w 1922 roku Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Sowieci zamierzali narzucić ideologię komunistyczną krajom Europy. aby osiągnąć ten cel, musieli dotrzeć do Niemiec, gdzie komunizm mógł liczyć na wielką liczbę sprzymierzeńców. Warszawa stała się więc przeszkodą w drodze na Berlin. Warto przypomnieć słynne słowa marszałka armii sowieckiej, jednego z najwybitniejszych rosyjskich strategów, nazywanego „rosyjskim Napoleonem” Michaiła Tuchaczewskiego, które zapowiadały dążenia bolszewików: „po trupie Polski przez Warszawę przejdziemy do Europy”. a jednak niespodziewana sekwencja wydarzeń jest w stanie zmienić bieg historii. Można by wymienić trzy czynniki, które wpłynęły decydująco na ostateczny wynik bitwy o Warszawę. Pierwszy to sukces dwudziestoośmioletniego kapitana jana Kowalewskiego, który zdołał rozszyfrować sowieckie szyfry wojskowe, co pozwalało Polakom poznawać plany militarne Rosjan wcześniej niż ich własne wojsko. Drugi to postawa dowódcy potężnej Pierwszej armii Konnej Siemiona Budionnego, który wraz z komisarzem politycznym józefem Stalinem przedłożył własne interesy nad interes ideologii partyjnej. Marszałek Tuchaczewski, będąc tuż u bram Warszawy, zauważył, że jedno skrzydło jego wojska pozostawało nieosłonięte. Wysłał więc żądanie do Moskwy, aby przerzucono mu szwadrony nacierające na Lwów. jednak józef Stalin, który towarzyszył wojsku pod Lwowem, uznał, że jeśli odda część jednostek do dyspozycji Tuchaczewskiego, wówczas wielkim bohaterem kampanii zostanie marszałek. Stalin nie mógł na to pozwolić. Z tego powodu odmówił pomocy Tuchaczewskiemu. Wyczyn porucznika Trzecim czynnikiem, jaki przesądził nie tylko o losach wojny polsko-bolszewickiej, ale i całej Europy, było pozornie nieznaczne wydarzenie, do którego doszło w mieście Ciechanów. W opinii Tuchaczewskiego miało decydujący wpływ na zwycięstwo polskiego oręża. Wchodziło ono w skład strategii opracowanej przez Naczelnika Polski, józefa Piłsudskiego. Polegało na niezwykle trudnej do wykonania kontrofensywie. Piłsudski zamierzał okrążyć wojsko sowieckie, dotrzeć na jego tyły i zaatakować w najsłabszym punkcie. Plan był tak ryzykowny, że Generalny Sztab Wojska Polskiego poparł tę inicjatywę tylko dlatego, że nie miał już nic do stracenia. Plan został zrealizowany przez mały szwadron kawalerii dowodzony przez porucznika Emila Słatyńskiego, który najpewniej nie zdając sobie z tego sprawy, zmienił bieg historii Europy. W prawie samobójczej szarży Słatyński przedostał się między pozycje 4 i 15 armii Rosyjskiej, otoczył miasto Ciechanów i zaatakował stanowisko komunikacji Sztabu Generalnego sił radzieckich. Wydarzenie to odnotowane zostało w źródłach historycznych dotyczących wojny polsko-bolszewickiej. Michał Tuchaczewski w swej pracy „Pochód za Wisłę", w której szczegółowo omawia, jak rozwijała się ofensywa bolszewicka w 1920 roku, szukając przyczyny klęski armii Czerwonej pod Warszawą, w rozdziale pod tytułem „Natarcie rozstrzygające" pisze: „5 armia polska, broniąca stolicy od północy, zostaje zepchnięta zdecydowanym natarciem naszych armii północnych i zmuszona cofnąć się na zachodni brzeg Wisły. Nasza 16 armia w tym czasie nawiązuje walki w kierunku Warszawy. W tym właśnie czasie na styku naszych armii 4 i 15 ma miejsce wypadek, nieznaczny w założeniu, który jednak odegrał rozstrzygającą rolę w biegu naszego działania i dał początek je- go katastrofalnemu wynikowi. Sztab polowy 4 armii, który przeniósł się do Ciechanowa, został niespodziewanie zaatakowany przez drobne oddziały przeciwnika, na skutek czego sztab musiał szybko odjechać na zachód, gdzie pod Włocławkiem walczyła jego armia. Przez to naruszona została łączność między sztabem frontu a 4 armią i nie nawiązana już aż do naszego odwrotu, co oczywiście wynikało z zupełnego braku jakichkolwiek środków łączności strategicznej w naszym rozporządzeniu”. Przebieg bohaterskiej szarży szwadronu Emila Słatyńskiego opisuje również poseł okresu II RP Zygmunt Nowicki w napisanej w Kanadzie książce „Treść i forma”. Nowicki zwraca uwagę na zaskoczenie, jakim było dla bolszewików pojawienie się na ich tyłach Polaków oraz na doniosłość kierowanej przez Słatyńskiego akcji: „Bolszewicy byli tak przerażeni niespodziewanym ukazaniem się polskich ułanów na swoich tyłach, że uciekając pozostawili jedyną radiostację, jaką rozporządzał sztab armii. Radiostacja ta została zniszczona, a szwadron zdołał bezpiecznie przedostać się znów na drugą stronę frontu. Wypadek ten miał rzeczywiście dla polskiej strony olbrzymie znaczenie, ponieważ 4 armia pozbawiona wszelkiej łączności z naczelnym sowieckim dowództwem nie otrzymywała żadnych już rozkazów i w chwili, gdy centrum armii Czerwonej było już w pełnym odwrocie na skutek polskiej kontrofensywy, 4 armia wciąż posuwała się w kierunku Torunia. Nie zdążyła ona potem już wycofać się na wschód i zmuszona była przekroczyć granicę Prus Wschodnich”. Dzięki bohaterskiej postawie porucznika Emila Słatyńskiego Piłsudski wykonał swój ryzykowny plan, którego rezultatem była największa klęska wojsk sowieckich aż do II wojny światowej. Niespodziewane odkrycie Przypadek sprawił, że po ponad 50 latach odżyła pamięć o bohaterskim podpułkowniku. Wszystko za sprawą Roberto Berbela, mieszkańca Rio Grande, który ocalił przeznaczony do spalenia album, znajdujący się w szopie przy tartaku, gdzie niegdyś pracował Emil Słatyński. Nie mógł jednak przypuszczać, do kogo należały odnalezione zdjęcia. Los chciał, że dwa lata później krewny podpułkownika, Bartosz Słatyński, który od pewnego czasu pracował nad książką o swoim wujku, skontaktował się z Roberto Berbelem i w ten sposób uzyskał dostęp do znalezionego albumu. Kiedy publikacja była już gotowa, Słatyński wysłał jeden jej egzemplarz Berbelowi, który wraz ze swoją siostrą aną zainteresował się historią bohaterskiego żołnierza. Na podstawie zdobytych informacji obojgu rodzeństwa udaje się zlokalizować przeznaczony już do ekshumacji grób podpułkownika Emila Słatyńskiego. Następnie rodzeństwo Berbelów przedstawia historię Emila Słatyńskiego w radzie miasta, która jednogłośnie podejmuje decyzję o uznaniu post mortem podpułkownika „obywatelem znamienitym”. Należy podkreślić, że uczyniono to, wiedząc, że Słatyński brał udział w I i II wojnie światowej, za co otrzymał order Virtuti Militari – najwyższe odznaczenie jakie może otrzymać polski żołnierz. jednak, co ciekawe, wówczas jeszcze nie powiązano podpułkownika z bohaterskim wydarzeniem pod Ciechanowem. o poznaniu prawdy na temat życia Emila Słatyńskiego znów zadecydował przypadek. Stało się to, kiedy ana Berbel skontaktowała się z tłumaczem przysięgłym języka polskiego andrésem Chowanczakiem – inżynierem i pasjonatem historii polski – prosząc o przetłumaczenie dla krewnego z Polski akt mianowania podpułkownika na „obywatela znamienitego”. Historyczne zacięcie Chowanczaka doprowadziło go do odkrycia więzi między polskim imigrantem pochowanym w Ziemi ognistej a porucznikiem, który zmienił bieg historii Europy. Rodzeństwo Berbel, głęboko związanie z historią Ziemi ognistej, zainteresowane wynikami badań Chowanczaka, 22 kwietnia bieżącego roku zorganizowało prelekcję poświęconą bohaterskiemu podpułkownikowi na temat jego życia i dokonań w czasach I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Prelegentami byli andrés Chowanczak i historyk josé antonio Martinez z Uniwersytetu Narodowego w Ziemi ognistej. Prelekcja wzbudziła ogromne zainteresowanie wśród społeczności lokalnej i mediów, między innymi argentyńskiej agencji prasowej TELaM. obecnie trwają starania, by uczcić Emila Słatyńskiego tablicą pamiątkową, która umieszczona zostanie na odnowionym grobie podpułkownika. Na tablicy znajdzie się napis w trzech językach – hiszpańskim, polskim i angielskim – o następującej treści: Śp. podpułkownik Emil Słatyński kawaler orderu Virtuti Militari, bohater walk o niepodległość Polski, żołnierz obu wojen światowych znalazł pokój i wieczny odpoczynek na Ziemi ognistej, gdzie mieszkał w latach 1949– 1956 VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 22 DEPoRTES POLSKAVIVA.COM 22 @polskaviva Copa de la Integración: jugar para integrar VaRSoVIa. La Europoca en Francia ya ha quedado atrás, pero en Varsovia siguen vivas las emociones del fútbol. Ya el 23 de julio en el Centro de Fútbol Warszawianka en la calle Merliniego 2, ocho equipos de países europeos y latinoamericanos saldrán al césped para medirse por la Copa de la Integración. ¿Será que en este torneo Polonia también se presentará mejor que España? Esto seguramente dependerá del ambiente en las selecciones y de las habilidades de cada jugador. Los aficionados podrán contar con la precisión quirúrgica del médico, el virtuoso juego del músico, los tiros técnicos del ingeniero, la estrategia aguda del empresario y los deliciosos pasos del cocinero. Serán precisamente ellos, entre otros junto a un profesor de español, un informático o un estudiante de los que se compondrán las selecciones que competirán en el torneo. La Copa de la Integración es un evento organizado por acentos Peruanos, una institución formada en 2011 por un grupo de peruanos residentes en Polonia. “La creamos con el objetivo de unir a la comunidad peruana en Polonia y difundir nuestra cultura y costumbres”, dice William Montenegro Ferrari, uno de los iniciadores. “Hemos observado que existe un gran interés por parte de los polacos por conocer nuestro país. No obstante, pudimos corroborar que el conocimiento medio de nuestra tierra se limita al Machu Picchu. Entonces decidimos concienciar a los de nuestro alrededor de que Perú no eran solamente ruinas precolombinas, sino también una cultura muy rica, la diversidad de razas, una cocina muy variada y sobre todo gente abierta y entrañable”, añade. además de un torneo profesional de fútbol para los extranjeros, acentos Peruanos organiza celebraciones de aniversarios de la independencia de Perú y también, a través de su página web www.acentosperuanos.com, facilita el contacto entre todos los peruanos que viven en Polonia y proporciona útiles consejos a los que están planeando venir al País del Vístula. Las reglas de la Copa de Integración son fáciles. Todo el mundo está invitado a participar, sobre todo los extranjeros que residen en Polonia. Para apuntarse hay que registrar a un equipo nacional de seis personas. En caso de un número insuficiente de personas de un país, los jugadores pueden invitar a sus amigos polacos. Para la edición de este año, que ya será la quinta, se ha logrado formar equipos de España, Perú, Venezuela, Chile, argentina, Colombia, México y Polonia. Los combinados están asignados a dos grupos de los que pasarán los dos mejores equipos de cada uno. La etapa siguiente consta de semifinales y del partido por el tercer lugar. El torneo concluirá con el duelo final por la Copa de la Integración. Los ganadores del segundo y tercer lugar recibirán medallas conmemorativas. Cada partido durará 40 minutos. Las reglas contemplan también la prórroga y la tanda de penaltis. Fue precisamente la tanda de penaltis la que decidió el resultado de la última edición del torneo, cuando WaRSZaWa. Mistrzostwa europy w piłce nożnej we Francji już za nami, jednak w Warszawie piłkarskie emocje wciąż trwają! już 23 lipca w Centrum Futbolu Warszawianka przy ulicy Merliniego 2 wybiegną na murawę drużyny z ośmiu krajów Europy i ameryki Łacińskiej, które zmierzą się o Copa de la Integración – Puchar Integracji. Czy i w tym turnieju Polska zaprezentuje się lepiej niż Hiszpania? To na pewno zależeć będzie od atmosfery panującej w zespołach i od predyspozycji każdego z zawodników. Kibice będą mogli liczyć na chirurgiczną precyzję lekarza, wirtuozyjną grę muzyka, techniczne strzały inżyniera, przenikliwą strategię przedsiębiorcy i wyborne zagrania kucharza. To właśnie oni obok, między innymi, nauczyciela języka hiszpańskiego, informatyka i studenta wejdą w skład rywalizujących drużyn. Copa de la Integración to wydarzenie organizowane przez acentos Peruanos – instytucję powołaną do życia w 2011 roku przez grupę Peruwiańczyków mieszkających w Polsce. „Stworzyliśmy acentos Peruanos, aby integrować społeczność peruwiańską w Polsce oraz propagować naszą kulturę i tradycje”, mówi William Montenegro Ferrari, jeden z pomysłodawców. „Widzieliśmy, że Polacy wykazywali żywe zainteresowanie naszym krajem, jednak ich wiedza z reguły ograniczała się jedynie do Machu Picchu. Postanowiliśmy więc uświadamiać nasze otoczenie, że Peru to nie tylko ruiny kultur prekolumbijskich, ale również bogata kultura, wielobarwność etniczna, wyjątkowa kuchnia, a przede wszystkim ciepli i otwarci ludzie”, dodaje. acentos Peruanos oprócz profesjonalnie przygotowanego turnieju piłkarskiego dla obco- krajowców organizuje obchody rocznic niepodległości Peru, a także poprzez swoją stronę internetową www.acentosperuanos.com umożliwia kontakt wszystkim Peruwiańczykom mieszkającym w Polsce oraz służy dobrymi radami tym, którzy dopiero planują podróż do kraju nad Wisłą. Zasady Copa de la Integración są proste. Do udziału zaproszeni są wszyscy chętni, a szczególnie obcokrajowcy mieszkający w Polsce. aby się zapisać, trzeba zgłosić sześcioosobową drużynę narodową. W przypadku niewystarczającej liczby graczy z danego kraju zawodnicy mogą zaprosić do gry swoich polskich przyjaciół. Na tegoroczną, piątą już edycję turnieju udało się skompletować skład drużynie z Hiszpanii, Peru, Wenezueli, Chile, argentyny, Kolumbii, Meksyku i Polski. Zespoły przydzielone są do dwóch grup, z których wychodzą po dwie najlepsze szóstki. W następnej fazie rozgrywane są mecze półfinałowe i mecz o trzecie miejsce. Zwieńczeniem turnieju jest starcie finałowe o Copa de la Integración. Zdobywcy drugiego i trzeciego miejsca nagradzani są pamiątkowymi medalami. Każdy mecz trwa 40 minut. Zasady przywidują również dogrywkę i karne. To właśnie rzutami karnymi zakończyła się ostatnia edycja turnieju, w której Polska musiała uznać wyższość reprezentacji Hiszpanii. jak zapewniają organizatorzy turniej jest tylko pretekstem, żeby spotkać się i wspólnie miło spędzić dzień w międzynarodowym gronie. W trakcie rozgrywek na trybunach panuje rodzinna atmosfera. Zmaganiom zawodników przyglądają się zarówno dzieci, które same mają możliwość zagrać na dwóch z czterech profesjonalnie przygo- Polonia tuvo que reconocer la suporioridad de la selección española. Según aseguran los organizadores, el torneo es solo un pretexto para encontrarse y pasar bien un día en un ámbito internacional. Durante los partidos, en la grada reina un ambiente familiar. a los jugadores les apoyan en su rivalización tanto los niños que tienen la posibilidad de jugar ellos mismos en dos de los cuatro campos preparados para esta ocasión, como las personas mayores, que animan a los deportistas sentadas bajo las sombrillas para protegerse del bochorno estival. asimismo, este año a los aficionados del fútbol les esperará un sinfín de atractivos: desde castillos hinchables para los más pequeños, hasta alcoholes exclusivos de España y México. además, durante toda la jornada se servirán delicias de la cocina española, argentina y peruana. Por supuesto, no faltará la tradicional salchicha polaca a la parrilla. “Desde acentos Peruanos esperamos con los brazos abiertos a todas aquellas personas que deseen participar con nosotros y disfrutar de una tarde inolvidable en un ambiente deportivo y familiar”, invita William Montenegro Ferrari. La Copa de la Integración cuanta con el patrocinio del bar mexicano María Kolendra, del Latino Bar, del restaurante Sol y Sombra y del mensual PolskaViva. Copa de la Integración - integracja w Warszawie BARTŁOMIEJ MAKIEŁA towanych boisk, jak i osoby starsze, które kibicują, siedząc pod chroniącymi przed lipcowym skwarem parasolami. Dodatkowo w tym roku na fanów futbolu będzie czekało całe mnóstwo atrakcji: od dmuchanych zamków dla najmłodszych, po wyjątkowe hiszpańskie i meksykańskie trunki dla pełnoletnich fanów futbolu. Przez cały dzień serwowane będą również przysmaki m. in. kuchni hiszpańskiej, argentyńskiej czy peruwiańskiej. Nie zabraknie oczywiście polskiej kiełbasy z grilla. „acentos Peruanos czeka z otwartymi ramionami na wszystkich, którzy chcieliby spędzić z nami to wyjątkowe popołudnie w atmosferze sportowej i rodzinnej”, zaprasza William Montenegro Ferrari. Copa de la Integración objęta jest patronatem baru meksykańskiego María Kolendra, Latino Baru, restauracji Sol y Sombra oraz miesięcznika PolskaViva. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 23 SPoRT www.polskaviva.com 23 Polonia, reina del atletismo europeo VaRSoVIa. Por primera vez en la historia del atletismo polaco, Polonia alcanzó la primera posición en el medallero final de los pasados Campeonatos Europeos de atletismo disputados en amsterdam, Holanda. Un importante hito conseguido en la 23ª edición de este torneo, fraguado gracias a seis oros, cinco platas y un bronce, que hacen un botín total de 12 medallas para la representación blanquirroja. Dos años antes, en la edición anterior disputada en Zurich, Suiza, la recolecta de metales fue también de una docena, pero de menor valor, por lo que concluyeron sextos en la clasificación general por países. ahora, Polonia acabó en tierras holandesas como la mayor potencia europea en pruebas atléticas, por delante de grandes potencias históricas como alemania, Gran Bretaña o Francia, entre otras. En amsterdam, los seis ganadores polacos fueron: anita Włodarczyk y Paweł Fajdek en lanzamiento de martillo, Robert Sobera en salto con pértiga, Piotr Małachowski en lanzamiento de disco, adam Kszczot en 800 metros y angelika Cichocka en el 1500. Por su parte, se colgaron la plata: Karol Hoffmann en triple salto, Michał Haratyk en lanzamiento de peso, Marcin Lewandowski (800 m), joanna Linkiewicz (400 m vallas) y el relevo masculino del 4x400 m. La única pesea de bronce fue para Wojciech Nowicki en lanzamiento de martillo. Un repaso que demuestra lo acertado de la Federación Polaca de atletismo de apostar por los lanzamientos, los saltos y las pruebas de medio fondo tanto en categoría masculine como femenina. además, tan solo alemania y Gran Bretaña consiguieron más medallas en total, con 16 cada una, aunque con solo 5 oros, y Turquía –cuarta- sumó también 12. En quinto lugar concluyó la anfitriona, Holanda, y en un meritorio sexton puesto España, con un total de 8 medallas, tres de ellas de oro. Polska króluje w lekkoatletyce europejskiej VaRSoVIa. W ubiegłych 23. Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce, rozgrywanych w amsterdamie, Polska, po raz pierwszy w historii, wygrała klasyfikację medalową. To wyjątkowe osiągnięcie możliwe było dzięki dwunastu medalom: sześciu złotym, pięciu srebrnym i jednemu brązowemu. Dwa lata wcześniej, na mistrzostwach rozgrywanych w Zurychu, w Szwajcarii, Polacy również wywalczyli dwanaście medali, jednak ich wartość była mniejsza, przez co w klasyfikacji generalnej zajęli szóste miejsce. Tym razem w Holandii Polska zakończyła rywalizację jako najlepszy europejski kraj w konkurencjach lekkoatletycznych, wyprzedzając takie historyczne potęgi jak, między innymi, Niemcy, Wielka Brytania czy Francja. Sześcioma polskimi zwycięzcami w amsterdamie byli: anita Włodarczyk i Paweł Fajdek w rzucie młotem, Robert Sobera w skoku o tyczce, Piotr Mała- CARLOS PALACIOS chowski w rzucie dyskiem, adam Kszczot w biegu na 800 metrów i angelika Cichocka w biegu na 1500 metrów. Srebro zdobyli: Karol Hoffmann w trójskoku, Michał Haratyk w pchnięciu kulą, Marcin Lewandowski w biegu na 800 metrów, joanna Linkiewicz w biegu na 400 m przez płotki i sztafeta męska 4x400 metrów. jedyny brązowy medal zdobył Wojciech Nowicki w rzucie młotem. Wyniki te pokazują, że Polski Związek Lekkiej atletyki postąpił słusznie, stawiając na rzuty, skoki i biegi średniodystansowe zarówno w kategorii męskiej jak i żeńskiej. Więcej medali – po szesnaście, w tym pięć złotych – zdobyli tylko Niemcy i Brytyjczycy. Dwanaście krążków uzbierała jeszcze czwarta w klasyfikacji Turcja. organizatorka turnieju, Holandia, uplasowała się na piątym miejscu, natomiast na niezłej, szóstej lokacie zakończyła rywalizację Hiszpania, która zdobyła łącznie 8 medali, w tym trzy złote. 800 m Bieg na 800 m Salto con pértiga Skok o tyczce Triple salto Trójskok Peso Pchnięcie kulą Disco Rzut dyskiem Martillo Rzut młotem adam Kszczot 1:45,18 Robert Sobera 5,60 Marcin Lewandowski 1:45,54 Karol Hoffmann 17,16 Michał Haratyk 21,19 Piotr Małachowski 67,06 Paweł Fajdek 80,93 4 x 400 m Sztafeta 4 × 400 m Wojciech Nowicki 77,53 Łukasz Krawczuk Kacper Kozłowski jakub Krzewina Rafał omelko 3:01,18 1.500 m Bieg na 1500 m angelika Cichocka 4:33,00 Martillo Rzut młotem anita Włodarczyk 78,14 400 m vallas Bieg na 400 m przez płotki joanna Linkiewicz 55,33 Piotr Małachowski, actual campeón de Europa en lanzamiento de disco. WIKIPEDIa Piotr Małachowski, aktualny mistrz Europy w rzucie dyskiem. VERANO 2016.qxp_FEBRERO.qxd 23/7/16 12:24 Página 24
Documentos relacionados
Bohater czy zdrajca?
dzisiejszym Pałacu Prezydenckim przy okrągłym stole. Rozmowy dotyczyły przeprowadzenia koniecznych reform gospodarczych i społecznych z jednoczesną korektą systemu politycznego. Rozmowy w imieniu w...
Más detalles