Ver revista completa en PDF

Transcripción

Ver revista completa en PDF
Nº 19 - agosto 2010 - 2 €
O QUE DÍN
O Podenco Andaluz
en montería
NA CANCEIRA
Nacemento e cría
dos cans de caza
AXENDA
A actualidade
da caza en Galicia
CPTO. DE ESPAÑA DE PERCORRIDOS
DE CAZA EN RÍO SAR
G02mutua
15/6/10
13:02
Página 1
G03staf_sumarioagosto.qxd
14/7/10
14:14
Página 3
n º 1 9 - Agosto de 2010. Portada: Redacción
4
AXENDA CINIXÉTICA
Toda a actualidade
da caza en Galicia
www.galiciacinexetica.com
Dirección da revista Galicia Cinexética
Antón Arrojo Reguera
[email protected]
18
Redacción e coordinación
Gabinete de comunicación
da Federación Galega da Caza
O CANDIL
Paulo Celio, investigando a
xestión do coello en Portugal
Administración
Estadio Multiusos de San Lázaro
Portal 12, Fondo Sur
15707 Santiago de Compostela (A Coruña)
Tel. 981 562 777. Fax: 981 562 779
[email protected]
Publicidade
[email protected]
Tel.: 619 644 006
Estadio Multiusos de San Lázaro
Portal 12, Fondo Sur.
15707 Santiago de Compostela (A Coruña)
Tel. 981 562 777. Fax: 981 562 779
Edita
Propuesta Gráfica, S. L.
c/ Calidad, nº 34, nave 11 - 28906 Getafe
Tel. 916 845 717. Fax: 916 845 715
Director
José Luis Casado. [email protected]
Subdirectora
Amparo E. Ampuero
[email protected]
24
PREGUNTANDO POR
Cristina Sanmartín, a caza dende
a visión feminina
12
A CAZA EN
XXXVI Campionato de España
de Percorridos de Caza en Río Sar
26
NA CANCEIRA
Os coidados precisos no parto e
na cría dos nosos cans de caza
20
O QUE DIN
O Podenco Andaluz de
talla grande en montería
Diseño
Miguel Ángel González
[email protected]
Agradecemento a todas aquelas persoas
que colaboraron neste número
de Galicia Cinexética
Impresión: Carin Producciones
Distribución: SGEL
Depósito legal: M-2705-2009
Galicia Cinexética
no se hace responsable de las opiniones
expresadas por los colaboradores.
Prohibida la reproducción total o parcial
del contenido de esta revista
sin previa autorización escrita.
3
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 4
AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día...
CAMPIONATO DE CANS
DE RASTRO ATRAELADOS
MODALIDADE XABARIL KARSITA
Á l v a ro F o n t e n l a
c o n ‘ Te rc o ’ ,
g a ñ a d o re s
d a p ro b a
I CAMPIONATO PROVINCIAL DE OURENSE DE CANS DE RASTRO
ATRAELADOS SOBRE XABARIL
A l e j a n d ro C o u s o, c o n ‘ I n d i o ’ ,
c a m p i ó n p ro v i n c i a l
O
pasado 19 de
xuño tiña lugar
no Tecor da Sociedade “Karsita” en Vilagarcía (Pontevedra), o
terceiro Campionato de
Karsita de Cans de Rastro de Xabaril, puntuable para a Copa Galicia
que organizaba a Sociedade de Caza Karsita e
a Federación Galega de
Caza de Pontevedra.
Rematada a proba
era Álvaro Fontenla
Filgueira quen co seu
can ‘Terco’ resultaba
gañador ao acadar 259
puntos. Segundo clasificado era Generoso
Aragunde Abalo con
‘Sofi’ que remataba
con 245 puntos. O terceiro posto era para
Salvador Sestelo Núñez con ‘Klay’ que remataba a proba con
243 puntos.
4
O
pasado 27
de xuño tiña lugar
no Tecor da Sociedade de Caza de
Ladairo en Verín
(Ourense) o primeiro Campionato
Provincial de Ourense de Cans de
Rastro Atraelados
sobre Xabaril, puntuable para a Copa
Galicia, que organizaba a Federación Galega de Caza de Ourense en
colaboración coa
Sociedade de Caza
de Ladairo.
Participaron un
total de 15 cans
pertencentes a 13
monteiros. Rematada a proba era
Álvaro Fontenla Fil-
gueira da provincia
de Pontevedra o
que se proclamaba
gañador con 240,5
puntos con Terco.
Segundo clasificado era José Manuel
Barreiro Rivadas
quen con Brus acadaba 237,5 puntos.
O terceiro posto
correspondía a José Manuel Yáñez
Castro con Ron que
remataba a proba
con 225,5 puntos.
O primeiro participante da provincia
de Ourense e, polo
tanto campión provincial da mesma,
correspondía a Alejandro Couso Rosario co seu can Indio
que acadou 182
puntos.
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 5
CAMPIONATO GALEGO DE PERCORRIDOS DE CAZA
A n t o n i o I g l e s i a s O t e ro ,
campión galego
O
pasado 20 de
xuño disputábase o XXIII
Campionato Galego de
Percorridos de Caza no
Campo de tiro “Rio
Sar” en Vilouchada,
Chaián (Trazo), organizado pola Federación
Galega de Caza en A
Coruña en colaboración
coa Sociedade Deportiva “Rio Sar”.
Na proba, que se disputaba a 150 pratos,
participaban un total
de 61 tiradores, sendo
o gañador absoluto e
campión galego Antonio Iglesias Otero, que
escachaba 125 pratos.
O segundo posto era
para David Seoane Viaño que escachaba 121
pratos. Terceiro clasificado foi Diego Antelo
Noya que escachaba
120 pratos.
Por categorías, o gañador en seniors era o
propio Antonio Iglesias Otero. En veteranos o campión foi Jaime Vilas Pereira, que escachaba 111 pratos, mentres que en superveteranos gañaba Ángel Mosquera Rodríguez, que escachaba 105 pratos. Na categoría de xuvenís o primeiro era Manuel Garrido Brito, con 100 pratos escachados.
CAMPIONATO PROVINCIAL DE
A CORUÑA DE PERCORRIDOS
DE CAZA
Iglesias
O t e ro n o
máis alto
O
pasado 13 de xuño disputábase no Campo de tiro “Rio
Sar” en Vilouchada, Chaián (Trazo)
o XX Cpto. Provincial de A Coruña
de Percorridos de Caza, organizado pola Federación Galega de Caza
en A Coruña en colaboración coa
Sociedade Deportiva “Rio Sar”.
Na proba, que se disputaba a
100 pratos, participaban un total
de 41 tiradores, sendo o gañador
absoluto e Campión Provincial Antonio Iglesias Otero, que escachaba
83 pratos. O segundo posto era para Martín Baqueiro Villafines, da
provincia de Pontevedra, que participaba por libre e escachaba 81
pratos. Terceiro clasificado foi Roberto Rodríguez Fernández, tamén
da provincia de Pontevedra que escachaba igualmente 81 pratos.
Por categorías, en seniors era Antonio Iglesias. En veteranos impoñíase Ramiro Barral, quen escachaba
64 pratos, mentres que en superveteranos gañaba Ángel Mosquera,
que escachaba 78 pratos. Na categoría de xuvenís o primeiro era Pablo Díaz , con 42 pratos.
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 6
AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día...
AVANCE DAS COMPETICIÓNS QUE TERÁN LUGAR NOS MESES DE AGOSTO E SETEMBRO
P r ó x i m a s c o m p e t i c i ó n s d a F e d e ra c i ó n
Galega de Caza
N
estes meses de agosto e setembro, a Federación Galega de Caza segue presentando un ateigado calendario de
competicións, na que os cazadores farán unha posta a punta para o inminente inicio da tempada de caza. Unha
variada axenda de probas de rastro de xabaril e coello, san huberto, cans de parada, etcétera.
Rastro de Xabaril
Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Cidade de Ferrol
Proba Copa Galicia – 7 de agosto – Mesón do Vento
San Huberto
Proba Copa Galicia – 31 de xullo – Cidade de Ferrol
Proba Copa Galicia – 21 de agosto – Riveira
Cpto. Galego – 5 de setembro – A determinar
Cans de Parada
Proba Social – 31 de xullo – Cidade de Ferrol
Provincial de Pontevedra – 22 de agosto – A determinar
Cpto. Galego – 4 de setembro – A determinar
Percorridos de Caza
Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Carballo
6
Rastro de Coello
Proba Copa Galicia – 1 de agosto – Cidade de Ferrol
Proba Copa Galicia – 7 de agosto – A Coruña
Proba Copa Galicia – 4 de setembro – A Coruña
Cpto. Cara de Can – 4 de setembro – A determinar
Provincial de Pontevedra – 11 de setembro
Provincial de Lugo – 11 de setembro
Provincial de Ourense – 25 de setembro
Provincial de Coruña – 25 de setembro
Caza con Arco
Cpto. Galego ao Voo – 18 de setembro
Cpto. Galego de RRCC – 19 de setembro
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 7
MARIO LÓPEZ SE LLEVÓ EL CHALECO ZEUS
Sorteo de ‘La
Caza y su Mundo’
y Chiruca
M
ario López Cuesta, de Cazalegas (Toledo)
ha sido el ganador del sexto sorteo realizado de ‘La Caza y su Mundo’ en colaboración con Chiruca, correspondiente al mes de junio,
llevándose a casa el chaleco ZEUS, objeto en ese
mes del concurso.
El ganador del mes de junio, con sólo con mandar
un SMS, ha logrado adjudicarse una excelente prenda
de abrigo, tanto para la caza como para cualquier otra
actividad al aire libre: el chaleco ZEUS realizado en tejido versátil Polartec Win Pro, que protege del viento
cuatro veces más que un tejido polar tradicional, lo
que le convierte en ideal para realizar cualquier tipo
de actividad al aire libre. Este chaleco puede usarse,
además, tanto como prenda interior como exterior.
Presenta una abertura central con cremallera, dos bolsillos exteriores y lycra para ajuste inferior.
REVIS
AUDITIÓN
GRAT IVA
UITA
En GAES encontrarás todo lo que necesitas para cuidar y mejorar tu audición:
Protectores auditivos especiales para caza.
La última tecnología en audífonos.
Atención personalizada y
seguimiento periódico.
FEDERADOS
L
IA
C
E
P
S
E
OFERTA
20on%os dyeprodtteoc.tores
en audíf
Llama ahora y reserva tu visita
A CORUÑA
FERROL
ORENSE
981 168 640
981 216 485
981 226 608
981 364 084
988 227 189
LUGO
PONTEVEDRA
982 250 546
986 865 467
CARBALLO
MONFORTE
RIBEIRA
981 703 277
982 410 420
981 870 590
SANTIAGO DE
COMPOSTELA
981 553 661
981 564 992
VIGO
986 229 872
986 493 609
VILLAGARCÍA
DE AROSA
986 505 802
VIVERO
982 561 710
15
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 8
AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día...
NO PORTO DE CELEIRO TIVO LUGAR A QUINTA EDICIÓN
F e i ra d e C a n s d e C a z a A M a r i ñ a L u c e n s e
A
carpa instalada para a exposición dos
cans contou con
cans chegados de distintos
puntos de Galicia, Asturias
e León. Predominaron os
cans empregados na caza
maior, apesares de que tamén houbo un nutrido grupo de cans de pluma. Habilitáronse unhas 150 gaiolas,
que recibiron no seu interior, un total de 38 razas diferentes e numerosos mestizos, que sumaron preto
de 1.500 exemplares.
O evento contou cun importante patrocinio do
Concello de Viveiro. Tamén
colaboraron como patrocinadoras dúas casas comerciais de
Viveiro: Armería Galega e Agrocentro da Costa. Na derradeira hora da maña entregáronse distincións aos mellores
cans da feira quedando do seguinte xeito:
lMellor can da feira: gran azul de Gascuña ‘Pirri de Troski’.
l Mellor exemplar de raza española: o sabueso español
‘Roky’, de Abrahán Basanta.
lMellor rehala de caza maior: os anglo-franceses de Josechu
(Laracha).
l Mellor equipo de caza menor: os beagles de Luis Maceda
(Burela).
l Mellor lote de cría: os sabuesos españoles de Santiago Pereira (Ferrol).
l Mellor camada de rastro: os sabuesos españoles de Picu
Santana (Cudillero).
lMellor camada: os golden retriever de Marcos Méndez.
lMellor cachorro da feira: o setter inglés ‘Caster de Varela’.
A parte destas distincions houbo premios en metálico e trofeos aos mellores exemplares de cada raza presente na feira.
III FEIRA DE CANS DE CAZA DE DODRO
D é ro n s e c i t a 4 0 0
e x e m p l a re s
U
nha nutrida afluencia de público fixo que esta terceira edición da Feira de Cans de Caza de Dodro fose
todo un éxito tanto a nivel organizativo como de participación. A boa climatoloxía reinante no transcurso da xornada fixo que os amantes dos cans de caza se achegasen
a ver os preto de 400 cans de caza ali expostos, a gran
maioría deles empregados na caza maior, e poucos para a
caza miuda. Apesares de todo isto, bo número de cans e
público, as transaccións económicas foron moi escasas,
apesares de verse excelentes estampas morfolóxicas que
presentaba algún can da feira.
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:40
Página 9
CAMPIONATO PROVINCIAL DE SAN HUBERTO E COPA GALICIA DE
CANS DE PARADA DE OURENSE
José Rodríguez e A n d r é s
S á n c h e z f o ro n o s c a m p i ó n s
IX FEIRA DE CANS DE CAZA COMARCA
DOS ANCARES
P re m i o s ,
exhibicións
e touciñada
popular
A
O
s pasados 12 e 13 de xuño
tiñan lugar no Tecor da Sociedade de Cazadores de
Xinzo de Limia o Campionato Provincial de Ourense de San Huberto
e a Copa Galicia de Ourense de
Cans de Parada, organizados pola
Federación Galega de Caza en Ourense en colaboración coa Sociedade de Cazadores de Xinzo de Limia.
O sábado 12 disputábase a Copa
Galicia de Ourense de Cans de Parada, onde participaban un total
de 14 cans: 5 de razas continentais
e 10 de razas británicas. Ao remate da proba só Andrés Sánchez
Fernández co seu SIM “Sadam”
conseguía puntuar cunha califica-
ción de Bo, sendo polo tanto o
campión na categoría de razas británicas.
O domingo 13 disputábase o
Campionato Provincial de Ourense
de San Huberto, onde participaban un total de 12 cazadores. O
gañador da proba e campión provincial era José M. Rodríguez Martínez quen co seu SIM “Ful” acadaba 67 puntos. Segundo
clasificado era o participante zamorano José A. del Río con “Star”
(EBH) con 65 puntos. O terceiro
clasificado, segundo provincial, era
Eliseo Faraldo Fernández con
“Ario” (PM) que remataba a proba con 63 puntos.
organización montou un total de oitenta
gaiolas, que a unha media de dez cans,
dan un total duns oitocentos cans, divididos en
32 razas puras e un bo número de mestizos.
Destacar a gran afluencia de cans de razas destinadas á caza maior, sendo os adicados á caza
menor os que contaron con menor número de
exemplares.
Asinouse polo xurado como mellor exemplar da feira, o sabueso español “Lucho de Picú Santana”, de Álvaro Fernández, de Cudillero (Asturias) que recibiu o trofeo da man do
alcalde de Becerreá. A continuación as autoridades presentes fixeron entrega dos trofeos
aos exemplares premiados de cada unha das
razas alí presentes.
A organización, nesta edición quixo premiar aos mellores exemplares da Comarca
dos Ancares, presentes na feira: mellor can da
comarca o bruno de xura “Golfo”, de Eduardo de Baralla; mellor sabueso da comarca
“Chulin”, de Pistón de Becerreá; mellor grifón, o grifón nivernés “Ney”, de Churrillo de
Becerreá; mellor rehala: os grifóns azuis de
Gascuña, da Peña Nantín de Becerreá; e o
premio o mellor lote de cría aos leonados de
Bretaña de Eduardo de Baralla.
Ao mesmo tempo que trascurría a feira, os
asistentes poideron desfrutar dunha touciñada
popular e unha exhibición de cetrería.
15
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:41
Página 10
AXENDA CINEXÉTICA / Galicia ao día...
PROBA DE SAN HUBERTO
EN LALÍN
R e n é V a l e,
gañador
O
rganizado pola Sociedade
de Caza e Pesca de Lalín,
puntuable para a Copa Galicia
da especialidade, contando cunha participación de 31 concursantes e tendo de escenario o
monte Cruz da Grada, celebrouse o día 20 de xuño, unha proba
de San Huberto que reuniu a
élite galega desta especialidade,
contando ademais coa presenza
de varios consagrados criadores
e propietarios de cans campións
do mundo. O exercicio, que se
levou a cabo en tres campos, comezou pasadas as 10 da mañá e
rematou pouco antes das cinco
da tarde, puntuando as evolucións dos competidores os xuíces: Santiago, David e Antonio
de Pasarín. A criba da primeira
tan só foi superada por Alejandro Lorenzo (Pontevedra), Edelmiro Leira (Ferrol), Eduardo
Blanco (Melide), Pedro Rodríguez (Ordes), René Vale (Viveiro) e Juan Lorenzo (Pontevedra).
Este seis finalistas dispuxeron
dun total de sete minutos máis
para medirse entre si, quedando a clasificación final deste xeito: campión da proba, René Vale García, subcampión, Pedro
Rodríguez e completando o pódium, Juan M. Lorenzo Pazos.
10
A PRIMEIRA EDICIÓN CONTOU CON MÁIS DE 600 EXEMPLARES
F e i ra d e C a n s d e M o n f e ro
O
día 30 de maio tivo lugar na parroquia de Vilachá, pertencente
ao Concello coruñés de Monfero, a primeira edición da Feira de Cans
de Caza e Compañía.
Organizada pola Sociedade de Cazadores de Vilarmón, e co patrocinio do
Concello de Monfero. Uns 600 exemplares déronse cita no campo de festas de
Vilachá, nunha carpa habilitada polo
Concello de Monfero para este fin.
Hai que destacar a gran calidade dos
exemplares presentes nesta feira, pois
non soe ser habitual que nas 1ª edicións
acudan os mellores exemplares de Galicia, Asturias e Castela e León. Todo
apunta a que esta feira se pode consolidar no tempo de xeito destacado.
O atractivo dos premios, animou a todos os amantes dos cans de caza e compañía a acudir a esta feira. Complemen-
tada cunha demostración de cans de
mostra, con interesantes premios.
No concurso de cans de mostra, o primeiro posto foi para Pedro Nieto co seu
SIH de Nome Alba, o segundo lugar
ocupouno Emilio Cabanas co seu SI de
nome Duke, e xa na terceira posición remataba Cristina Sanmartín co seu PH Fa
da Chousa.
Entre os mellores exemplares premiados en mofoloxía destacaron: o cocker
“Finian”, o golden retriever “Frodo”, o
D. drathaar “Quebec de Caaveiro”, o
setter inglés “Boss”, a pointer “Fa da
Chousa”, o sabueso español “Sol”, o anglo francés “Rumbo”, o basset hound
“Duke”, o podenco andaluz “Lili”, o beagle americano “Duke das Poellas”, o
mastín español “Niebla”, o pastor belga
“Bladi”, o pastor alemán “Coco”, o caniche “Suri” e o chiguagua “Lolita”.
G04_11-axenda_C.qxp
15/7/10
08:41
Página 11
XXIV CAMPIONATO PROVINCIAL DE PONTEVEDRA DE
SAN HUBERTO
R a m ó n C a r n e ro
c a m p i ó n p ro v i n c i a l
O
pasado 4 de xullo desputábase no Tecor da Sociedade de Cazadores de Lalín a vintecatro edición do
Campionato Provincial de San Huberto organizado
pola Federación Galega de Caza de Pontevedra coa colaboración de dita Sociedade de Caza. Na proba participaban un
total de 16 concursantes, 13 na categoría masculina e 3 en
springer. Era o cazador Ramón Carnero González con seu
SIM de nome “Corso de Pasarín” o que acadaba o primeiro
posto e se proclamaba como campión provincial. En segunda posición remataba José Luis Tarrio Prieto con “Yellow de
Valdio”, e xa completando o pódium situábase Carlos Lalín
Ferreira con PF “Coca da Chousa”. Na categoría de springers
era o can “Júpiter Estrella de Tebra” conducido por Víctor
Villar Fernández o que se proclamaba campión.
CAMPIONATO PROVINCIAL DE A CORUÑA DE CANS DE
RASTRO ATRAELADOS SOBRE XABARIL
J o s é Pe re i ra c o n ‘ Tu r b o ’
a c a d a o p r i m e i ro p o s t o
O
pasado 12 de xuño tiña lugar no Tecor da Sociedade “Coto do Barro” en Boimorto, o Campionato
Provincial de A Coruña de Cans de Rastro Atraelados sobre Xabaril, que organizaba a Federación Galega de
Caza en A Coruña en colaboración coa Sociedade de Caza
Coto do Barro.
Participaban un total de 44 cans pertencentes a 39 monteiros. Unha vez realizada a fase clasificatoria e a fase final, era
José Pereira Ramos, con “Turbo”, o que acadaba a victoria con
213,5 puntos e se proclamaba campión provincial. Segundo
clasificado era José Yáñez Castro quen, con “Ron”, acadaba
209 puntos. O terceiro posto do pódium era para Generoso
Aragunde , con “Sofi”, que remataba a proba con 208 puntos.
G12-14-A CAZA_C.qxp
15/7/10
11:55
Página 26
A CAZA EN...
XXXVI CAMPIONATO DE ESPAÑA DE PERCORRIDOS
DE CAZA GRAND PRIX FITASC DESPUTADO EN RÍO SAR
Diego Martínez, de A
Rioxa, campión absoluto
Entre os días 2 e 4 de xullo, desputouse no campo de Tiro Río Sar o Campionato de España
de Percorridos de Caza no que se impuxo o rioxano Diego Martínez Eguizabal. O tirador da
Federación Galega de Caza, Anxo Mosquera, acadou a medalla de ouro no Gran Prix Fitasc
e tamén quedou Campión do Gran Premio de España, na categoría de superveteranos.
Redacción
N
os campos de tiro
Rio Sar (Vilouchada-Trazo) e Pedra
Facha (NiveiroVal do Dubra) disputábase a final do Campionato de
España de Percorridos de Caza con
pratos, puntuable para a Copa do
Mundo Gran Prix, na que competían 312 tiradores de tódalas comunidades autónomas do Estado, e mesmo estranxeiros –Portugal, Suiza,
EEUU e México, entroutros–.
A organización correu a cargo da
Federación Galega de Caza e da
S. D. Rio Sar por delegación da Real
Federación Española de Caza.
Os actos comezaban o xoves día 1
de xullo coa recepción oficial de participantes. No acto de inauguración
estiveron presentes ademais do pre-
12
Imaxen do pódium absoluto, con Diego Martínez de A Rioxa como campión, seguido de
Antonio Montes como segundo clasificado e Félix Soldado completando o pódium.
G12-14-A CAZA_C.qxp
15/7/10
11:55
Página 27
O tirador da Federación Galega de Caza, Anxo Mosquera acadou a medalla de ouro no Gran
Prix Fitasc e campión no Gran Premio de España na categoría de superveteranos. Foi sen lugar
a dúbidas o galego que tivo un papel mais destacado neste campionato de España.
sidente da Real Federación Española
de Caza, o presidente da Federación
Galega de Caza, o presidente da S.D.
Río Sar e o Coronel Xefe da Comandancia da Garda Civil da Coruña, entroutras autoridades. A competición oficial que arrancaba o
venres día 2 dábase por rematada o
domingo día 4 entorno ás 12 horas,
tras enfrontarse cada tirador a 200
pratos de arcilla; arredor das 15 horas o presidente da Real Federación
Española de Caza daba por clausurado o campionato.
Campión de España foi o tirador
de A Rioxa, Diego Martínez con 177
pratos escachados. Segundo foi o andaluz Antonio Montes, con 176 pratos, e terceiro o valenciano Félix Soldado, tamén con 176 pratos.
Na categoría de superveteranos, o
galego de Ferrol, Anxo Mosquera,
proclamábase campión absoluto da
categoría, e medalla de ouro do Gran
Premio Fitasc, con 148 pratos.
O Premio Especial Handisport foi
para outro galego, o pontés, Artermio Formoso con 122 pratos.
En xuvenís, campión foi o valenciano José Julián Moreno con 164
pratos, mentres que o vigués Manuel
Garrido Brito acadaba a oitava posición da categoría con 136 pratos escachados.
Na clasificación por Equipos Autonómicos, primeiro foi a Comunidade Valenciana con 695 pratos,
mentres que o Equipo da Comunidade Galega, integrado polos tiradores Diego Antelo, Antonio Iglesias,
Anxo Mosquera e David Seoane,
quedaba de oitavo con 596 pratos.
En veteranos, primeiro e campión con 160 pratos foi Juan Gardeazabal de Euskadi, mentres que o
baionés Jaime Vilas quedaba 15º
con 131 pratos.
En Donas, campiona foi Beatriz
Laparra de Castilla-La Mancha, con
162 pratos.
Ademais dos resultados anteriores, cabe sinala-la actuación dos tiradores galegos de segunda e terceira
categoría sénior. En terceira categoría Emilio Mesonero (Narón), Martín Baqueiro (Baiona) e Daniel Cebreiro (Santiago), con 148, 146 e 144
G12-14-A CAZA_C.qxp
15/7/10
11:55
Página 28
A CAZA EN...
pratos, respectivamente, quedaban
quinto, sexto e sétimo; mentres que
en segunda categoría os tiradores galegos de O Rosal, José Antonio Vasconcellos, e Francisco Javier Rivero,
quedaba 10º e 11º, respectivamente,
con 141 pratos.
Quisimos dar la enhorabuena a
Diego Martínez Eguizabal, campeón
absoluto de España de Recorridos
de Caza, por el título logrado y que
nos comentara cómo había transcurrido para él este campeonato.
–Para mí fue perfecto, me encantó… Una prueba muy exigente con
platos a distintas distancias y que traían serías dificultades para el tirador.
Y no sólo me gustó a mí, sino que todos los compañeros con los que hablé
opinan lo mismo.
–¿Por lo tanto, llevás un buen recuerdo de Río Sar?
–Por supuesto que sí. Yo es la tercera vez que tiro aquí y me gusta mucho, diseñan campos que entrañan
mucha dificultad y eso me gusta. Ya
el campeonato de España de compak
del año pasado me gustó mucho.
–¿Dónde crees que se pudo decidir el campeonato, aquí en las instalaciones de Río Sar o en la cantera Pedra Facha?
–En teoría había más dificultad en
la cantera, pero el campo 1 de estas
instalaciones tampoco daba nada.
Pero eso, nunca se sabe, porque, al final, también juega un papel muy importante la presión con la que llegas a
los últimos campos y cómo la sabes
llevar.
14
–¿Desde cuándo llevas tirando
recorridos?
–Pues llevo casi 15 años, y creo que
este campeonato me lo tengo merecido, porque en los dos anteriores quede subcampeón en el desempate.
–¿Dónde crees que están las claves para conseguir este título o el
de mantenerse año tras años en los
puestos de arriba?
–Pues lo que hace falta es pegar
muchos tiros y llegar a las pruebas
con el máximo nivel y forma posible.
Desde que ya tienes un nivel alto de
tiro, lo más importante es la concentración, sin lugar a dudas.
–¿A quién le dedicas este título?
–Pues a mis padres, que son los que
me apoyan cuando las cosas van
bien, mal o regular.
Por su parte, Ángel Mosquera Rodríguez, campión de España de Per-
corridos de Caza e Medalla de Ouro
Fitacs, en categoría superveterana,
también habló con nosotros sobre la
prueba:
–Para min foi unha proba excelente, onde houbo unha importante participación e onde o longo de 3 días de
competición os tiradores que ata Río
Sar se achegaron poideron desfrutar
dunhas traxectorias de pratos moi
esixentes e unha perfecta organización. No que a min me atinxe, pois
moi ben, conseguín facer unha tirada
moi boa e subir o máis alto.
–¿Cómo se atopa o nivel de tiro
nesta categoría superveterana?
–Pois eu creo que ano tras ano o
nivel de tiro na categoría veterana e
superveterana e maior, a xente con
bo nivel de tiro vai pasando de categorías porque nos vamos facendo
maiores. A pesar diso eu non pensaba
que conseguiría sacar unha diferencia importante co segundo clasificado, por iso a miña ledicia pola tirada
que realicei.
–E xa para rematar, ¿cómo
afrontamos o campionato do
mundo que se vai celebrar próximamente en Benameji, Córdoba?
–Pois vamos chegar a este campionato do mundo con moita ilusión e
coas gañas de acadar un bo posto e
deixar a Galicia o máis arriba posible. Sabemos que vai ser moi difícil
porque haI tiradores doutros paises
cun nivel moi bo polo tanto teremos
que apretar os dentes o máximo e pelexar por eses primeiros postos.
Q
15
14/7/10
14:35
Página 1
A partir das 9.00 h no CAMPO DA FESTA
EXHIBICIÓNS DE CANS E CABALOS
PULPO e CHURRASCO
Reserva de Xaulas: 649 178 828
Portobrea n.º 3, Queixas - 15186 Cerceda
(A Coruña)
E-mail:[email protected]
www.grupocercedasol.es
Recegulfe, 17 - Queixas
Telf. Móvil 619 788 162
15186 Cerceda (A Coruña)
G16-17-CAZA Y GESTION_C.qxp
14/7/10
14:27
Página 14
CAZA E XESTION
APROVEITAMENTO CINEXÉTICO DO PASPALLÁS
Expectativas na Limia
Nos tecores da Antiga Lagoa de Antela, dende o día 21 de agosto ata o 12 de setembro do
2010, os amantes a caza do paspallás poderán desfrutar dun aproveitamento desta especie migratoria os sábados e domingos comprendidos entre as datas mencioadas anteriormente.
Nestas liñas Galicia Cinexética quixo pulsar o termómetro e ver o que pode deparar esta especie nesta inminente tempada de caza na zona da Limia.
Redacción
X
a dende finais de febreiro e principios
do mes de marzo o
espertar dos labregos da Limia esta
armonizado polo cantar do paspallás, especie cinexética que fixo o
seu proceso de migración e chega
ata esta zona de Galicia para completar o seu ciclo vital.
Según os contactos mantidos por
esta publicación cos presidentes,
gardas e cazadores da zona, as expectativas para o arranque do aproveitamento cinexético do paspallás
que terá lugar neste mes de agosto
é do máis alentador. Téntase repetir, a lo menos, a boa tempada pasada co engadido de que unha vez saída publicada a orde de vedas
2010/2011 ao paspallás tamén se lle
engadirá o aproveitamento da rola
e do pombo. Dúas especies que gozan de extraordinaria saúde poboacional na zona, ao mesmo que lle
ocorre o paspallás.
18
G16-17-CAZA Y GESTION_C.qxp
14/7/10
14:27
Página 15
“O cupo de capturas
por día e cazador será
de 10 paspallás, 5
pombos e 5 rolas, e en
cada cuartel haberá un
máximo de 15
escopetas”
Neste mes de agosto o aproveitamento do paspallás na comarca da Limia ofertará ao cazador
con cans de pluma unha boa oportunidade para facer unha posta a puntos dos cans de mostra
ante a proximidade da apertura da tempada xeral.
Este aproveitamento farase en 9
tecores da Limia, que rodean a Antiaga Lagoa de Antela. Dependendo
da extensión de ditos tecores o número de cuarteis ou zonas de caza
variará, sendo cada cuartel de un
máximo de 1000 ha e un cupo de 15
escopetas por día. O cupo de capturas por día e cazador será de 10 paspallás, 5 pombos e 5 rolas.
Manuel Feijoo Castro, presidente da
Sociedade de Cazadores de Xinzo
de Limia, comenta a Galicia Cinexética as boas expectativas cas que vai
arrancar este aproveitamento cinexético xa que o tempo, a humidade e o
calor foron os axeitados, e a pouco
que a colleita dos cereais permita cazar nun tanto por cento considerable
dos cuarteis ou zonas de caza, a tempada 2010 pode ser recordada como
unha das mellores.
As excelentes condicións climáticas e paisaxísticas fan que a zona da
Limia sexa un verdadeiro enclave para a caza destas especies migratorias
que atraen consigo a centos de cazadores galegos e de fora dos límites da
nosa comunidade para desfrutar da
súa caza. Facendo un máis que importante aporte económico as sociedades de caza que ven como grazas a
este aproveitamento poidan afrontar
os seus gastos anuais. E este aproveitamente trae consigo outro importante aporte economico a hostelería,
comercio, etc., da zona debido a chegada numerosa de cazadores de diversos puntos da península que se
achega A Limia a desfrutar dos encantos da súa xente e da súa caza. ◗
15
G18-19-O CANDIL_C.qxp
14/7/10
14:28
Página 18
O CANDIL
PAULO CELIO ALVES, CIBIO & DEPARTAMENTO DE
BIOLOGÍA DE LA UNIVERSIDAD DE OPORTO
“La palabra gestión adquiere
cada vez un peso mayor”
Aprovechando la visita a Galicia de nuestro entrevistado, Paulo Celio, como ponente en la
VII Jornada de Gestión Cinegética y Medio Ambiente, Galicia Cinexética quiso conocer de
primera mano los avances en las investigaciones sobre el conejo de monte en Portugal.
Redacción
I
nformación sobre el CIBIO,
salud genética y experiencias
personales fueron algunos de
los temas tratados con Paulo
Celio, que en esta publicación queremos dar a conocer a todos
los lectores.
–Para los lectores de Galicia Cinexética, ¿en qué consiste la actividad de CIBIO?
–El CIBIO es un centro de investigación que esta asociado a la Universidad de Oporto y que hace investigaciones sobre la biodiversidad
y recursos genéticos. Básicamente,
hay investigadores que trabajan con
todos los grupos de vertebrados y
hacen investigación desde la parte
más genética y evolutiva de los genes, haciendo inventarios de vertebrados e invertebrados. Tiene gente
que también trabaja con los ecosistemas, hábitats, fragmentación de
éstos, etcétera.
–¿En qué punto se encuentran
las investigaciones que se hacen sobre las poblaciones del conejo de
monte?
–El conejo de monte ha sido la especie que se ha elegido como la principal y modelo por nuestro centro de
investigación. Llevamos 20 años trabajando en la parte genética y en este momento estamos llegando a un
punto muy próximo de la genómica
del conejo. Estamos envueltos en el
consorcio mundial liderado por los
americanos que está haciendo el genoma del conejo, estamos trabajan-
18
El CIBIO es un centro de investigación que está asociado a la Universidad de Oporto, donde
se encuentra trabajando nuestro entrevistado, Paulo Celio.
do con genes relacionados con las
cuestiones de reproducción de esta
especie, porque creemos que puede
haber un aislamiento reproductivo
entre los dos linajes, y estamos haciendo una aproximación más genómica, para saber si hay linajes domésticos, que origen hay, de dónde
vienen los conejos y así tener marcadores específicos de casi todas las poblaciones ibéricas que hay.
–¿Qué aspectos cree usted que
debería haber que seguir investigando con el conejo de monte?
–Este trabajo que estamos hacien-
do, que es más de origen general y
de conocimiento, debería ser aplicado a una escala más regional. También sería interesante aumentar el
número de marcadores e incluir un
mayor número de muestras. También hacer una monitorización genética de las poblaciones salvajes y
de los cercados o granjas donde se
cría esta especie, para saber qué conejos estamos utilizando en nuestro
montes, y también saber así cómo
están las poblaciones naturales.
–¿Cuál es la salud genética de las
poblaciones del conejo en la penín-
G18-19-O CANDIL_C.qxp
14/7/10
14:28
Página 19
Instantánea de Paulo Celio durante su ponencia en el mes de junio en las VII Jornadas de
Gestión Cinegética y Medio Ambiente celebradas en Portas.
sula Ibérica, en general, y en Galicia,
en particular?
–Podemos abordar esta pregunta
desde diversos niveles. Si comparamos la salud genética del conejo de
monte de Galicia con la del resto de
las poblaciones de España, podemos
decir que en Galicia el conejo posee
la peor salud genética de toda la península Ibérica, es la que está más
mezclada y la que tiene mayor grado
de hibridación. Sin embargo, la comunidad gallega es una de las zonas
donde la densidad de conejos es una
de las más bajas de España; aquí la
densidad poblacional nunca llegó a
cotas tan altas como en otros puntos
de España. Galicia sufrió y sufre una
fuerte degradación en su hábitat.
Aquí también ha habido unas fuertes
acciones de repoblación de los montes
con conejos híbridos o de otras zonas.
Con todo lo dicho anteriormente, podríamos pensar que en Galicia ya casi no deberían existir conejos puros y,
sin embargo, esto no es verdad. Como demuestra el estudio del mapa
genético, aún existen en Galicia zonas donde se encuentran conejos puros, de ahí a que estos resultados los
veamos como positivos para recuperar el conejo de monte gallego, por
lo que sería interesante realizar
dentro de un par de años un nuevo
mapa genético y comparar con el ya
realizado.
–Háblenos un poco de la experiencia que está llevando usted en
Portugal para intentar recuperar
las poblaciones silvestres del conejo de monte…
–Nuestras experiencias no difieren mucho a las de España, en general, y a las que hay aquí en Galicia, en particular. Nuestra
experiencia nos dice que las repoblaciones no son la mejor salida para la recuperación del conejo. De
toda mi experiencia, lo más gratificante es apreciar el cambio de mentalidad que se está produciendo en
las sociedades de caza y en los cazadores, en los que la palabra ‘gestión’
adquiere cada vez un peso mayor.
Son los cazadores los que están haciendo cada vez más acciones sobre
el manejo de hábitats. Creo que esto
es muy importante y, sobre todo, que
se instaura la idea de preservar nuestro conejo de monte y olvidarnos un
poco de tanta repoblación, hacer manejos de hábitat, cercados de aclimatación, buscar conejos en zonas más
cercanas, etcétera. Tenemos que evitar repoblar con miles de conejos de
zonas alejadas, sin hábitat favorable, sin cercados de aclimatación,
etc. Aún ocurre esto en muchos sitios, pero cada vez más el cazador
va cambiando su mentalidad. En
Portugal, poco a poco, se está yendo
en este camino y ya se recuperaron
varias poblaciones.
◗
19
G20-22_O QUE DIN_C.qxp
14/7/10
14:29
Página 22
O QUE DIN
EL PODENCO ANDALUZ DE TALLA GRANDE
Perro de rehala y montería
“El podenco ha evolucionado tan poco desde que empezó a acompañar al hombre en
sus labores de caza, porque sencillamente no lo necesita, es un prodigio de adaptación a
nuestro clima, flora y fauna”, (Manuel Jarén Nebot, 1864).
“El rey de los perros de la montería es siempre y será, el podenco. Valiente en la lucha,
incansable para la fatiga, duro, obediente y ágil como una ardilla, noble y leal para su
amo; reúne todas las buenas condiciones de un magnífico perro de caza mayor”,
(Antonio Covarsí).
“Al podenco, no hay busca que le aventaje y digo busca por no ser posible aspirar a
que sea un perro de fuerza y de agarre por añadidura”, (Duque de Arión, 1870-1957).
Manuel Pedrosa / www.elpodenquero.com
Fotografías: Rehala Aceituno
20
G20-22_O QUE DIN_C.qxp
14/7/10
14:29
Página 23
N
adie puede negar a
estas alturas que el
podenco andaluz
de talla grande es la
quintaesencia del
perro de rehala, entendiendo esta como el grupo de perros idóneo para
una modalidad de caza mayor tan
nuestra como es la montería española. Bien completamente puro o atravesado de mastín o de dogo, según el
porcentaje de dicha y de busca o de
fuerza y agarre que pretendamos
conseguir, no hay rehala de valía reconocida en el centro y sur de la
Península, territorio por antonomasia de la montería, en la que no predomine la sangre de podenco.
Es complejo precisar, más de cinco
o seis siglos atrás, la manera en que se
han usado los podencos en la caza
mayor, porque, a pesar de haber numerosos vestigios histórico-artísticos, tanto prehistóricos como desde
varios siglos antes de Cristo (mosaicos, esculturas, pinturas rupestres…),
donde pueden verse perros de tipología prácticamente igual al actual podenco, acosando a animales de caza
mayor, no existen, hasta la alta Edad
Media, documentos escritos en que
se especifiquen estrategias concretas
de caza mayor auxiliada de perros en
general y por ende con podencos.
En los primeros documentos escritos, como el Tratado de Montería (siglo XV), se describe con detalle que,
Secuencia de imagenes de podencos andaluces de talla grande en las que se pueden apreciar
sus aptitudes para la caza asi com su estandar morfológico. Es de todos sabido que el podenco
andaluz esta hecho para la caza en montería.
por entonces, se monteaba casi siempre a res cierta, emplazándola previamente un montero auxiliado de
sabueso de traílla, para, posteriormente, tras situar la vocería y las armadas, donde también se intercalaban perros de renuevo de tipo ventor
o lebrel, sujetos por mozos hasta que
se mandaba su suelta, la res era levantada y corrida sucesivamente por estos perros de renuevo, hasta que se le
daba muerte agarrada por alanos o
asaeteada a su paso por las armadas.
Sin embargo, en esa misma obra,
según apunta Juan de Dios Olías, ya
podemos encontrar un párrafo que,
tal vez, suponga el germen de inicio
de la rehala actual: “Y tornando a la
liviandad, ahora hay monteros que,
por tener canes ligeros, con cuatro o
cinco y un par de alanos, matan tantos puercos como mataban con todo
el caudal que he dicho”. A partir de
entonces hasta nuestros días, la evolución de la montería, como se practica en todo el centro y sur peninsular, ha ido de forma paralela al
desarrollo de las armas de fuego ligeras, adaptando la composición de la
rehala para que pueda celebrarse la
batida de forma exitosa y con el máximo aprovechamiento, en una sola
21
G20-22_O QUE DIN_C.qxp
14/7/10
14:29
Página 24
O QUE DIN
jornada, tal como hoy ocurre, dando
tiempo a armar la mancha, cazarla y
recoger perros y reses.
Debemos resaltar un hecho indiscutible, que es que en Andalucía
predomina el podenco puro en las
rehalas, mientras que conforme subimos hacia el centro, los cruces de
mastín son más frecuentes. Esto
puede ser debido a las condiciones
climatológicas de terreno seco y cálido en que cazan muchas rehalas
hasta mediados de temporada y la
abundancia de cervuno en Sierra
Morena, que exigen un perro más ligero y descargado.
El podenco andaluz de talla grande, según el estándar morfológico de
la raza debe ser una copia, a escala
mayor, del de talla media o chica. Sin
embargo, las labores a las que se destinan las distintas tallas, están marcando diferencias morfológicas y
funcionales que hacen que el grande
parezca hoy una raza distinta, donde
se buscan ejemplares resistentes y
fuertes, más que los rápidos y ágiles
que se usan para cazar conejos. Hoy
día, el podenco de talla grande tiende
a ser cada vez más grande y pesado,
buscando la suficiencia por el mismo
para agarrar un jabalí adulto. Es algo
más ensillado y longilíneo que el de
talla media y chica. Predomina la capa blanca y el pelo duro, estando ya
casi extintos los podencos andaluces
grandes canela de pelo corto (salvo
algunos reductos muy contados, como los que tiene Antonio Pérez, de
Jaén, y que dedica mayormente a la
caza menor) y casi también los canela de pelo duro.
En cuanto al estilo, en la talla
grande predomina el perro de venteo, que caza nariz en alto o a media
altura, de muy amplio recorrido de
búsqueda, sin latir el rastro previo
al levante, aunque sí el de huida y a
parado. Juan de Dios Olías, en su libro Los perros: mis pareceres distingue, por su modo de afrontar la caza, tres grupos, a los que llama
“artistas”, “rambos” y “peones”,
siendo los primeros los que desde la
suelta hacen una descubierta general rapidísima y alargándose bastante, “de tal manera que cuando vuel-
22
El podenco andaluz de talla grande, según su estandar morfológico de la raza, debe ser una
copia, a escala mayor, del de talla media o chica. Sin embargo, las labores a las que se destinan
las distintas tallas están marcando diferencias morfológicas.
ven pronto a la mano del perrero,
puede asegurar sin temor a equivocarse que allí no hay un rabo”, en
cita literal de este magnífico tratado
del podenco de rehala. Los segundos son aquellos que, sin ser perros
inconscientes del peligro, son los
que primero entran a los agarres,
provocando la entrada del resto de
la rehala. Y los terceros, los “peones” son perros de mucho trabajo,
bien conjuntados –lo que se consigue criando y no comprándolos– y
que barren la mano a conciencia.
Aunque muchos autores atribuyen el calificativo de “campanero” al
podenco de talla grande de capa
blanca, en referencia a que proceden
del pueblo sevillano de La Campana,
lo cierto es que este tipo de podenco,
quizás llamado con más acierto
“cordobés”, es mayoritario en las
más de doscientas rehalas censadas
en Córdoba y también en las de las
sierras de Jaén y Sevilla, siendo su
existencia anecdótica en el pueblo de
La Campana. Consultados algunos
dueños de rehala, como el propio
Olías, coinciden en decir que este tipo de podenco grande de capa blanca procede de “quitaores” de zonas
galgueras andaluzas como las campiñas cordobesa y sevillana.
Cecilio Barba, veterinario estudioso del podenco andaluz, da como composición media de las rehalas andaluzas, treinta y siete machos
por siete hembras. El número de cachorros que se recría cada año en
cada perrera se aproxima a la docena de ejemplares, distribuidos en
una proporción de nueve machos y
dos hembras.
Son poco frecuentes los cruces
exógenos, lo que proporciona uniformidad y estilo dentro de cada rehala, a lo largo del tiempo, procurando el rehalero cuando necesita
refrescar sangre, hacerse con algún
ejemplar externo lo más parecido
posible a los suyos. Esta endogamia,
cuando es excesiva, da lugar a ciertos
caracteres negativos, como la despigmentación de trufa.
◗
G23recordoOK.qxp
14/7/10
14:16
Página 21
PARA O RECORDO
Si quiere publicar sus mejores fotos en esta sección, envíenoslas a:
[email protected]
Na Feira de Cans de Monfero o can 1º clasificado foi este
cocker de nome ‘Finian’.
Este gran azul de Gascuña de nome ‘Pirri’, propiedade de
Troski, foi elexido como mellor can da Feira de Cans de Caza
de Viveiro.
O xoven monteiro
Joaquín Guerreiro
participando nunha proba
de rastro de xabaril con
cans atraelados.
Na Feira de Cans de Caza Comarca dos Ancares houbo unha
demostración de cetrería que concentrou un bo número de
público.
Un día de caza
de Yiyo nos
montes de
Begonte cos
cans dun amigo.
Xoven tiradora no transcurso do Campionato de España de
Percorridos de Caza celebrado no Campo de Tiro “Río Sar”.
G24-25preguntandopor_C.qxp
14/7/10
14:30
Página 22
PREGUNTANDO POR
CONVERSAMOS CON CRISTINA SANMARTÍN
“Os cans son a miña
paixón”
A nosa protagonista é un dos maiores expoñentes galegos que demostran que a caza e a
competición non é tan so cousa de homes.
Redacción
N
estas liñas veremos
a visión da caza e
da competición
através dos ollos
desta xoven competidora, a cal lle agradecemos a súa
amabilidade por colaborar neste número de Galicia Cinexética.
–¿Cómo espertou en ti a aficción
pola caza, a competición e os cans?
¿Supoño que tería algo que ver teu
pai en todo isto?
–Supoño que si, meu pai sempre foi
un gran aficionado á caza e ó monte,
así que, dende pequena, toda a familia vivimos a súa paixón. De tódolos
xeitos, eu sempre digo, que a xenética
terá algo que ver, porque as cousas
por moito que se vivan, si non tiran,
non tiran. Aínda así, nunca me vin
cazando e menos competindo, teño
acompañado a meu pai nalgunha saída o monte ou incluso nalgunha
xornada de caza na Mancha, pero
sen mais; despois viñeron as competicións de San Huberto, que sempre
me chamaron a atención. Non foi ata
finais do ano 2005, cando meu pai,
por unha serie de circunstancias, me
pediu que sacara o permiso de armas,
e despois, unha cousa levou a outra,
unhas prácticas de tiro, uns adestramentos cos cans, e a partir do ano
2006, vinme totalmente metida no
mundo da competición.
–A verdade é que o levo estupendamente, nunca me importou que a
maioría dos compañeiros foran homes, trátanme moi ben e levámonos
estupendamente todos. Penso que a
pregunta sería máis interesante facela ó revés... ¿Como levan eles, que
nun deporte como a caza, maioritariamente masculino, empecen a destacar as mulleres?
–¿Cómo levas o practicar unha
aficción que maioritariamente está
ocupada por homes?
–¿Ser muller supúxoche algún
impedimento para a práctica desta
actividade?
24
–Para nada, necesitamos o mesmo
que ós homes, unha condición física
mínima, bastante tempo libre para
adestrar os cans, practicar un pouco o
tiro e estar disposto a sacrificar algúns
fins de semana para ir as competicións.
–¿Qué é o que máis che gusta de
todo o relacionado coa actividade
cinexética? ¿Os cans, a competición, o compañeirismo, o contacto
ca natureza…?
–Sen dúbida, o primeiro, os cans,
téñoo clarísimo; despois, como me
G24-25preguntandopor_C.qxp
14/7/10
14:30
Página 23
gusta bastante a troula, pasar o día no
monte cos compañeiros compartindo
risas é o mellor de todo.
–A túa gran aficción pola caza
quedou demostrado cando fuches
elixida, fai un par de meses, como
presidenta do Club dos Amigos dos
Cans de Caza, ¿qué significou eso
para ti?
–Foi unha sorpresa. Ramón Bértoa
e Paco foron os que me propuxeron
inicialmente entrar a formar parte da
directiva do Club dos Amigos dos
Cans de Caza, como presidenta; a
idea de querer darlle un novo impulso o clube, con xente nova e neste caso, representación feminina e o feito
de que me ían acompañar neste proxecto Ramón, Paco, Carlos e José Mª,
foron suficientes motivos para embarcarme nesta aventura.
–A pesar da túa curta idade, oo
teu palmares nas competicións cinexéticas é para ter moi en conta,
informa os lectores de Galicia Cinexética cales son os trofeos, campionatos e postos en diferentes probas
nas que acadaches os mellores resultados.
–Empecei no ano 2006 a competir
na modalidade de San Huberto, conseguindo o subcampionato provincial,
o campionato galego e acadando o 3º
posto no campionato de España. No
ano 2007, repetín como subcampiona
provincial e campiona galega, e quedei 5ª no Campionato de España. No
2008, fun campiona provincial, subcampiona no Galego e 4ª no Nacional. No ano 2009, conseguín o Campionato Provincial e o Galego,
ademais de acadar posicións bastante
destacadas durante toda a tempada,
quedando 7ª clasificada na Copa Galicia. Debido a motivos persoais, este
ano pasado non participei no Campionato de España.
–Independentemente do resultado acadado, ¿cal foi para ti a proba
ou campionato que che deixou mellor sabor de boca ou máis ledicia
che supuxo?
–A primeira proba na que participei, foi o I San Huberto Vila de Mu-
Con brevidade…
-¿Unha raza de can de caza?
-Pointer..
-¿Cal foi ou é o teu can preferido?
-Agúns xa non están, “Bala”, “Lluvia” e
agora a miña pointer “Moriña” (“Fa da
Chousa”), que me ten conquistada...
-¿Unha escopeta?
-A miña Bettinsoli do 12, unha superposta moi lixeiriña, perfecta.
-¿Unha munición?
-Negrello do 7.
-¿Un prato de caza?
-A lebre con fabas ou arroz que fai miña nai e as perdices en escabeche de
meu pai.
-¿A túa prenda de roupa imprescindible para a caza?
-O chaleco e as botas de montaña.
-¿Un soño cinexético?
-O campionato do mundo.
-¿O que máis che gusta da caza?
-Os cans, o contacto ca natureza e o
compañerismo.
-¿O que menos che gusta da caza?
-A morte das pezas e a falta de conciencia ecolóxica dalgúns.
ros, a pesar de non ter unha gran actuación, entrei no barrage final e
quedei 2ª clasificada por diante de
meu pai que quedou 3º, e a verdade
foi bastante irónico. O Campionato
de España no ano 2006, en Xinzo de
Limia, foi unha gran ledicia, xa que
tanto meu pai (2º) coma eu (3ª), fíxemos podio; vivir xuntos ese momento
e encima na nosa terra, foi fabuloso.
No ano 2008, a III Edición do Trofeo
Internacional Cidade de Ferrol, foi
para min un gran éxito deportivo, xa
que acadei a 2ª posición, por detrás do
portugués Luis Pereira, entre medio
centenar de participantes chegados de
toda España.
–¿Cómo se presenta o futuro de
Cristina Sanmartín na competición
cinexética?
–Este ano, a cadela está no seu mellor momento esta na sua plenitude,
así que, si eu estou a súa altura e vamos tendo algo de sorte, seguiremos
intentando acadar os mellores resultados posibles e chegando todo o lonxe que poidamos na competición, supoño que o campionato do mundo é
o maior reto ó que pode aspirar un
◗
competidor.
25
G26-27-na canceira_C.qxp
15/7/10
11:57
Página 26
NA CANCEIRA
COIDADOS NO NACEMENTO E NA CRÍA
Parto e lactancia
Si durante os dous meses que van dende a monta ata o parto
non houbo incidentes nin accidentes, a mai estivo san e ben
alimentada, o remate desta boa xestación será un bo parto.
Graciela Pousada
O
parto comeza cunhas contraccións
uterinas non regulares, a cadela deixa
de comer, esta nerviosa e comeza a facer o niño, esta fase pode durar de 6 ata 24 horas. Cando o cuello uterino está
completamente dilatado comeza a expulsión dos cadeliños, neste momento nótanse as contracción con frecuencia regular, despois de cada
cachorro sairá unha placenta, a maior
parte das veces non o apreciaremos
por que a nai as come a medida que as
vai expulsando. O tempo entre cachorros será de 10 a 30 minutos, aínda que en camadas moi numerosas,
sería normal un descanso de varias
horas, nas que a nai atende os cachorros que xa botou e non fai esforzos
para seguir ca expulsión. A cadela
lamberá os cachorriños o tempo que
van saíndo co fin de retira las mem-
26
branas fetais que lle cubran o nariz e
estimular a respiración, tamén morderá o cordón umbilical.
Sospeitaremos de problemas no
parto si hai contraccións sen saída de
cadeliños, si transcorren máis de dúas
horas entre canciño e canciño ou se a
cadela amosa unha dor esaxerada. Para saber cal é a dificultade débese facer unha palpación abdominal e vaxinal, a maior parte das veces para
confirmar o problema e decidir como
actuar para arranxalo, necesítase unha
radiografía ou ecografía. En caso de
precisar axuda no parto, esta pode variar dende unha sinxela manipulación
para recolocar algún cadeliño atravesado, hasta unha cesárea. Tamén pode
ser necesario a administración dalgún
soro, glucosa, calcio, relaxantes...
A cesárea será necesaria cando
non hai contraccións uterina eficaces, os fetos son moi grandes ou a
nai ten a cadera estreita, ben por ser
ela miúda o por algún accidente con
fractura.
Un parto moi longo pode ser o responsable de futuras infertilidades e
comprometer a saúde da cadela, polo
que, aínda que na maioría dos casos
non precisan da nosa axuda, debemos
estar atentos polo que poida xurdir.
G26-27-na canceira_C.qxp
15/7/10
11:57
Página 27
A cantidade de leite que se produce
depende do número de cachorros que se
alimenta, de maneira natural a lactancia é un
feito que se autorregula e, o tempo, e
prioritario respecto á saúde da nai que pode
enfermar ou ter deficiencias de calcio si non
se alimenta adecuadamente.
O rematar o parto, comeza a recuperación do útero eliminándose os
restos ou loquios, o amamantar os cachorros estimula esta involución uterina ademais de incrementar a produción láctea.
Unha vez expulsados os primeiros
cachorros, iniciase a produción do
leite, o primeiro leite chamase calostro
e solo será secretado 48 horas posparto, non ten a mesma composición co
leite do resto da lactación xa que é
mais rico en proteínas, estimula a dixestión nos cadeliños e lles aporta defensas contra as infeccións, mentres os
cadelos mamen a nai lles está a transmitir protección contra enfermidades.
Por esa razón non é moi útil vacinar
os cachorros durante a lactación.
A cantidade de leite que se produce
depende do número de cachorros
que se alimentan, de maneira natural
a lactación é un feito que se autorregula e, o tempo, e prioritario respecto
á saúde da nai que pode enfermar o
ter deficiencias de calcio si non se alimenta adecuadamente. Durante a lactación hai que vixiar moi estreitamente a alimentación da nai, a produción
para unha camada numerosa poder
triplicar os requirimentos nutricionais de mantemento polo que temos
que ofrecer comida moi enerxética e
de fácil dixestión, o mais doado é darlle á cadela un penso de cachorro de
boa calidade, sen medir a cantidade,
pode comer todo o que o seu corpo
lle demande, repartido o longo do día
en varias tomas.
A lactación ten unha duración dunhas seis semanas, sendo o momento de
máxima produción o redor da a cuarta
semana, a medida que disminue a produción, a nai comeza a regurxitar os
alimentos e os cadeliños van comer este alimento resplandecido, tamén algúns cadeliños diríxense de xeito instintivo o comedeiro da nai e comezan
a lamber e a imitar a seu comportamento alimentario. Este é o momento
de inicio do destete e o redor da sexta
semana os cachorros trocaran o leite
polo alimento de cachorro.
Nos casos excepcionais nos que a
nai non se pode facer cargo da lactación por enfermidade o no caso de
cachorros orfos, a crianza pódese
realizar con leite de can comercial en
biberón o por os cadeliños cunha
cadela nodriza, que teña poucos fillos o con pseudolactación sen parto, nestes casos, a partir das catro semanas pódeselles ofrecer os
cadeliños unha papilla de destete. Q
27
G18_suscripcionOK.qxd
15/6/10
10:58
Página 1
Suscríbase a
Las Sociedades de Caza van a recibir gratuitamente
todos los meses la revista GALICIA CINEXÉTICA
y los cazadores federados de forma trimestral
por cortesía de la FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA.
si desea recibirla todos los meses,
puede suscribirse al precio de 12 euros/año
si es federado, o por 18 euros/año
si no lo está, y recibirá cómodamente en su domicilio
12 números de GALICIA CINEXÉTICA.
Con cada
suscripción
regalo del DVD
"Plan de recuperacion
caza menor
en Galicia"
De igual forma, si usted lo prefiere podrá adquirir
la revista GALICIA CINEXÉTICA
OFERTA
NES
SUSCRIPCIO aza
s de C
Sociedade
cio/año +
12 euros so
por cada
10% gratis
iones
50 suscripc
+
todos los meses en el quiosco junto con la revista
LA CAZA Y SU MUNDO,
más 2 DVD de regalo, por 5,95 euros,
o sólo la revista GALICIA CINEXÉTICA,
más 1 DVD de regalo, por 2 euros.
+
POR
5,95 €
EN
QUIOSCOS
SIENDO
SUSCRIPTOR
PODRÁ PONER
GRATIS
+
PEQUEÑOS
ANUNCIOS EN
LA SECCION
"A NOSA FEIRA..."
12 REVISTAS federados a la FGC: 12 €/año.
POR 2 €
EN
QUIOSCOS
12 REVISTAS NO federados a la FGC: 18 €/año.
POR FAVOR RELLENAR EN MAYÚSCULAS
CUPÓN DE SUSCRIPCIONES
DESEO RECIBIR LA REVISTA ‘GALICIA CINEXÉTICA’ DURANTE 1 AÑO (12 números)
Federado SI
NO
(tachar lo que corresponda)
Nombre y apellidos
D.N.I.
Dirección
E-mail:
Población
Provincia
C.P.
Tel. fijo
Móvil
FORMA DE PAGO
Firma y fecha
DOMICILIACIÓN BANCARIA
Titular de la cta.
Entidad (4)
Oficina (4)
Dígito Control(2)
Nº Cta. (10)
Sus datos forman parte de una Base de Datos de la que es responsable la FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA, y que, conforme a lo dispuesto en la Ley Orgánica 15/1999 de Protección de Datos de Carácter
Personal y demás normativa de desarrollo, se encuentra debidamente inscrita en el Registro General de Protección de Datos. Dichos datos son tratados única y exclusivamente con la finalidad de dar cumplimiento a la prestación de servicios solicitados y/o a la relación profesional establecida en su caso. No obstante, le recordamos que dispone de sus derechos de acceso, rectificación, cancelación y oposición
que podrá ejercer en nuestro domicilio.
Envíe el cupón adjunto a FEDERACIÓN GALEGA DE CAZA. Estadio Multiusos de San Lázaro, portal 12, Fondo Sur 15707 - Santiago de Compostela (A Coruña). También puede suscribirse llamando al teléfono 981 562 777 o 619 644 006,
por fax 981 562 779 o por e-mail [email protected] / [email protected]
G29nosafeiraagostoOK.qxp
14/7/10
14:17
Página 27
A NOSA FEIRA
Sendo suscriptor PODERÁS POÑER GRATIS pequenos
anuncios tódolos meses nesta sección, so tes que chamar o 981 562 777
ou enviar un e-mail a [email protected]
CANS
Véndese un leonado de Bretaña de
3 anos de talla mediana (45 cm de altura), cazando a toda proba, corzo,
xabaril e raposo. Tamén se vende outro leonado de Bretaña de 13 meses,
pais traídos de Francia, cazando coello (35 cm altura).Tel.: 699 463 938.
cazando a traílla e soltos a toda proba. Tel.: 639 694 537 / 629 674 144.
Véndense can de raposo de talla mediana de 2 anos e medio e outro de
talla baixa de 11 meses iniciado o coello, ámbolos dous son leonados.
Tel.: 699 463 938.
Véndense astur-cántabros, iniciados a
traílla e soltos. Tamén cans limpos e
cachorros. Ramón Asturias, seriedade.
Tel.: 620 868 265.
Véndense cachorros iniciados a traílla
e soltos. Tamén cans punteiros fora
de serie cazando o xabaril.
Tel.: 639 694 537 / 629 674 144.
Vendo cans cazando o coello e cachorros de podenco maneto. Zona Pontevedra. Tel.: 667 755 497.
Véndense cans de caza maior para
cazar o xabaril a corda e a solta.
Tel.: 617 458 075.
Véndese un can e unha cadela a toda
proba para a caza do coello.
Zona de Ourense.
Tel.: 677 118 584
(chamar tardes).
Inícianse cachorros, no rastro de coello e lebre. Tel.: 699 852 643.
Véndese remolque, de 1,3 x 1,65 m
de chapa galvanizada, con dous compartimentos. Ten un piso superior de
poñer e quitar da mesma superficie e
Véndense cachorros de Griffon Azul
de Gascuña. Tel.: 607 547 760.
con dous compartimentos. Prezo
700 euros. Tel.: 637 434 242.
Véndense cans de rastro de xabaril,
Véndense 2 machos de 3 meses de
Griffón Azul de Gascuña, vacunados e
desparasitados. Tel.: 628 850 694.
VARIOS
G30APUNTES_C.qxp
15/7/10
08:29
Página 30
APUNTES CINEXÈTICOS
Gandeiros e Lobos
Na búsqueda dunha convivencia viable
Por JOSÉ MARÍA GÓMEZ CORTÓN, presidente da FGC
O
binómio homelobo existe dende
o principio dos
tempos, plagado
de desencontros e
conflictos, aos que ámbolos dous
sobreviviron, e mesmo case se produce un achegamento ao descubrir
o home, en tempos ancestrais, que
asociándose co lobo cazaba máis e
mellor. Coa súa domesticación, non
esquezamos que os cans son descendientes directos do lobo, producíronse os maiores desencontros. O
lobo doméstico, o can, axudaba ao
home nas súas tarefas de caza, mentres que o lobo salvaxe competía
polas mesmas pezas. Ese antagonismo fóise agrandando ao volverse o
home sedentario, gandeiro e agricultor, xa que non só competian
polas pezas salvaxes, senón que o
lobo facíase tamén predador dos
animais domésticos sendo un lastre
para a súa economía.
Co paso do tempo os conflictos non van a menos, ao contrario, son maiores, e na era da comunicación na que vivimos, máis coñecidos pola sociedade. Hai algúns
aspectos como os referidos á alimentación e ó territorio que merecen algún comentario para poder
entender a situación actual.
Nos derradeiros anos, como
consecuencia da extensión do “mal
das vacas locas”, tódalas reses que
morren nas explotacións gandeiras
galegas son retiradas para a súa destrucción. Eses milleiros de animais,
antes podrecían nos nosos montes,
sendo unha proteina moi asequible
para os carnívoros salvaxes. Agora,
ao non existir esa carne tan accesible, que formaba parte preferente
da súa alimentación –na natureza
tamén se cumpre a lei do mínimo
esforzo–, o alimento deben buscalo
30
entre animais vivos, salvaxes ou domésticos, e pola mesma lei, en liñas
xerais, o animal doméstico é máis
accesible que o silvestre. Esta é unha das razóns fundamentais do aumento dos ataques ás ganderías nos
últimos anos.
Galicia é unha terra moi humanizada e cun territorio absolutamente antropizado no que o lobo
como animal xeneralista adáptase á
perfección. Pero hai un feito recente a ter en conta: os cambios de usos
da terra tanto nos cultivos agrícolas
como nos forestais. As zoas lobeiras coñecidas ata fai uns anos, xeralmente boscosas e de montaña, agora mesmo introdúcense e confúndense coas da gandería, sen existiren fronteiras naturais aparentes para o lobo. Por iso a súa presencia xa
non é exclusiva desas comarcas tradicionalmente lobeiras. Consecuentemente cabe preguntarse se o
lobo poderá seguir colonizando determinados territorios debido á súa
configuración agrícola, gandeira e
poboacional, porque a conflictividade que xera a súa presencia e a
súa actividade parece inasumible
por esas poboacións cos seus lexítimos intereses. Existen dúbidas razoables sobre si a existencia do lobo
en moitos territorios, é unha extensión indefinida do mesmo, poden
non beneficiar á especie e moito
menos aos gandeiros.
Si partimos da base de que o
lobo forma parte do noso patrimonio natural, e queremos garantir a
súa existencia futura, débese de
manter unha poboación de lobos
que aseguren a súa supervivencia
como especie, pero que á súa vez
non faga imposible a gandería como actividade necesaria –tal vez imprescindible– en Galicia. Como case todo na natureza, esto conségue-
se buscando equilibrios, inestables,
pero equilibrios ao fin e ao cabo.
Así é fundamental que as
medidas preventivas se desenrolen
polo menos en dúas vertentes, por
un lado regulando as poboacións e
por outro aquelas que minoren ou
eviten os ataques á cabana gandeira.
Por tanto fáise imprescindible busca la eficacia na reducción dos ataques en determinadas zoas gandeiras. É fundamental a colaboración
dos cazadores cos gandeiros e coa
administración para extraer mediante a súa caza os exemplares necesarios, para así regular a densidade da especie que estimen os técnicos encargados pola propia administración desta tarefa. Paralelamente débese divulgar, estender e
fomentar o uso de medidas preventivas tendentes a que, aínda coa presencia de lobos, os ataque ó gando
sexan moito menores.
De todos os xeitos, o lobo
sempre producirá ataques ao gando, e esas consecuencias económicas deberán ser sufragadas polo
conxunto da sociedade, non por os
gandeiros que os sofren. Nos últimos anos vense avanzando nesta liña, e a Administración habilitou
axudas para os propietarios do
gando que sufriron quebrantos. As
axudas deberían tender a solucións
cada vez máis xustas e dilixentes
para eles, unha vez comprobada a
certeza do ataque.
O futuro do lobo na nosa terra pasa por ter garantías de que
non vai compromete a existencia da
transcendental figura económica,
social e medioambiental do gandeiro, todo elo sen exercer tampouco
unha presión extrema que extinga a
especie, sendo tarefa de todos encontrar ese punto de convivencia
viable entre gandeiro e lobo.
Q
31
14/7/10
14:36
Página 1
G32vilas
15/6/10
13:04
Página 1

Documentos relacionados