Ver revista completa en PDF
Transcripción
Ver revista completa en PDF
Nº 19 - agosto 2010 - 2 € O QUE DÍN O Podenco Andaluz en montería NA CANCEIRA Nacemento e cría dos cans de caza AXENDA A actualidade da caza en Galicia CPTO. DE ESPAÑA DE PERCORRIDOS DE CAZA EN RÍO SAR G02mutua 15/6/10 13:02 Página 1 G03staf_sumarioagosto.qxd 14/7/10 14:14 Página 3 n º 1 9 - Agosto de 2010. Portada: Redacción 4 AXENDA CINIXÉTICA Toda a actualidade da caza en Galicia www.galiciacinexetica.com Dirección da revista Galicia Cinexética Antón Arrojo Reguera [email protected] 18 Redacción e coordinación Gabinete de comunicación da Federación Galega da Caza O CANDIL Paulo Celio, investigando a xestión do coello en Portugal Administración Estadio Multiusos de San Lázaro Portal 12, Fondo Sur 15707 Santiago de Compostela (A Coruña) Tel. 981 562 777. Fax: 981 562 779 [email protected] Publicidade [email protected] Tel.: 619 644 006 Estadio Multiusos de San Lázaro Portal 12, Fondo Sur. 15707 Santiago de Compostela (A Coruña) Tel. 981 562 777. Fax: 981 562 779 Edita Propuesta Gráfica, S. L. c/ Calidad, nº 34, nave 11 - 28906 Getafe Tel. 916 845 717. Fax: 916 845 715 Director José Luis Casado. [email protected] Subdirectora Amparo E. Ampuero [email protected] 24 PREGUNTANDO POR Cristina Sanmartín, a caza dende a visión feminina 12 A CAZA EN XXXVI Campionato de España de Percorridos de Caza en Río Sar 26 NA CANCEIRA Os coidados precisos no parto e na cría dos nosos cans de caza 20 O QUE DIN O Podenco Andaluz de talla grande en montería Diseño Miguel Ángel González [email protected] Agradecemento a todas aquelas persoas que colaboraron neste número de Galicia Cinexética Impresión: Carin Producciones Distribución: SGEL Depósito legal: M-2705-2009 Galicia Cinexética no se hace responsable de las opiniones expresadas por los colaboradores. Prohibida la reproducción total o parcial del contenido de esta revista sin previa autorización escrita. 3 G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 4 AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día... CAMPIONATO DE CANS DE RASTRO ATRAELADOS MODALIDADE XABARIL KARSITA Á l v a ro F o n t e n l a c o n ‘ Te rc o ’ , g a ñ a d o re s d a p ro b a I CAMPIONATO PROVINCIAL DE OURENSE DE CANS DE RASTRO ATRAELADOS SOBRE XABARIL A l e j a n d ro C o u s o, c o n ‘ I n d i o ’ , c a m p i ó n p ro v i n c i a l O pasado 19 de xuño tiña lugar no Tecor da Sociedade “Karsita” en Vilagarcía (Pontevedra), o terceiro Campionato de Karsita de Cans de Rastro de Xabaril, puntuable para a Copa Galicia que organizaba a Sociedade de Caza Karsita e a Federación Galega de Caza de Pontevedra. Rematada a proba era Álvaro Fontenla Filgueira quen co seu can ‘Terco’ resultaba gañador ao acadar 259 puntos. Segundo clasificado era Generoso Aragunde Abalo con ‘Sofi’ que remataba con 245 puntos. O terceiro posto era para Salvador Sestelo Núñez con ‘Klay’ que remataba a proba con 243 puntos. 4 O pasado 27 de xuño tiña lugar no Tecor da Sociedade de Caza de Ladairo en Verín (Ourense) o primeiro Campionato Provincial de Ourense de Cans de Rastro Atraelados sobre Xabaril, puntuable para a Copa Galicia, que organizaba a Federación Galega de Caza de Ourense en colaboración coa Sociedade de Caza de Ladairo. Participaron un total de 15 cans pertencentes a 13 monteiros. Rematada a proba era Álvaro Fontenla Fil- gueira da provincia de Pontevedra o que se proclamaba gañador con 240,5 puntos con Terco. Segundo clasificado era José Manuel Barreiro Rivadas quen con Brus acadaba 237,5 puntos. O terceiro posto correspondía a José Manuel Yáñez Castro con Ron que remataba a proba con 225,5 puntos. O primeiro participante da provincia de Ourense e, polo tanto campión provincial da mesma, correspondía a Alejandro Couso Rosario co seu can Indio que acadou 182 puntos. G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 5 CAMPIONATO GALEGO DE PERCORRIDOS DE CAZA A n t o n i o I g l e s i a s O t e ro , campión galego O pasado 20 de xuño disputábase o XXIII Campionato Galego de Percorridos de Caza no Campo de tiro “Rio Sar” en Vilouchada, Chaián (Trazo), organizado pola Federación Galega de Caza en A Coruña en colaboración coa Sociedade Deportiva “Rio Sar”. Na proba, que se disputaba a 150 pratos, participaban un total de 61 tiradores, sendo o gañador absoluto e campión galego Antonio Iglesias Otero, que escachaba 125 pratos. O segundo posto era para David Seoane Viaño que escachaba 121 pratos. Terceiro clasificado foi Diego Antelo Noya que escachaba 120 pratos. Por categorías, o gañador en seniors era o propio Antonio Iglesias Otero. En veteranos o campión foi Jaime Vilas Pereira, que escachaba 111 pratos, mentres que en superveteranos gañaba Ángel Mosquera Rodríguez, que escachaba 105 pratos. Na categoría de xuvenís o primeiro era Manuel Garrido Brito, con 100 pratos escachados. CAMPIONATO PROVINCIAL DE A CORUÑA DE PERCORRIDOS DE CAZA Iglesias O t e ro n o máis alto O pasado 13 de xuño disputábase no Campo de tiro “Rio Sar” en Vilouchada, Chaián (Trazo) o XX Cpto. Provincial de A Coruña de Percorridos de Caza, organizado pola Federación Galega de Caza en A Coruña en colaboración coa Sociedade Deportiva “Rio Sar”. Na proba, que se disputaba a 100 pratos, participaban un total de 41 tiradores, sendo o gañador absoluto e Campión Provincial Antonio Iglesias Otero, que escachaba 83 pratos. O segundo posto era para Martín Baqueiro Villafines, da provincia de Pontevedra, que participaba por libre e escachaba 81 pratos. Terceiro clasificado foi Roberto Rodríguez Fernández, tamén da provincia de Pontevedra que escachaba igualmente 81 pratos. Por categorías, en seniors era Antonio Iglesias. En veteranos impoñíase Ramiro Barral, quen escachaba 64 pratos, mentres que en superveteranos gañaba Ángel Mosquera, que escachaba 78 pratos. Na categoría de xuvenís o primeiro era Pablo Díaz , con 42 pratos. G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 6 AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día... AVANCE DAS COMPETICIÓNS QUE TERÁN LUGAR NOS MESES DE AGOSTO E SETEMBRO P r ó x i m a s c o m p e t i c i ó n s d a F e d e ra c i ó n Galega de Caza N estes meses de agosto e setembro, a Federación Galega de Caza segue presentando un ateigado calendario de competicións, na que os cazadores farán unha posta a punta para o inminente inicio da tempada de caza. Unha variada axenda de probas de rastro de xabaril e coello, san huberto, cans de parada, etcétera. Rastro de Xabaril Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Cidade de Ferrol Proba Copa Galicia – 7 de agosto – Mesón do Vento San Huberto Proba Copa Galicia – 31 de xullo – Cidade de Ferrol Proba Copa Galicia – 21 de agosto – Riveira Cpto. Galego – 5 de setembro – A determinar Cans de Parada Proba Social – 31 de xullo – Cidade de Ferrol Provincial de Pontevedra – 22 de agosto – A determinar Cpto. Galego – 4 de setembro – A determinar Percorridos de Caza Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Carballo 6 Rastro de Coello Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Cidade de Ferrol Proba Copa Galicia – 7 de agosto – A Coruña Proba Copa Galicia – 4 de setembro – A Coruña Cpto. Cara de Can – 4 de setembro – A determinar Provincial de Pontevedra – 11 de setembro Provincial de Lugo – 11 de setembro Provincial de Ourense – 25 de setembro Provincial de Coruña – 25 de setembro Caza con Arco Cpto. Galego ao Voo – 18 de setembro Cpto. Galego de RRCC – 19 de setembro G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 7 MARIO LÓPEZ SE LLEVÓ EL CHALECO ZEUS Sorteo de ‘La Caza y su Mundo’ y Chiruca M ario López Cuesta, de Cazalegas (Toledo) ha sido el ganador del sexto sorteo realizado de ‘La Caza y su Mundo’ en colaboración con Chiruca, correspondiente al mes de junio, llevándose a casa el chaleco ZEUS, objeto en ese mes del concurso. El ganador del mes de junio, con sólo con mandar un SMS, ha logrado adjudicarse una excelente prenda de abrigo, tanto para la caza como para cualquier otra actividad al aire libre: el chaleco ZEUS realizado en tejido versátil Polartec Win Pro, que protege del viento cuatro veces más que un tejido polar tradicional, lo que le convierte en ideal para realizar cualquier tipo de actividad al aire libre. Este chaleco puede usarse, además, tanto como prenda interior como exterior. Presenta una abertura central con cremallera, dos bolsillos exteriores y lycra para ajuste inferior. REVIS AUDITIÓN GRAT IVA UITA En GAES encontrarás todo lo que necesitas para cuidar y mejorar tu audición: Protectores auditivos especiales para caza. La última tecnología en audífonos. Atención personalizada y seguimiento periódico. FEDERADOS L IA C E P S E OFERTA 20on%os dyeprodtteoc.tores en audíf Llama ahora y reserva tu visita A CORUÑA FERROL ORENSE 981 168 640 981 216 485 981 226 608 981 364 084 988 227 189 LUGO PONTEVEDRA 982 250 546 986 865 467 CARBALLO MONFORTE RIBEIRA 981 703 277 982 410 420 981 870 590 SANTIAGO DE COMPOSTELA 981 553 661 981 564 992 VIGO 986 229 872 986 493 609 VILLAGARCÍA DE AROSA 986 505 802 VIVERO 982 561 710 15 G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 8 AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día... NO PORTO DE CELEIRO TIVO LUGAR A QUINTA EDICIÓN F e i ra d e C a n s d e C a z a A M a r i ñ a L u c e n s e A carpa instalada para a exposición dos cans contou con cans chegados de distintos puntos de Galicia, Asturias e León. Predominaron os cans empregados na caza maior, apesares de que tamén houbo un nutrido grupo de cans de pluma. Habilitáronse unhas 150 gaiolas, que recibiron no seu interior, un total de 38 razas diferentes e numerosos mestizos, que sumaron preto de 1.500 exemplares. O evento contou cun importante patrocinio do Concello de Viveiro. Tamén colaboraron como patrocinadoras dúas casas comerciais de Viveiro: Armería Galega e Agrocentro da Costa. Na derradeira hora da maña entregáronse distincións aos mellores cans da feira quedando do seguinte xeito: lMellor can da feira: gran azul de Gascuña ‘Pirri de Troski’. l Mellor exemplar de raza española: o sabueso español ‘Roky’, de Abrahán Basanta. lMellor rehala de caza maior: os anglo-franceses de Josechu (Laracha). l Mellor equipo de caza menor: os beagles de Luis Maceda (Burela). l Mellor lote de cría: os sabuesos españoles de Santiago Pereira (Ferrol). l Mellor camada de rastro: os sabuesos españoles de Picu Santana (Cudillero). lMellor camada: os golden retriever de Marcos Méndez. lMellor cachorro da feira: o setter inglés ‘Caster de Varela’. A parte destas distincions houbo premios en metálico e trofeos aos mellores exemplares de cada raza presente na feira. III FEIRA DE CANS DE CAZA DE DODRO D é ro n s e c i t a 4 0 0 e x e m p l a re s U nha nutrida afluencia de público fixo que esta terceira edición da Feira de Cans de Caza de Dodro fose todo un éxito tanto a nivel organizativo como de participación. A boa climatoloxía reinante no transcurso da xornada fixo que os amantes dos cans de caza se achegasen a ver os preto de 400 cans de caza ali expostos, a gran maioría deles empregados na caza maior, e poucos para a caza miuda. Apesares de todo isto, bo número de cans e público, as transaccións económicas foron moi escasas, apesares de verse excelentes estampas morfolóxicas que presentaba algún can da feira. G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:40 Página 9 CAMPIONATO PROVINCIAL DE SAN HUBERTO E COPA GALICIA DE CANS DE PARADA DE OURENSE José Rodríguez e A n d r é s S á n c h e z f o ro n o s c a m p i ó n s IX FEIRA DE CANS DE CAZA COMARCA DOS ANCARES P re m i o s , exhibicións e touciñada popular A O s pasados 12 e 13 de xuño tiñan lugar no Tecor da Sociedade de Cazadores de Xinzo de Limia o Campionato Provincial de Ourense de San Huberto e a Copa Galicia de Ourense de Cans de Parada, organizados pola Federación Galega de Caza en Ourense en colaboración coa Sociedade de Cazadores de Xinzo de Limia. O sábado 12 disputábase a Copa Galicia de Ourense de Cans de Parada, onde participaban un total de 14 cans: 5 de razas continentais e 10 de razas británicas. Ao remate da proba só Andrés Sánchez Fernández co seu SIM “Sadam” conseguía puntuar cunha califica- ción de Bo, sendo polo tanto o campión na categoría de razas británicas. O domingo 13 disputábase o Campionato Provincial de Ourense de San Huberto, onde participaban un total de 12 cazadores. O gañador da proba e campión provincial era José M. Rodríguez Martínez quen co seu SIM “Ful” acadaba 67 puntos. Segundo clasificado era o participante zamorano José A. del Río con “Star” (EBH) con 65 puntos. O terceiro clasificado, segundo provincial, era Eliseo Faraldo Fernández con “Ario” (PM) que remataba a proba con 63 puntos. organización montou un total de oitenta gaiolas, que a unha media de dez cans, dan un total duns oitocentos cans, divididos en 32 razas puras e un bo número de mestizos. Destacar a gran afluencia de cans de razas destinadas á caza maior, sendo os adicados á caza menor os que contaron con menor número de exemplares. Asinouse polo xurado como mellor exemplar da feira, o sabueso español “Lucho de Picú Santana”, de Álvaro Fernández, de Cudillero (Asturias) que recibiu o trofeo da man do alcalde de Becerreá. A continuación as autoridades presentes fixeron entrega dos trofeos aos exemplares premiados de cada unha das razas alí presentes. A organización, nesta edición quixo premiar aos mellores exemplares da Comarca dos Ancares, presentes na feira: mellor can da comarca o bruno de xura “Golfo”, de Eduardo de Baralla; mellor sabueso da comarca “Chulin”, de Pistón de Becerreá; mellor grifón, o grifón nivernés “Ney”, de Churrillo de Becerreá; mellor rehala: os grifóns azuis de Gascuña, da Peña Nantín de Becerreá; e o premio o mellor lote de cría aos leonados de Bretaña de Eduardo de Baralla. Ao mesmo tempo que trascurría a feira, os asistentes poideron desfrutar dunha touciñada popular e unha exhibición de cetrería. 15 G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:41 Página 10 AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día... PROBA DE SAN HUBERTO EN LALÍN R e n é V a l e, gañador O rganizado pola Sociedade de Caza e Pesca de Lalín, puntuable para a Copa Galicia da especialidade, contando cunha participación de 31 concursantes e tendo de escenario o monte Cruz da Grada, celebrouse o día 20 de xuño, unha proba de San Huberto que reuniu a élite galega desta especialidade, contando ademais coa presenza de varios consagrados criadores e propietarios de cans campións do mundo. O exercicio, que se levou a cabo en tres campos, comezou pasadas as 10 da mañá e rematou pouco antes das cinco da tarde, puntuando as evolucións dos competidores os xuíces: Santiago, David e Antonio de Pasarín. A criba da primeira tan só foi superada por Alejandro Lorenzo (Pontevedra), Edelmiro Leira (Ferrol), Eduardo Blanco (Melide), Pedro Rodríguez (Ordes), René Vale (Viveiro) e Juan Lorenzo (Pontevedra). Este seis finalistas dispuxeron dun total de sete minutos máis para medirse entre si, quedando a clasificación final deste xeito: campión da proba, René Vale García, subcampión, Pedro Rodríguez e completando o pódium, Juan M. Lorenzo Pazos. 10 A PRIMEIRA EDICIÓN CONTOU CON MÁIS DE 600 EXEMPLARES F e i ra d e C a n s d e M o n f e ro O día 30 de maio tivo lugar na parroquia de Vilachá, pertencente ao Concello coruñés de Monfero, a primeira edición da Feira de Cans de Caza e Compañía. Organizada pola Sociedade de Cazadores de Vilarmón, e co patrocinio do Concello de Monfero. Uns 600 exemplares déronse cita no campo de festas de Vilachá, nunha carpa habilitada polo Concello de Monfero para este fin. Hai que destacar a gran calidade dos exemplares presentes nesta feira, pois non soe ser habitual que nas 1ª edicións acudan os mellores exemplares de Galicia, Asturias e Castela e León. Todo apunta a que esta feira se pode consolidar no tempo de xeito destacado. O atractivo dos premios, animou a todos os amantes dos cans de caza e compañía a acudir a esta feira. Complemen- tada cunha demostración de cans de mostra, con interesantes premios. No concurso de cans de mostra, o primeiro posto foi para Pedro Nieto co seu SIH de Nome Alba, o segundo lugar ocupouno Emilio Cabanas co seu SI de nome Duke, e xa na terceira posición remataba Cristina Sanmartín co seu PH Fa da Chousa. Entre os mellores exemplares premiados en mofoloxía destacaron: o cocker “Finian”, o golden retriever “Frodo”, o D. drathaar “Quebec de Caaveiro”, o setter inglés “Boss”, a pointer “Fa da Chousa”, o sabueso español “Sol”, o anglo francés “Rumbo”, o basset hound “Duke”, o podenco andaluz “Lili”, o beagle americano “Duke das Poellas”, o mastín español “Niebla”, o pastor belga “Bladi”, o pastor alemán “Coco”, o caniche “Suri” e o chiguagua “Lolita”. G04_11-axenda_C.qxp 15/7/10 08:41 Página 11 XXIV CAMPIONATO PROVINCIAL DE PONTEVEDRA DE SAN HUBERTO R a m ó n C a r n e ro c a m p i ó n p ro v i n c i a l O pasado 4 de xullo desputábase no Tecor da Sociedade de Cazadores de Lalín a vintecatro edición do Campionato Provincial de San Huberto organizado pola Federación Galega de Caza de Pontevedra coa colaboración de dita Sociedade de Caza. Na proba participaban un total de 16 concursantes, 13 na categoría masculina e 3 en springer. Era o cazador Ramón Carnero González con seu SIM de nome “Corso de Pasarín” o que acadaba o primeiro posto e se proclamaba como campión provincial. En segunda posición remataba José Luis Tarrio Prieto con “Yellow de Valdio”, e xa completando o pódium situábase Carlos Lalín Ferreira con PF “Coca da Chousa”. Na categoría de springers era o can “Júpiter Estrella de Tebra” conducido por Víctor Villar Fernández o que se proclamaba campión. CAMPIONATO PROVINCIAL DE A CORUÑA DE CANS DE RASTRO ATRAELADOS SOBRE XABARIL J o s é Pe re i ra c o n ‘ Tu r b o ’ a c a d a o p r i m e i ro p o s t o O pasado 12 de xuño tiña lugar no Tecor da Sociedade “Coto do Barro” en Boimorto, o Campionato Provincial de A Coruña de Cans de Rastro Atraelados sobre Xabaril, que organizaba a Federación Galega de Caza en A Coruña en colaboración coa Sociedade de Caza Coto do Barro. Participaban un total de 44 cans pertencentes a 39 monteiros. Unha vez realizada a fase clasificatoria e a fase final, era José Pereira Ramos, con “Turbo”, o que acadaba a victoria con 213,5 puntos e se proclamaba campión provincial. Segundo clasificado era José Yáñez Castro quen, con “Ron”, acadaba 209 puntos. O terceiro posto do pódium era para Generoso Aragunde , con “Sofi”, que remataba a proba con 208 puntos. G12-14-A CAZA_C.qxp 15/7/10 11:55 Página 26 A CAZA EN... XXXVI CAMPIONATO DE ESPAÑA DE PERCORRIDOS DE CAZA GRAND PRIX FITASC DESPUTADO EN RÍO SAR Diego Martínez, de A Rioxa, campión absoluto Entre os días 2 e 4 de xullo, desputouse no campo de Tiro Río Sar o Campionato de España de Percorridos de Caza no que se impuxo o rioxano Diego Martínez Eguizabal. O tirador da Federación Galega de Caza, Anxo Mosquera, acadou a medalla de ouro no Gran Prix Fitasc e tamén quedou Campión do Gran Premio de España, na categoría de superveteranos. Redacción N os campos de tiro Rio Sar (Vilouchada-Trazo) e Pedra Facha (NiveiroVal do Dubra) disputábase a final do Campionato de España de Percorridos de Caza con pratos, puntuable para a Copa do Mundo Gran Prix, na que competían 312 tiradores de tódalas comunidades autónomas do Estado, e mesmo estranxeiros –Portugal, Suiza, EEUU e México, entroutros–. A organización correu a cargo da Federación Galega de Caza e da S. D. Rio Sar por delegación da Real Federación Española de Caza. Os actos comezaban o xoves día 1 de xullo coa recepción oficial de participantes. No acto de inauguración estiveron presentes ademais do pre- 12 Imaxen do pódium absoluto, con Diego Martínez de A Rioxa como campión, seguido de Antonio Montes como segundo clasificado e Félix Soldado completando o pódium. G12-14-A CAZA_C.qxp 15/7/10 11:55 Página 27 O tirador da Federación Galega de Caza, Anxo Mosquera acadou a medalla de ouro no Gran Prix Fitasc e campión no Gran Premio de España na categoría de superveteranos. Foi sen lugar a dúbidas o galego que tivo un papel mais destacado neste campionato de España. sidente da Real Federación Española de Caza, o presidente da Federación Galega de Caza, o presidente da S.D. Río Sar e o Coronel Xefe da Comandancia da Garda Civil da Coruña, entroutras autoridades. A competición oficial que arrancaba o venres día 2 dábase por rematada o domingo día 4 entorno ás 12 horas, tras enfrontarse cada tirador a 200 pratos de arcilla; arredor das 15 horas o presidente da Real Federación Española de Caza daba por clausurado o campionato. Campión de España foi o tirador de A Rioxa, Diego Martínez con 177 pratos escachados. Segundo foi o andaluz Antonio Montes, con 176 pratos, e terceiro o valenciano Félix Soldado, tamén con 176 pratos. Na categoría de superveteranos, o galego de Ferrol, Anxo Mosquera, proclamábase campión absoluto da categoría, e medalla de ouro do Gran Premio Fitasc, con 148 pratos. O Premio Especial Handisport foi para outro galego, o pontés, Artermio Formoso con 122 pratos. En xuvenís, campión foi o valenciano José Julián Moreno con 164 pratos, mentres que o vigués Manuel Garrido Brito acadaba a oitava posición da categoría con 136 pratos escachados. Na clasificación por Equipos Autonómicos, primeiro foi a Comunidade Valenciana con 695 pratos, mentres que o Equipo da Comunidade Galega, integrado polos tiradores Diego Antelo, Antonio Iglesias, Anxo Mosquera e David Seoane, quedaba de oitavo con 596 pratos. En veteranos, primeiro e campión con 160 pratos foi Juan Gardeazabal de Euskadi, mentres que o baionés Jaime Vilas quedaba 15º con 131 pratos. En Donas, campiona foi Beatriz Laparra de Castilla-La Mancha, con 162 pratos. Ademais dos resultados anteriores, cabe sinala-la actuación dos tiradores galegos de segunda e terceira categoría sénior. En terceira categoría Emilio Mesonero (Narón), Martín Baqueiro (Baiona) e Daniel Cebreiro (Santiago), con 148, 146 e 144 G12-14-A CAZA_C.qxp 15/7/10 11:55 Página 28 A CAZA EN... pratos, respectivamente, quedaban quinto, sexto e sétimo; mentres que en segunda categoría os tiradores galegos de O Rosal, José Antonio Vasconcellos, e Francisco Javier Rivero, quedaba 10º e 11º, respectivamente, con 141 pratos. Quisimos dar la enhorabuena a Diego Martínez Eguizabal, campeón absoluto de España de Recorridos de Caza, por el título logrado y que nos comentara cómo había transcurrido para él este campeonato. –Para mí fue perfecto, me encantó… Una prueba muy exigente con platos a distintas distancias y que traían serías dificultades para el tirador. Y no sólo me gustó a mí, sino que todos los compañeros con los que hablé opinan lo mismo. –¿Por lo tanto, llevás un buen recuerdo de Río Sar? –Por supuesto que sí. Yo es la tercera vez que tiro aquí y me gusta mucho, diseñan campos que entrañan mucha dificultad y eso me gusta. Ya el campeonato de España de compak del año pasado me gustó mucho. –¿Dónde crees que se pudo decidir el campeonato, aquí en las instalaciones de Río Sar o en la cantera Pedra Facha? –En teoría había más dificultad en la cantera, pero el campo 1 de estas instalaciones tampoco daba nada. Pero eso, nunca se sabe, porque, al final, también juega un papel muy importante la presión con la que llegas a los últimos campos y cómo la sabes llevar. 14 –¿Desde cuándo llevas tirando recorridos? –Pues llevo casi 15 años, y creo que este campeonato me lo tengo merecido, porque en los dos anteriores quede subcampeón en el desempate. –¿Dónde crees que están las claves para conseguir este título o el de mantenerse año tras años en los puestos de arriba? –Pues lo que hace falta es pegar muchos tiros y llegar a las pruebas con el máximo nivel y forma posible. Desde que ya tienes un nivel alto de tiro, lo más importante es la concentración, sin lugar a dudas. –¿A quién le dedicas este título? –Pues a mis padres, que son los que me apoyan cuando las cosas van bien, mal o regular. Por su parte, Ángel Mosquera Rodríguez, campión de España de Per- corridos de Caza e Medalla de Ouro Fitacs, en categoría superveterana, también habló con nosotros sobre la prueba: –Para min foi unha proba excelente, onde houbo unha importante participación e onde o longo de 3 días de competición os tiradores que ata Río Sar se achegaron poideron desfrutar dunhas traxectorias de pratos moi esixentes e unha perfecta organización. No que a min me atinxe, pois moi ben, conseguín facer unha tirada moi boa e subir o máis alto. –¿Cómo se atopa o nivel de tiro nesta categoría superveterana? –Pois eu creo que ano tras ano o nivel de tiro na categoría veterana e superveterana e maior, a xente con bo nivel de tiro vai pasando de categorías porque nos vamos facendo maiores. A pesar diso eu non pensaba que conseguiría sacar unha diferencia importante co segundo clasificado, por iso a miña ledicia pola tirada que realicei. –E xa para rematar, ¿cómo afrontamos o campionato do mundo que se vai celebrar próximamente en Benameji, Córdoba? –Pois vamos chegar a este campionato do mundo con moita ilusión e coas gañas de acadar un bo posto e deixar a Galicia o máis arriba posible. Sabemos que vai ser moi difícil porque haI tiradores doutros paises cun nivel moi bo polo tanto teremos que apretar os dentes o máximo e pelexar por eses primeiros postos. Q 15 14/7/10 14:35 Página 1 A partir das 9.00 h no CAMPO DA FESTA EXHIBICIÓNS DE CANS E CABALOS PULPO e CHURRASCO Reserva de Xaulas: 649 178 828 Portobrea n.º 3, Queixas - 15186 Cerceda (A Coruña) E-mail:[email protected] www.grupocercedasol.es Recegulfe, 17 - Queixas Telf. Móvil 619 788 162 15186 Cerceda (A Coruña) G16-17-CAZA Y GESTION_C.qxp 14/7/10 14:27 Página 14 CAZA E XESTION APROVEITAMENTO CINEXÉTICO DO PASPALLÁS Expectativas na Limia Nos tecores da Antiga Lagoa de Antela, dende o día 21 de agosto ata o 12 de setembro do 2010, os amantes a caza do paspallás poderán desfrutar dun aproveitamento desta especie migratoria os sábados e domingos comprendidos entre as datas mencioadas anteriormente. Nestas liñas Galicia Cinexética quixo pulsar o termómetro e ver o que pode deparar esta especie nesta inminente tempada de caza na zona da Limia. Redacción X a dende finais de febreiro e principios do mes de marzo o espertar dos labregos da Limia esta armonizado polo cantar do paspallás, especie cinexética que fixo o seu proceso de migración e chega ata esta zona de Galicia para completar o seu ciclo vital. Según os contactos mantidos por esta publicación cos presidentes, gardas e cazadores da zona, as expectativas para o arranque do aproveitamento cinexético do paspallás que terá lugar neste mes de agosto é do máis alentador. Téntase repetir, a lo menos, a boa tempada pasada co engadido de que unha vez saída publicada a orde de vedas 2010/2011 ao paspallás tamén se lle engadirá o aproveitamento da rola e do pombo. Dúas especies que gozan de extraordinaria saúde poboacional na zona, ao mesmo que lle ocorre o paspallás. 18 G16-17-CAZA Y GESTION_C.qxp 14/7/10 14:27 Página 15 “O cupo de capturas por día e cazador será de 10 paspallás, 5 pombos e 5 rolas, e en cada cuartel haberá un máximo de 15 escopetas” Neste mes de agosto o aproveitamento do paspallás na comarca da Limia ofertará ao cazador con cans de pluma unha boa oportunidade para facer unha posta a puntos dos cans de mostra ante a proximidade da apertura da tempada xeral. Este aproveitamento farase en 9 tecores da Limia, que rodean a Antiaga Lagoa de Antela. Dependendo da extensión de ditos tecores o número de cuarteis ou zonas de caza variará, sendo cada cuartel de un máximo de 1000 ha e un cupo de 15 escopetas por día. O cupo de capturas por día e cazador será de 10 paspallás, 5 pombos e 5 rolas. Manuel Feijoo Castro, presidente da Sociedade de Cazadores de Xinzo de Limia, comenta a Galicia Cinexética as boas expectativas cas que vai arrancar este aproveitamento cinexético xa que o tempo, a humidade e o calor foron os axeitados, e a pouco que a colleita dos cereais permita cazar nun tanto por cento considerable dos cuarteis ou zonas de caza, a tempada 2010 pode ser recordada como unha das mellores. As excelentes condicións climáticas e paisaxísticas fan que a zona da Limia sexa un verdadeiro enclave para a caza destas especies migratorias que atraen consigo a centos de cazadores galegos e de fora dos límites da nosa comunidade para desfrutar da súa caza. Facendo un máis que importante aporte económico as sociedades de caza que ven como grazas a este aproveitamento poidan afrontar os seus gastos anuais. E este aproveitamente trae consigo outro importante aporte economico a hostelería, comercio, etc., da zona debido a chegada numerosa de cazadores de diversos puntos da península que se achega A Limia a desfrutar dos encantos da súa xente e da súa caza. ◗ 15 G18-19-O CANDIL_C.qxp 14/7/10 14:28 Página 18 O CANDIL PAULO CELIO ALVES, CIBIO & DEPARTAMENTO DE BIOLOGÍA DE LA UNIVERSIDAD DE OPORTO “La palabra gestión adquiere cada vez un peso mayor” Aprovechando la visita a Galicia de nuestro entrevistado, Paulo Celio, como ponente en la VII Jornada de Gestión Cinegética y Medio Ambiente, Galicia Cinexética quiso conocer de primera mano los avances en las investigaciones sobre el conejo de monte en Portugal. Redacción I nformación sobre el CIBIO, salud genética y experiencias personales fueron algunos de los temas tratados con Paulo Celio, que en esta publicación queremos dar a conocer a todos los lectores. –Para los lectores de Galicia Cinexética, ¿en qué consiste la actividad de CIBIO? –El CIBIO es un centro de investigación que esta asociado a la Universidad de Oporto y que hace investigaciones sobre la biodiversidad y recursos genéticos. Básicamente, hay investigadores que trabajan con todos los grupos de vertebrados y hacen investigación desde la parte más genética y evolutiva de los genes, haciendo inventarios de vertebrados e invertebrados. Tiene gente que también trabaja con los ecosistemas, hábitats, fragmentación de éstos, etcétera. –¿En qué punto se encuentran las investigaciones que se hacen sobre las poblaciones del conejo de monte? –El conejo de monte ha sido la especie que se ha elegido como la principal y modelo por nuestro centro de investigación. Llevamos 20 años trabajando en la parte genética y en este momento estamos llegando a un punto muy próximo de la genómica del conejo. Estamos envueltos en el consorcio mundial liderado por los americanos que está haciendo el genoma del conejo, estamos trabajan- 18 El CIBIO es un centro de investigación que está asociado a la Universidad de Oporto, donde se encuentra trabajando nuestro entrevistado, Paulo Celio. do con genes relacionados con las cuestiones de reproducción de esta especie, porque creemos que puede haber un aislamiento reproductivo entre los dos linajes, y estamos haciendo una aproximación más genómica, para saber si hay linajes domésticos, que origen hay, de dónde vienen los conejos y así tener marcadores específicos de casi todas las poblaciones ibéricas que hay. –¿Qué aspectos cree usted que debería haber que seguir investigando con el conejo de monte? –Este trabajo que estamos hacien- do, que es más de origen general y de conocimiento, debería ser aplicado a una escala más regional. También sería interesante aumentar el número de marcadores e incluir un mayor número de muestras. También hacer una monitorización genética de las poblaciones salvajes y de los cercados o granjas donde se cría esta especie, para saber qué conejos estamos utilizando en nuestro montes, y también saber así cómo están las poblaciones naturales. –¿Cuál es la salud genética de las poblaciones del conejo en la penín- G18-19-O CANDIL_C.qxp 14/7/10 14:28 Página 19 Instantánea de Paulo Celio durante su ponencia en el mes de junio en las VII Jornadas de Gestión Cinegética y Medio Ambiente celebradas en Portas. sula Ibérica, en general, y en Galicia, en particular? –Podemos abordar esta pregunta desde diversos niveles. Si comparamos la salud genética del conejo de monte de Galicia con la del resto de las poblaciones de España, podemos decir que en Galicia el conejo posee la peor salud genética de toda la península Ibérica, es la que está más mezclada y la que tiene mayor grado de hibridación. Sin embargo, la comunidad gallega es una de las zonas donde la densidad de conejos es una de las más bajas de España; aquí la densidad poblacional nunca llegó a cotas tan altas como en otros puntos de España. Galicia sufrió y sufre una fuerte degradación en su hábitat. Aquí también ha habido unas fuertes acciones de repoblación de los montes con conejos híbridos o de otras zonas. Con todo lo dicho anteriormente, podríamos pensar que en Galicia ya casi no deberían existir conejos puros y, sin embargo, esto no es verdad. Como demuestra el estudio del mapa genético, aún existen en Galicia zonas donde se encuentran conejos puros, de ahí a que estos resultados los veamos como positivos para recuperar el conejo de monte gallego, por lo que sería interesante realizar dentro de un par de años un nuevo mapa genético y comparar con el ya realizado. –Háblenos un poco de la experiencia que está llevando usted en Portugal para intentar recuperar las poblaciones silvestres del conejo de monte… –Nuestras experiencias no difieren mucho a las de España, en general, y a las que hay aquí en Galicia, en particular. Nuestra experiencia nos dice que las repoblaciones no son la mejor salida para la recuperación del conejo. De toda mi experiencia, lo más gratificante es apreciar el cambio de mentalidad que se está produciendo en las sociedades de caza y en los cazadores, en los que la palabra ‘gestión’ adquiere cada vez un peso mayor. Son los cazadores los que están haciendo cada vez más acciones sobre el manejo de hábitats. Creo que esto es muy importante y, sobre todo, que se instaura la idea de preservar nuestro conejo de monte y olvidarnos un poco de tanta repoblación, hacer manejos de hábitat, cercados de aclimatación, buscar conejos en zonas más cercanas, etcétera. Tenemos que evitar repoblar con miles de conejos de zonas alejadas, sin hábitat favorable, sin cercados de aclimatación, etc. Aún ocurre esto en muchos sitios, pero cada vez más el cazador va cambiando su mentalidad. En Portugal, poco a poco, se está yendo en este camino y ya se recuperaron varias poblaciones. ◗ 19 G20-22_O QUE DIN_C.qxp 14/7/10 14:29 Página 22 O QUE DIN EL PODENCO ANDALUZ DE TALLA GRANDE Perro de rehala y montería “El podenco ha evolucionado tan poco desde que empezó a acompañar al hombre en sus labores de caza, porque sencillamente no lo necesita, es un prodigio de adaptación a nuestro clima, flora y fauna”, (Manuel Jarén Nebot, 1864). “El rey de los perros de la montería es siempre y será, el podenco. Valiente en la lucha, incansable para la fatiga, duro, obediente y ágil como una ardilla, noble y leal para su amo; reúne todas las buenas condiciones de un magnífico perro de caza mayor”, (Antonio Covarsí). “Al podenco, no hay busca que le aventaje y digo busca por no ser posible aspirar a que sea un perro de fuerza y de agarre por añadidura”, (Duque de Arión, 1870-1957). Manuel Pedrosa / www.elpodenquero.com Fotografías: Rehala Aceituno 20 G20-22_O QUE DIN_C.qxp 14/7/10 14:29 Página 23 N adie puede negar a estas alturas que el podenco andaluz de talla grande es la quintaesencia del perro de rehala, entendiendo esta como el grupo de perros idóneo para una modalidad de caza mayor tan nuestra como es la montería española. Bien completamente puro o atravesado de mastín o de dogo, según el porcentaje de dicha y de busca o de fuerza y agarre que pretendamos conseguir, no hay rehala de valía reconocida en el centro y sur de la Península, territorio por antonomasia de la montería, en la que no predomine la sangre de podenco. Es complejo precisar, más de cinco o seis siglos atrás, la manera en que se han usado los podencos en la caza mayor, porque, a pesar de haber numerosos vestigios histórico-artísticos, tanto prehistóricos como desde varios siglos antes de Cristo (mosaicos, esculturas, pinturas rupestres…), donde pueden verse perros de tipología prácticamente igual al actual podenco, acosando a animales de caza mayor, no existen, hasta la alta Edad Media, documentos escritos en que se especifiquen estrategias concretas de caza mayor auxiliada de perros en general y por ende con podencos. En los primeros documentos escritos, como el Tratado de Montería (siglo XV), se describe con detalle que, Secuencia de imagenes de podencos andaluces de talla grande en las que se pueden apreciar sus aptitudes para la caza asi com su estandar morfológico. Es de todos sabido que el podenco andaluz esta hecho para la caza en montería. por entonces, se monteaba casi siempre a res cierta, emplazándola previamente un montero auxiliado de sabueso de traílla, para, posteriormente, tras situar la vocería y las armadas, donde también se intercalaban perros de renuevo de tipo ventor o lebrel, sujetos por mozos hasta que se mandaba su suelta, la res era levantada y corrida sucesivamente por estos perros de renuevo, hasta que se le daba muerte agarrada por alanos o asaeteada a su paso por las armadas. Sin embargo, en esa misma obra, según apunta Juan de Dios Olías, ya podemos encontrar un párrafo que, tal vez, suponga el germen de inicio de la rehala actual: “Y tornando a la liviandad, ahora hay monteros que, por tener canes ligeros, con cuatro o cinco y un par de alanos, matan tantos puercos como mataban con todo el caudal que he dicho”. A partir de entonces hasta nuestros días, la evolución de la montería, como se practica en todo el centro y sur peninsular, ha ido de forma paralela al desarrollo de las armas de fuego ligeras, adaptando la composición de la rehala para que pueda celebrarse la batida de forma exitosa y con el máximo aprovechamiento, en una sola 21 G20-22_O QUE DIN_C.qxp 14/7/10 14:29 Página 24 O QUE DIN jornada, tal como hoy ocurre, dando tiempo a armar la mancha, cazarla y recoger perros y reses. Debemos resaltar un hecho indiscutible, que es que en Andalucía predomina el podenco puro en las rehalas, mientras que conforme subimos hacia el centro, los cruces de mastín son más frecuentes. Esto puede ser debido a las condiciones climatológicas de terreno seco y cálido en que cazan muchas rehalas hasta mediados de temporada y la abundancia de cervuno en Sierra Morena, que exigen un perro más ligero y descargado. El podenco andaluz de talla grande, según el estándar morfológico de la raza debe ser una copia, a escala mayor, del de talla media o chica. Sin embargo, las labores a las que se destinan las distintas tallas, están marcando diferencias morfológicas y funcionales que hacen que el grande parezca hoy una raza distinta, donde se buscan ejemplares resistentes y fuertes, más que los rápidos y ágiles que se usan para cazar conejos. Hoy día, el podenco de talla grande tiende a ser cada vez más grande y pesado, buscando la suficiencia por el mismo para agarrar un jabalí adulto. Es algo más ensillado y longilíneo que el de talla media y chica. Predomina la capa blanca y el pelo duro, estando ya casi extintos los podencos andaluces grandes canela de pelo corto (salvo algunos reductos muy contados, como los que tiene Antonio Pérez, de Jaén, y que dedica mayormente a la caza menor) y casi también los canela de pelo duro. En cuanto al estilo, en la talla grande predomina el perro de venteo, que caza nariz en alto o a media altura, de muy amplio recorrido de búsqueda, sin latir el rastro previo al levante, aunque sí el de huida y a parado. Juan de Dios Olías, en su libro Los perros: mis pareceres distingue, por su modo de afrontar la caza, tres grupos, a los que llama “artistas”, “rambos” y “peones”, siendo los primeros los que desde la suelta hacen una descubierta general rapidísima y alargándose bastante, “de tal manera que cuando vuel- 22 El podenco andaluz de talla grande, según su estandar morfológico de la raza, debe ser una copia, a escala mayor, del de talla media o chica. Sin embargo, las labores a las que se destinan las distintas tallas están marcando diferencias morfológicas. ven pronto a la mano del perrero, puede asegurar sin temor a equivocarse que allí no hay un rabo”, en cita literal de este magnífico tratado del podenco de rehala. Los segundos son aquellos que, sin ser perros inconscientes del peligro, son los que primero entran a los agarres, provocando la entrada del resto de la rehala. Y los terceros, los “peones” son perros de mucho trabajo, bien conjuntados –lo que se consigue criando y no comprándolos– y que barren la mano a conciencia. Aunque muchos autores atribuyen el calificativo de “campanero” al podenco de talla grande de capa blanca, en referencia a que proceden del pueblo sevillano de La Campana, lo cierto es que este tipo de podenco, quizás llamado con más acierto “cordobés”, es mayoritario en las más de doscientas rehalas censadas en Córdoba y también en las de las sierras de Jaén y Sevilla, siendo su existencia anecdótica en el pueblo de La Campana. Consultados algunos dueños de rehala, como el propio Olías, coinciden en decir que este tipo de podenco grande de capa blanca procede de “quitaores” de zonas galgueras andaluzas como las campiñas cordobesa y sevillana. Cecilio Barba, veterinario estudioso del podenco andaluz, da como composición media de las rehalas andaluzas, treinta y siete machos por siete hembras. El número de cachorros que se recría cada año en cada perrera se aproxima a la docena de ejemplares, distribuidos en una proporción de nueve machos y dos hembras. Son poco frecuentes los cruces exógenos, lo que proporciona uniformidad y estilo dentro de cada rehala, a lo largo del tiempo, procurando el rehalero cuando necesita refrescar sangre, hacerse con algún ejemplar externo lo más parecido posible a los suyos. Esta endogamia, cuando es excesiva, da lugar a ciertos caracteres negativos, como la despigmentación de trufa. ◗ G23recordoOK.qxp 14/7/10 14:16 Página 21 PARA O RECORDO Si quiere publicar sus mejores fotos en esta sección, envíenoslas a: [email protected] Na Feira de Cans de Monfero o can 1º clasificado foi este cocker de nome ‘Finian’. Este gran azul de Gascuña de nome ‘Pirri’, propiedade de Troski, foi elexido como mellor can da Feira de Cans de Caza de Viveiro. O xoven monteiro Joaquín Guerreiro participando nunha proba de rastro de xabaril con cans atraelados. Na Feira de Cans de Caza Comarca dos Ancares houbo unha demostración de cetrería que concentrou un bo número de público. Un día de caza de Yiyo nos montes de Begonte cos cans dun amigo. Xoven tiradora no transcurso do Campionato de España de Percorridos de Caza celebrado no Campo de Tiro “Río Sar”. G24-25preguntandopor_C.qxp 14/7/10 14:30 Página 22 PREGUNTANDO POR CONVERSAMOS CON CRISTINA SANMARTÍN “Os cans son a miña paixón” A nosa protagonista é un dos maiores expoñentes galegos que demostran que a caza e a competición non é tan so cousa de homes. Redacción N estas liñas veremos a visión da caza e da competición através dos ollos desta xoven competidora, a cal lle agradecemos a súa amabilidade por colaborar neste número de Galicia Cinexética. –¿Cómo espertou en ti a aficción pola caza, a competición e os cans? ¿Supoño que tería algo que ver teu pai en todo isto? –Supoño que si, meu pai sempre foi un gran aficionado á caza e ó monte, así que, dende pequena, toda a familia vivimos a súa paixón. De tódolos xeitos, eu sempre digo, que a xenética terá algo que ver, porque as cousas por moito que se vivan, si non tiran, non tiran. Aínda así, nunca me vin cazando e menos competindo, teño acompañado a meu pai nalgunha saída o monte ou incluso nalgunha xornada de caza na Mancha, pero sen mais; despois viñeron as competicións de San Huberto, que sempre me chamaron a atención. Non foi ata finais do ano 2005, cando meu pai, por unha serie de circunstancias, me pediu que sacara o permiso de armas, e despois, unha cousa levou a outra, unhas prácticas de tiro, uns adestramentos cos cans, e a partir do ano 2006, vinme totalmente metida no mundo da competición. –A verdade é que o levo estupendamente, nunca me importou que a maioría dos compañeiros foran homes, trátanme moi ben e levámonos estupendamente todos. Penso que a pregunta sería máis interesante facela ó revés... ¿Como levan eles, que nun deporte como a caza, maioritariamente masculino, empecen a destacar as mulleres? –¿Cómo levas o practicar unha aficción que maioritariamente está ocupada por homes? –¿Ser muller supúxoche algún impedimento para a práctica desta actividade? 24 –Para nada, necesitamos o mesmo que ós homes, unha condición física mínima, bastante tempo libre para adestrar os cans, practicar un pouco o tiro e estar disposto a sacrificar algúns fins de semana para ir as competicións. –¿Qué é o que máis che gusta de todo o relacionado coa actividade cinexética? ¿Os cans, a competición, o compañeirismo, o contacto ca natureza…? –Sen dúbida, o primeiro, os cans, téñoo clarísimo; despois, como me G24-25preguntandopor_C.qxp 14/7/10 14:30 Página 23 gusta bastante a troula, pasar o día no monte cos compañeiros compartindo risas é o mellor de todo. –A túa gran aficción pola caza quedou demostrado cando fuches elixida, fai un par de meses, como presidenta do Club dos Amigos dos Cans de Caza, ¿qué significou eso para ti? –Foi unha sorpresa. Ramón Bértoa e Paco foron os que me propuxeron inicialmente entrar a formar parte da directiva do Club dos Amigos dos Cans de Caza, como presidenta; a idea de querer darlle un novo impulso o clube, con xente nova e neste caso, representación feminina e o feito de que me ían acompañar neste proxecto Ramón, Paco, Carlos e José Mª, foron suficientes motivos para embarcarme nesta aventura. –A pesar da túa curta idade, oo teu palmares nas competicións cinexéticas é para ter moi en conta, informa os lectores de Galicia Cinexética cales son os trofeos, campionatos e postos en diferentes probas nas que acadaches os mellores resultados. –Empecei no ano 2006 a competir na modalidade de San Huberto, conseguindo o subcampionato provincial, o campionato galego e acadando o 3º posto no campionato de España. No ano 2007, repetín como subcampiona provincial e campiona galega, e quedei 5ª no Campionato de España. No 2008, fun campiona provincial, subcampiona no Galego e 4ª no Nacional. No ano 2009, conseguín o Campionato Provincial e o Galego, ademais de acadar posicións bastante destacadas durante toda a tempada, quedando 7ª clasificada na Copa Galicia. Debido a motivos persoais, este ano pasado non participei no Campionato de España. –Independentemente do resultado acadado, ¿cal foi para ti a proba ou campionato que che deixou mellor sabor de boca ou máis ledicia che supuxo? –A primeira proba na que participei, foi o I San Huberto Vila de Mu- Con brevidade… -¿Unha raza de can de caza? -Pointer.. -¿Cal foi ou é o teu can preferido? -Agúns xa non están, “Bala”, “Lluvia” e agora a miña pointer “Moriña” (“Fa da Chousa”), que me ten conquistada... -¿Unha escopeta? -A miña Bettinsoli do 12, unha superposta moi lixeiriña, perfecta. -¿Unha munición? -Negrello do 7. -¿Un prato de caza? -A lebre con fabas ou arroz que fai miña nai e as perdices en escabeche de meu pai. -¿A túa prenda de roupa imprescindible para a caza? -O chaleco e as botas de montaña. -¿Un soño cinexético? -O campionato do mundo. -¿O que máis che gusta da caza? -Os cans, o contacto ca natureza e o compañerismo. -¿O que menos che gusta da caza? -A morte das pezas e a falta de conciencia ecolóxica dalgúns. ros, a pesar de non ter unha gran actuación, entrei no barrage final e quedei 2ª clasificada por diante de meu pai que quedou 3º, e a verdade foi bastante irónico. O Campionato de España no ano 2006, en Xinzo de Limia, foi unha gran ledicia, xa que tanto meu pai (2º) coma eu (3ª), fíxemos podio; vivir xuntos ese momento e encima na nosa terra, foi fabuloso. No ano 2008, a III Edición do Trofeo Internacional Cidade de Ferrol, foi para min un gran éxito deportivo, xa que acadei a 2ª posición, por detrás do portugués Luis Pereira, entre medio centenar de participantes chegados de toda España. –¿Cómo se presenta o futuro de Cristina Sanmartín na competición cinexética? –Este ano, a cadela está no seu mellor momento esta na sua plenitude, así que, si eu estou a súa altura e vamos tendo algo de sorte, seguiremos intentando acadar os mellores resultados posibles e chegando todo o lonxe que poidamos na competición, supoño que o campionato do mundo é o maior reto ó que pode aspirar un ◗ competidor. 25 G26-27-na canceira_C.qxp 15/7/10 11:57 Página 26 NA CANCEIRA COIDADOS NO NACEMENTO E NA CRÍA Parto e lactancia Si durante os dous meses que van dende a monta ata o parto non houbo incidentes nin accidentes, a mai estivo san e ben alimentada, o remate desta boa xestación será un bo parto. Graciela Pousada O parto comeza cunhas contraccións uterinas non regulares, a cadela deixa de comer, esta nerviosa e comeza a facer o niño, esta fase pode durar de 6 ata 24 horas. Cando o cuello uterino está completamente dilatado comeza a expulsión dos cadeliños, neste momento nótanse as contracción con frecuencia regular, despois de cada cachorro sairá unha placenta, a maior parte das veces non o apreciaremos por que a nai as come a medida que as vai expulsando. O tempo entre cachorros será de 10 a 30 minutos, aínda que en camadas moi numerosas, sería normal un descanso de varias horas, nas que a nai atende os cachorros que xa botou e non fai esforzos para seguir ca expulsión. A cadela lamberá os cachorriños o tempo que van saíndo co fin de retira las mem- 26 branas fetais que lle cubran o nariz e estimular a respiración, tamén morderá o cordón umbilical. Sospeitaremos de problemas no parto si hai contraccións sen saída de cadeliños, si transcorren máis de dúas horas entre canciño e canciño ou se a cadela amosa unha dor esaxerada. Para saber cal é a dificultade débese facer unha palpación abdominal e vaxinal, a maior parte das veces para confirmar o problema e decidir como actuar para arranxalo, necesítase unha radiografía ou ecografía. En caso de precisar axuda no parto, esta pode variar dende unha sinxela manipulación para recolocar algún cadeliño atravesado, hasta unha cesárea. Tamén pode ser necesario a administración dalgún soro, glucosa, calcio, relaxantes... A cesárea será necesaria cando non hai contraccións uterina eficaces, os fetos son moi grandes ou a nai ten a cadera estreita, ben por ser ela miúda o por algún accidente con fractura. Un parto moi longo pode ser o responsable de futuras infertilidades e comprometer a saúde da cadela, polo que, aínda que na maioría dos casos non precisan da nosa axuda, debemos estar atentos polo que poida xurdir. G26-27-na canceira_C.qxp 15/7/10 11:57 Página 27 A cantidade de leite que se produce depende do número de cachorros que se alimenta, de maneira natural a lactancia é un feito que se autorregula e, o tempo, e prioritario respecto á saúde da nai que pode enfermar ou ter deficiencias de calcio si non se alimenta adecuadamente. O rematar o parto, comeza a recuperación do útero eliminándose os restos ou loquios, o amamantar os cachorros estimula esta involución uterina ademais de incrementar a produción láctea. Unha vez expulsados os primeiros cachorros, iniciase a produción do leite, o primeiro leite chamase calostro e solo será secretado 48 horas posparto, non ten a mesma composición co leite do resto da lactación xa que é mais rico en proteínas, estimula a dixestión nos cadeliños e lles aporta defensas contra as infeccións, mentres os cadelos mamen a nai lles está a transmitir protección contra enfermidades. Por esa razón non é moi útil vacinar os cachorros durante a lactación. A cantidade de leite que se produce depende do número de cachorros que se alimentan, de maneira natural a lactación é un feito que se autorregula e, o tempo, e prioritario respecto á saúde da nai que pode enfermar o ter deficiencias de calcio si non se alimenta adecuadamente. Durante a lactación hai que vixiar moi estreitamente a alimentación da nai, a produción para unha camada numerosa poder triplicar os requirimentos nutricionais de mantemento polo que temos que ofrecer comida moi enerxética e de fácil dixestión, o mais doado é darlle á cadela un penso de cachorro de boa calidade, sen medir a cantidade, pode comer todo o que o seu corpo lle demande, repartido o longo do día en varias tomas. A lactación ten unha duración dunhas seis semanas, sendo o momento de máxima produción o redor da a cuarta semana, a medida que disminue a produción, a nai comeza a regurxitar os alimentos e os cadeliños van comer este alimento resplandecido, tamén algúns cadeliños diríxense de xeito instintivo o comedeiro da nai e comezan a lamber e a imitar a seu comportamento alimentario. Este é o momento de inicio do destete e o redor da sexta semana os cachorros trocaran o leite polo alimento de cachorro. Nos casos excepcionais nos que a nai non se pode facer cargo da lactación por enfermidade o no caso de cachorros orfos, a crianza pódese realizar con leite de can comercial en biberón o por os cadeliños cunha cadela nodriza, que teña poucos fillos o con pseudolactación sen parto, nestes casos, a partir das catro semanas pódeselles ofrecer os cadeliños unha papilla de destete. Q 27 G18_suscripcionOK.qxd 15/6/10 10:58 Página 1 Suscríbase a Las Sociedades de Caza van a recibir gratuitamente todos los meses la revista GALICIA CINEXÉTICA y los cazadores federados de forma trimestral por cortesía de la FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA. si desea recibirla todos los meses, puede suscribirse al precio de 12 euros/año si es federado, o por 18 euros/año si no lo está, y recibirá cómodamente en su domicilio 12 números de GALICIA CINEXÉTICA. Con cada suscripción regalo del DVD "Plan de recuperacion caza menor en Galicia" De igual forma, si usted lo prefiere podrá adquirir la revista GALICIA CINEXÉTICA OFERTA NES SUSCRIPCIO aza s de C Sociedade cio/año + 12 euros so por cada 10% gratis iones 50 suscripc + todos los meses en el quiosco junto con la revista LA CAZA Y SU MUNDO, más 2 DVD de regalo, por 5,95 euros, o sólo la revista GALICIA CINEXÉTICA, más 1 DVD de regalo, por 2 euros. + POR 5,95 € EN QUIOSCOS SIENDO SUSCRIPTOR PODRÁ PONER GRATIS + PEQUEÑOS ANUNCIOS EN LA SECCION "A NOSA FEIRA..." 12 REVISTAS federados a la FGC: 12 €/año. POR 2 € EN QUIOSCOS 12 REVISTAS NO federados a la FGC: 18 €/año. POR FAVOR RELLENAR EN MAYÚSCULAS CUPÓN DE SUSCRIPCIONES DESEO RECIBIR LA REVISTA ‘GALICIA CINEXÉTICA’ DURANTE 1 AÑO (12 números) Federado SI NO (tachar lo que corresponda) Nombre y apellidos D.N.I. Dirección E-mail: Población Provincia C.P. Tel. fijo Móvil FORMA DE PAGO Firma y fecha DOMICILIACIÓN BANCARIA Titular de la cta. Entidad (4) Oficina (4) Dígito Control(2) Nº Cta. (10) Sus datos forman parte de una Base de Datos de la que es responsable la FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA, y que, conforme a lo dispuesto en la Ley Orgánica 15/1999 de Protección de Datos de Carácter Personal y demás normativa de desarrollo, se encuentra debidamente inscrita en el Registro General de Protección de Datos. Dichos datos son tratados única y exclusivamente con la finalidad de dar cumplimiento a la prestación de servicios solicitados y/o a la relación profesional establecida en su caso. No obstante, le recordamos que dispone de sus derechos de acceso, rectificación, cancelación y oposición que podrá ejercer en nuestro domicilio. Envíe el cupón adjunto a FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA. Estadio Multiusos de San Lázaro, portal 12, Fondo Sur 15707 - Santiago de Compostela (A Coruña). También puede suscribirse llamando al teléfono 981 562 777 o 619 644 006, por fax 981 562 779 o por e-mail [email protected] / [email protected] G29nosafeiraagostoOK.qxp 14/7/10 14:17 Página 27 A NOSA FEIRA Sendo suscriptor PODERÁS POÑER GRATIS pequenos anuncios tódolos meses nesta sección, so tes que chamar o 981 562 777 ou enviar un e-mail a [email protected] CANS Véndese un leonado de Bretaña de 3 anos de talla mediana (45 cm de altura), cazando a toda proba, corzo, xabaril e raposo. Tamén se vende outro leonado de Bretaña de 13 meses, pais traídos de Francia, cazando coello (35 cm altura).Tel.: 699 463 938. cazando a traílla e soltos a toda proba. Tel.: 639 694 537 / 629 674 144. Véndense can de raposo de talla mediana de 2 anos e medio e outro de talla baixa de 11 meses iniciado o coello, ámbolos dous son leonados. Tel.: 699 463 938. Véndense astur-cántabros, iniciados a traílla e soltos. Tamén cans limpos e cachorros. Ramón Asturias, seriedade. Tel.: 620 868 265. Véndense cachorros iniciados a traílla e soltos. Tamén cans punteiros fora de serie cazando o xabaril. Tel.: 639 694 537 / 629 674 144. Vendo cans cazando o coello e cachorros de podenco maneto. Zona Pontevedra. Tel.: 667 755 497. Véndense cans de caza maior para cazar o xabaril a corda e a solta. Tel.: 617 458 075. Véndese un can e unha cadela a toda proba para a caza do coello. Zona de Ourense. Tel.: 677 118 584 (chamar tardes). Inícianse cachorros, no rastro de coello e lebre. Tel.: 699 852 643. Véndese remolque, de 1,3 x 1,65 m de chapa galvanizada, con dous compartimentos. Ten un piso superior de poñer e quitar da mesma superficie e Véndense cachorros de Griffon Azul de Gascuña. Tel.: 607 547 760. con dous compartimentos. Prezo 700 euros. Tel.: 637 434 242. Véndense cans de rastro de xabaril, Véndense 2 machos de 3 meses de Griffón Azul de Gascuña, vacunados e desparasitados. Tel.: 628 850 694. VARIOS G30APUNTES_C.qxp 15/7/10 08:29 Página 30 APUNTES CINEXÈTICOS Gandeiros e Lobos Na búsqueda dunha convivencia viable Por JOSÉ MARÍA GÓMEZ CORTÓN, presidente da FGC O binómio homelobo existe dende o principio dos tempos, plagado de desencontros e conflictos, aos que ámbolos dous sobreviviron, e mesmo case se produce un achegamento ao descubrir o home, en tempos ancestrais, que asociándose co lobo cazaba máis e mellor. Coa súa domesticación, non esquezamos que os cans son descendientes directos do lobo, producíronse os maiores desencontros. O lobo doméstico, o can, axudaba ao home nas súas tarefas de caza, mentres que o lobo salvaxe competía polas mesmas pezas. Ese antagonismo fóise agrandando ao volverse o home sedentario, gandeiro e agricultor, xa que non só competian polas pezas salvaxes, senón que o lobo facíase tamén predador dos animais domésticos sendo un lastre para a súa economía. Co paso do tempo os conflictos non van a menos, ao contrario, son maiores, e na era da comunicación na que vivimos, máis coñecidos pola sociedade. Hai algúns aspectos como os referidos á alimentación e ó territorio que merecen algún comentario para poder entender a situación actual. Nos derradeiros anos, como consecuencia da extensión do “mal das vacas locas”, tódalas reses que morren nas explotacións gandeiras galegas son retiradas para a súa destrucción. Eses milleiros de animais, antes podrecían nos nosos montes, sendo unha proteina moi asequible para os carnívoros salvaxes. Agora, ao non existir esa carne tan accesible, que formaba parte preferente da súa alimentación –na natureza tamén se cumpre a lei do mínimo esforzo–, o alimento deben buscalo 30 entre animais vivos, salvaxes ou domésticos, e pola mesma lei, en liñas xerais, o animal doméstico é máis accesible que o silvestre. Esta é unha das razóns fundamentais do aumento dos ataques ás ganderías nos últimos anos. Galicia é unha terra moi humanizada e cun territorio absolutamente antropizado no que o lobo como animal xeneralista adáptase á perfección. Pero hai un feito recente a ter en conta: os cambios de usos da terra tanto nos cultivos agrícolas como nos forestais. As zoas lobeiras coñecidas ata fai uns anos, xeralmente boscosas e de montaña, agora mesmo introdúcense e confúndense coas da gandería, sen existiren fronteiras naturais aparentes para o lobo. Por iso a súa presencia xa non é exclusiva desas comarcas tradicionalmente lobeiras. Consecuentemente cabe preguntarse se o lobo poderá seguir colonizando determinados territorios debido á súa configuración agrícola, gandeira e poboacional, porque a conflictividade que xera a súa presencia e a súa actividade parece inasumible por esas poboacións cos seus lexítimos intereses. Existen dúbidas razoables sobre si a existencia do lobo en moitos territorios, é unha extensión indefinida do mesmo, poden non beneficiar á especie e moito menos aos gandeiros. Si partimos da base de que o lobo forma parte do noso patrimonio natural, e queremos garantir a súa existencia futura, débese de manter unha poboación de lobos que aseguren a súa supervivencia como especie, pero que á súa vez non faga imposible a gandería como actividade necesaria –tal vez imprescindible– en Galicia. Como case todo na natureza, esto conségue- se buscando equilibrios, inestables, pero equilibrios ao fin e ao cabo. Así é fundamental que as medidas preventivas se desenrolen polo menos en dúas vertentes, por un lado regulando as poboacións e por outro aquelas que minoren ou eviten os ataques á cabana gandeira. Por tanto fáise imprescindible busca la eficacia na reducción dos ataques en determinadas zoas gandeiras. É fundamental a colaboración dos cazadores cos gandeiros e coa administración para extraer mediante a súa caza os exemplares necesarios, para así regular a densidade da especie que estimen os técnicos encargados pola propia administración desta tarefa. Paralelamente débese divulgar, estender e fomentar o uso de medidas preventivas tendentes a que, aínda coa presencia de lobos, os ataque ó gando sexan moito menores. De todos os xeitos, o lobo sempre producirá ataques ao gando, e esas consecuencias económicas deberán ser sufragadas polo conxunto da sociedade, non por os gandeiros que os sofren. Nos últimos anos vense avanzando nesta liña, e a Administración habilitou axudas para os propietarios do gando que sufriron quebrantos. As axudas deberían tender a solucións cada vez máis xustas e dilixentes para eles, unha vez comprobada a certeza do ataque. O futuro do lobo na nosa terra pasa por ter garantías de que non vai compromete a existencia da transcendental figura económica, social e medioambiental do gandeiro, todo elo sen exercer tampouco unha presión extrema que extinga a especie, sendo tarefa de todos encontrar ese punto de convivencia viable entre gandeiro e lobo. Q 31 14/7/10 14:36 Página 1 G32vilas 15/6/10 13:04 Página 1