real filharmonía de galicia - COMPOSTELA
Transcripción
real filharmonía de galicia - COMPOSTELA
REAL FILHARMONÍA DE GALICIA Harry Christophers director The Sixteen coro Julie Cooper soprano Sian Menna contralto Mark Dobell tenor Eamonn Dogan baixo xoves 21 | 03 | 2013 21.00 h I JOSEPH HAYDN (1732-1809) Sinfonía núm. 26 en do menor, “Lamentatione” Allegro assai con spirito Adagio Menuetto e trio JAMES MACMILLAN (1959) Miserere * II WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756-1791) Réquiem en re menor, KV 626 Réquiem aeternam Kyrie eleison Dies iræ Tuba mirum Rex tremendæ maiestatis Recordare, Iesu pie Confutatis maledictis Lacrimosa Domine Iesu Christe Hostias et preces Sanctus Benedictus Agnus Dei Lux æterna Julie Cooper soprano Sian Menna contralto Mark Dobell tenor Eamonn Dogan baixo Duración aproximada do concerto: unha hora corenta e cinco minutos Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que desconecte os teléfonos móviles, reloxos, etc. * Estrea en España 20,15 h PRECONCERTO: ALUMNOS DA ESCOLA DE ALTOS ESTUDOS MUSICAIS DÚO DE TROMPETA E PERCUSIÓN Víctor Vilariño trompeta / Mª Isabel Diego percusión JAMES M. STEPHENSON: Vignettes for trumpet and percussion ENCORE: White on White / Running with Lionel / Chasing Igor Dinner with Andrew / MAX / Waltz in Berlin Real Filharmonía de Galicia Nace en 1996. O seu primeiro director foi Helmuth Rilling (1996-2000), a quen sucedeu Antoni Ros Marbà (2000-2012). Dende 2013 Paul Daniel é o seu director titular e artístico. A titularidade da Real Filharmonía de Galicia recae na Xunta de Galicia, é xestionada polo Consorcio de Santiago e ten a súa sede permanente no Auditorio de Galicia. Nace en 1996. Su primer director titular fue Helmuth Rilling (1996-2000), a quien sucedió Antoni Ros Marbà (2000-2012). Desde 2013 Paul Daniel es su director titular y artístico. La titularidad de la Real Filharmonía de Galicia recae en la Xunta de Galicia, es gestionada por el Consorcio de Santiago y tiene su sede permanente en el Auditorio de Galicia. DIRECTOR ARTÍSTICO E TITULAR PAUL DANIEL DIRECTOR ASOCIADO MAXIMINO ZUMALAVE PRINCIPAL DIRECTOR INVITADO CHRISTOPH KÖNIG VIOLÍNS I ADRIANA WINKLER (concertino) ANCA SMEU (axuda de concertino) ILDIKÓ OLTAI ** ANNA ALEXANDROVA MICHAL RYCZEL VICTORIA JUROV ILYA FISHER CLAUDIO GURIDI DANIEL KORDUBAYLO JULIA PETRUSHEVSKAJA VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAI VELIKOV ** SAMIRA AJKIC GYULA VADASZI KIYOKO OHASHI ENRIQUE ROCA IRINA GRUIA HELENA SENGELOW VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** IONELA CIOBOTARU OXANA BAKULINA TIMUR SADYKOV ANNE SCHLOSSMACHER VIOLONCELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA ** THOMAS PIEL CARLOS GARCÍA AILSA LEWIN CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART TROMPAS ALFREDO VARELA * XAVIER RAMÓN ** TROMPETAS JAVIER SIMÓ * RAMÓN LLÁTSER ** TROMBÓNS IAGO RÍOS (R) ESTEBAN MÉNDEZ (R) MARCOS DORADO (R) TIMBAL JOSÉ VICENTE FAUS CLAVE ÓRGANO SIMONA KANTCHEVA (R) FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO ** ÓBOE CHRISTINA DOMINIK * MARC BORRÁS *** CLARINETES BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * MANUEL VEIGA ** * Principal ** Coprincipal *** Alumno EAEM (R) Reforzo facebook.com/RealFilharmoniadeGalicia The Sixteen Con máis de 30 anos de experiencia, logrou unha inmellorable reputación pola execución da primeira polifonía inglesa e as obras mestras do Renacemento así como pola frescura da súa visión da música barroca, do primeiro clasicismo e dunha variada mostra de música do século XX. Todo iso é froito da paixón do seu fundador e director, Harry Christophers. A formación promove un ciclo anual no Queen Elizabeth Hall de Londres así como `A choral Pilgrimage´, unha xira polas catedrais máis representativas de Inglaterra que devolve a música aos edificios orixinais para os que foi escrita. Fai xiras por toda Europa, Xapón, Australia e América, participou nos festivais e salas de concertos máis prestixiosos a nivel internacional e formou parte das obras escénicas de gran repercusión como Fairy Queen de Purcell en Tel Aviv e Londres, King Arthur, tamén de Purcell, no Centro Belem de Lisboa e as novas producións das óperas de Monteverdi Il Ritorno d´Ulisse in Patria na Ópera de Lisboa. Es una de las agrupaciones más destacadas a nivel mundial, con más de 30 años de experiencia, que ha logrado una inmejorable reputación por la ejecución de la primera polifonía inglesa y las obras maestras del Renacimiento así como por la frescura de su visión de la música barroca, del primer clasicismo y de una variada muestra de música del siglo XX. Todo ello es fruto de la pasión de su fundador y director, Harry Christophers. La formación promueve un ciclo anual en el Queen Elizabeth Hall de Londres así como `A choral Pilgrimage´, una gira por las catedrales más representativas de Inglaterra que devuelve la música a los edificios originales para los que fue escrita. Ha hecho giras por toda Europa, Japón, Australia y América, ha participado en los festivales y salas de conciertos más prestigiosos a nivel internacional y ha formado parte de las obras escénicas de gran repercusión como Fairy Queen de Purcell en Tel Aviv y Londres, King Arthur, también de Purcell, en el Centro Belem de Lisboa y las nuevas producciones de las óperas de Monteverdi Il Ritorno d´Ulisse in Patria en la Ópera de Lisboa. Harry Christophers director Fundador e director de The Sixteen e director invitado habitual das máis prestixiosas orquestras e compañías de ópera é, sen dúbida, un dos mestres máis afamados. En 2000, instituíu `A Choral Pilgrimage´, unha xira anual de concertos que leva a música anterior á Reforma ás principais catedrais e igrexas británicas e, en 2008, foi nomeado director artístico de Boston Handel and Haydn Society. Tamén é o principal director invitado da Orquesta e Coro de la Comunidad de Madrid, da Orquesta Ciudad de Granada e ten unha relación moi estreita coa BBC Philharmonic Orchestra. Cada vez está máis implicado coa ópera, tralo seu éxito no coliseo de Lisboa co Orfeo de Gluck e, en 1998, iniciou alí un ciclo de Monteverdi de novas producións con Il Ritorno d´Ulisse in Patria. Desde entón, dirixiu A frauta máxica de Mozart, King Arthur de Purcell, Platée de Rameau ou L´incoronazione di Poppea de Monteverdi, entre outras. É Membro Honorífico do Magdalen College da Universidade de Oxford e da Royal Welsh College of Music and Drama ademais de Doutor Musical Honorífico da Universidade de Leicester. Fundador y director de The Sixteen y director invitado habitual de las más prestigiosas orquestas y compañías de ópera es, sin duda, uno de los maestros más afamados. En 2000, instituyó `A Choral Pilgrimage´, una gira anual de conciertos que lleva la música anterior a la Reforma a las principales catedrales e iglesias británicas y, en 2008, fue nombrado director artístico de Boston Handel and Haydn Society. También es el principal director invitado de la Orquesta y Coro de la Comunidad de Madrid, de la Orquesta Ciudad de Granada y tiene una relación muy estrecha con la BBC Philharmonic Orchestra. Cada vez está más implicado con la ópera, tras su éxito en el coliseo de Lisboa con el Orfeo de Gluck y, en 1998, inició allí un ciclo de Monteverdi de nuevas producciones con Il Ritorno d´Ulisse in Patria. Desde entonces, ha dirigido La flauta mágica de Mozart, King Arthur de Purcell, Platée de Rameau o L´incoronazione di Poppea de Monteverdi, entre otras. Es Miembro Honorífico del Magdalen College de la Universidad de Oxford y de la Royal Welsh College of Music and Drama además de Doctor Musical Honorífico de la Universidad de Leicester. Julie Cooper soprano Traballou por todo o mundo como solista e membro de agrupacións corais. Como solista destacan o papel de Iphis nunha produción escenificada de Jephta de Händel xunto ao Frankfurt Festival Chorus en Mainz e a estrea da nova ópera de Will Gregory Piccard in Space presentada no South Bank Centre, gravada para BBC Radio 3. Ademais participou na exitosa serie de BBC 4 Televisión Sacred Music presentada por Simon Russel Beale. Entre os seus compromisos da presente tempada están Belinda en Dido e Eneas con The King’s Consort en Viena, Ámsterdam e Utrecht, o Réquiem de Brahms con The Sixteen no Bridgewater Hall de Manchester, Madrigales de Gibbons con The Hilliard Ensemble e The Indian Queen de Purcell con The Sixteen no Wigmore Hall e A Paixón segundo San Mateo de Bach coa London Bach Society. Foi elixida recentemente membro asociado de The Royal Academy of Music. Ha trabajado por todo el mundo como solista y miembro de agrupaciones corales. Entre sus interpretaciones solistas más recientes destacan el papel de Iphis en una producción escenificada de Jephta de Händel junto al Frankfurt Festival Chorus en Mainz y ha formado parte en el estreno de la nueva ópera de Will Gregory Piccard in Space presentada en el South Bank Centre y grabada para BBC Radio 3. Además ha participado en la exitosa serie de BBC 4 Televisión Sacred Music presentada por Simon Russel Beale. Entre sus compromisos de la presente temporada están Belinda en Dido y Eneas con The King’s Consort en Viena, Ámsterdam y Utrecht, el Réquiem de Brahms con The Sixteen en el Bridgewater Hall de Manchester, Madrigales de Gibbons con The Hilliard Ensemble y The Indian Queen de Purcell con The Sixteen en el Wigmore Hall y la Pasión según San Mateo de Bach con la London Bach Society. Ha sido elegida recientemente miembro asociado de The Royal Academy of Music. Sian Menna contralto Actúa habitualmente con Sociedades Corais en todo o Reino Unido e o seu repertorio inclúe as Paixóns de Bach, o Requiem de Duruflé, Misa en do menor de Mozart, In the Beginning de Copland, The Dream of Gerontius de Elgar e o Requiem de Verdi. Da súa discografía destaca a primeira gravación de Omar Khyyam de Bantock con BBC Symphony Orchestra baixo a dirección de Vernon Handley e Música Coral de Tippett xunto a BBC Singer. Entre os seus personaxes para ópera inclúense A Ciesca en Gianni Schicchi, Cherubino en As vodas de Fígaro ou a feiticeira e Dido en Dido e Aeneas, entre outros. Recentemente interpretou o Requiem de Verdi en Exeter ou a Segunda Fada en O soño dunha noite de verán de Mendelssohn coa Orchestra of the Age of Enlightenment. Graduouse con mención de honor en canto e piano no Royal College of Music de Londres e, desde entón, actuou nas salas de maior prestixio do mundo cun repertorio que abarca desde o Renacemento ata estreas contemporáneas. Actúa habitualmente con Sociedades Corales en todo el Reino Unido y su repertorio incluye las Pasiones de Bach, el Requiem de Duruflé, Misa en do menor de Mozart, In the Beginning de Copland, The Dream of Gerontius de Elgar y el Requiem de Verdi. De su discografía destaca la primera grabación de Omar Khyyam de Bantock con BBC Symphony Orchestra bajo la dirección de Vernon Handley y Música Coral de Tippett junto a BBC Singer. Entre sus personajes para ópera se incluyen La Ciesca en Gianni Schicchi, Cherubino en Las bodas de Fígaro o la Hechicera y Dido en Dido y Aeneas, entre otros. Recientemente ha interpretado el Requiem de Verdi en Exeter o la Segunda Hada en El sueño de una noche de verano de Mendelssohn con la Orchestra of the Age of Enlightenment. Se graduó con mención de honor en canto y piano en el Royal College of Music de Londres y, desde entonces, ha actuado en las salas de mayor prestigio del mundo con un repertorio que abarca desde el Renacimiento hasta estrenos contemporáneos. Mark Dobell tenor Traballou como solista por toda Europa e Norteamérica cos directores de maior prestixio mundial como Sir John Eliot Gardiner ou Sir Roger Norrington. Conta cun extenso repertorio que comprende as máis importantes obras de Händel, Bach, Mozart ou Monteverdi. Entre as súas actuacións recentes destacan as Vésperas de Monteverdi no Town Hall de Birmingham e o Cadogan Hall de Londres, San Nicolás de Britten na Abadía de St. Albans ou a Historia da Natividade de Schütz en St John´s Smith Square de Londres, entre outras. Nesta tempada, interpretará a Paixón segundo San Xoán de Bach na Catedral de Derby e na Abadía de St. Albans e as Vésperas de Monteverdi no Royal Albert Hall de Londres. Paralelamente canta en The Cardinall´s Musick, I Fagiolini e The King´s Consort. Foi membro do coro do Clare College da Universidade de Cambridge onde se licenciou en estudos clásicos para logo cursar un posgrao na Royal Academy of Music, onde lle foi concedido o Premio Clifton ao mellor recital fin de curso. Ha trabajado como solista por toda Europa y Norteamérica con los directores de mayor prestigio mundial como Sir John Eliot Gardiner o Sir Roger Norrington. Cuenta con un extenso repertorio que comprende las más importantes obras de Händel, Bach, Mozart o Monteverdi. Entre sus actuaciones recientes destacan las Vísperas de Monteverdi en el Town Hall de Birmingham y el Cadogan Hall de Londres, San Nicolás de Britten en la Abadía de St. Albans o la Historia de la Natividad de Schütz en St John’s Smith Square de Londres, entre otras. En esta temporada, interpretará la Pasión según San Juan de Bach en la Catedral de Derby y en la Abadía de St. Albans y las Vísperas de Monteverdi en el Royal Albert Hall de Londres. Paralelamente canta en The Cardinall’s Musick, I Fagiolini y The King’s Consort. Fue miembro del coro del Clare College de la Universidad de Cambridge donde se licenció en estudios clásicos para luego cursar un postgrado en la Royal Academy of Music, donde le fue concedido el Premio Clifton al mejor recital fin de curso. Eamonn Dogan baixo Cantante e director, actuou, como solista, coa Sinfónica Cidade de Birmingham, The Orchestra of the Age of Enlightenment e The Academy of Ancient Music baixo as batutas de, entre outros, E. Higginbottom, N. Kramer e J. Skidmore. Entre as súas interpretacións recentes están O Mesías de Händel en Pamplona, Madrid e O Escorial; o Oratorio de Nadal de Bach en Castellón e Oslo e A Paixón segundo San Mateo de Bach no Symphony Hall de Birmingham. Tamén interpretou papeis operísticos como os de Eneas en Dido e Eneas de Purcell e Mercurio en O xuízo de Paris de Eccles na Ópera Grange Park ou un Papageno (A frauta máxica de Mozart) moi encomiado pola crítica para a Ópera do Festival de Longborough. Como director, é director asociado de The Sixteen, principal director invitado de The National Youth Choir de Gran Bretaña, director do coro Britten Sinfonia Voices e catedrático na Guildhall School of Music and Drama de Londres. Graduouse no New College da Universidade de Oxford e completou estudos na Guildhall School of Music and Drama. Desempeña una intensa doble carrera como cantante y director. Como solista ha actuado con la Sinfónica Ciudad de Birmingham, The Orchestra of the Age of Enlightenment y The Academy of Ancient Music bajo las batutas de, entre otros, E. Higginbottom, N. Kramer y J. Skidmore. Entre sus interpretaciones recientes están El Mesías de Händel en Pamplona, Madrid y El Escorial, el Oratorio de Navidad de Bach en Castellón y Oslo y La Pasión según San Mateo de Bach en el Symphony Hall de Birmingham. También ha interpretado papeles operísticos como los de Eneas en Dido y Eneas de Purcell y Mercurio en El juicio de Paris de Eccles en la Ópera Grange Park o un Papageno (La flauta mágica de Mozart) muy alabado por la crítica para la Ópera del Festival de Longborough. Por otra parte, es director asociado de The Sixteen, principal director invitado de The National Youth Choir de Gran Bretaña, director del coro Britten Sinfonia Voices y catedrático en la Guildhall School of Music and Drama de Londres. Se graduó en el New College de la Universidad de Oxford y completó estudios en la Guildhall School of Music and Drama. Lamentatione Joseph Haydn (1732 - 1809) compuxo a Sinfonía núm. 26 en re menor (Hob I/26), coñecida como Lamentatione, para a súa interpretación en Semana Santa. Escrita entre 1768 e 1769, como sonata da chiesa sen o comezo pausado, estrutúrase nun movemento lento enmarcado entre dous rápidos (Allegro-Adagio-Minueto). Haydn utiliza para esta sinfonía temas derivados do canto gregoriano, sobre todo nos dous primeiros movementos, así como lamentacións utilizadas pola igrexa católica nos servizos de Xoves Santo, inspirado nun Drama da Paixón vixente até o século XVIII a través de distintas publicacións. No Allegro, despois dun inicio triste e sombrío, o óboe e os segundos violíns presentan o canto gregoriano e, na segunda parte da exposición, os primeiros violíns representan o berro de Xudas (Crucificádeo!) coa súa escala ascendente. Unha melodía das Lamentacións de Xeremías é tamén a base para elaborar o material temático do Adagio, que ten algo de marcha, ao contrario que o austero Minueto final, unha danza que se asemella a un cantabile sacro a pesar de non estar baseado en melodías antigas. Este último movemento, cun lixeiro trío de marcados acentos, reexponse e remata a obra coa meditación propia da tradición sacra. Salmo 51 James MacMillan é un compositor escocés nado en Kilwinning en 1959 cuxa linguaxe musical está influída pola música celta, Harrison Birtwistle, Messiaen ou Shostakovich, pero que ten a principal inspiración na súa fonda fe católica. O resultado son as súas composicións densas, punzantes, de texturas atonais e melodías tonais, irregulares e complexas que ben lembran a Wagner ou a polifonía de Bach. Miserere (2009) é unha composición, para coro mixto a capella en oito partes, sobre un dos textos de penitencia da igrexa cristiá, o Salmo 51 (xa utilizado por Palestrina, Gesualdo ou Allegri) que fala da culpa e do pecado con esperanza e optimismo. Dedicada a Harry Christophers e The Sixteen, estreárona o 29 de agosto de 2009 no Festival Carolus-Borromeuskerk de Anveres. MacMillan plasma nesta partitura o sentido do salmo como viaxe espiritual cara adiante cun enfoque musical melódico e sofisticado e un manexo experto das seccións feminina e masculina do coro. Réquiem En xullo de 1791, mentres traballaba en A frauta máxica, Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) recibiu, inicialmente de forma anónima, o encargo do conde Walsegg-Stuppach para a composición dun réquiem. O compositor salzburgués, enfermo e obsesionado pola morte desde a do seu pai, creu que se trataba dun emisario do destino e comezou a composición como se fose para o seu propio funeral. Finalmente, Mozart morreu sen finalizalo. Mostra da arte final do autor, estilo e escritura moi depurados, profunda espiritualidade e diálogo/oposición entre a angustia e a serenidade, composta no medio da tristeza, a inquietude e a desesperanza, a Missa prol defunctis latina ou Misa de réquiem non é unha obra litúrxica, aínda que si relixiosa, cuxo nome procede da primeira palabra da súa introito -“Requiem æternam dona eis Domine […]” [“Dálles, Señor, o descanso eterno (…)”]. O exame da partitura autógrafa do Réquiem KV 626 revela que Mozart só rematou a orquestración dos dous primeiros números, Introitus e Kyrie, deixando indicacións precisas para completar a orquestración do resto da obra. Os aspectos románticos da obra ponse de manifesto no Kyrie, con ousadas extensións harmónicas que suxiren o fúnebre e insondable. No Dies irae Mozart consegue axuntar a obxectiva espiritualidade coa súa propia fe. Despois do espanto, case expresionista, do Rex tremendae chega o Recordare de resignada súplica e fonda congoxa. Sanctus, Benedictus e Agnus Dei, que poderían ser esbozados por el, así como o Lacrimosa (do que só escribiu oito ou nove compases), son as partes que completou e rematou, a petición da viúva do compositor, o seu alumno Franz Xaver Süssmayr. A cita do inicial Requiem aeternam no Lux aeterna co que finaliza a obra parece ser un desexo do propio Mozart. Lamentatione Joseph Haydn (1732 – 1809) compuso la Sinfonía núm. 26 en re menor (Hob I/26), conocida como ‘Lamentatione’, para su interpretación en Semana Santa. Escrita entre 1768 y 1769, como sonata da chiesa sin el comienzo pausado, se estructura en un movimiento lento enmarcado entre dos rápidos (Allegro-Adagio-Minueto). Haydn utiliza para esta sinfonía temas derivados del canto gregoriano, sobre todo en los dos primeros movimientos, así como lamentaciones utilizadas por la iglesia católica en los servicios de Jueves Santo, inspirado en un Drama de la Pasión vigente hasta el siglo XVIII a través de distintas publicaciones. En el Allegro, después de un inicio triste y sombrío, el oboe y los segundos violines presentan el canto gregoriano y, en la segunda parte de la exposición, los primeros violines representan el grito de Judas (¡Crucificadle!) con su escala ascendente. Una melodía de las Lamentaciones de Jeremías es también la base para elaborar el material temático del Adagio, que tiene algo de marcha al contrario que el austero Minueto final, una danza que tiene algo de cantabile sacro a pesar de no estar basado en melodías antiguas. Este último movimiento, con un ligero Trío de marcados acentos, se reexpone y remata la obra con la meditación propia de la tradición sagrada. Salmo 51 James MacMillan es un compositor escocés nacido en Kilwinning en 1959 cuyo lenguaje musical está influenciado por la música celta, Harrison Birtwistle, Messiaen o Shostakovich, pero cuya principal inspiración es su profunda fe católica. El resultado son sus composiciones densas, punzantes, de texturas atonales y melodías tonales, irregulares y complejas que bien recuerdan a Wagner o la polifonía de Bach. Miserere (2009) es una composición, para coro mixto a capella en ocho partes, sobre uno de los textos de penitencia de la iglesia cristiana, el Salmo 51 (ya utilizado por Palestrina, Gesualdo o Allegri) que habla de la culpa y el pecado con esperanza y optimismo. Dedicada a Harry Christophers y The Sixteen, la estrenaron el 29 de agosto de 2009 en el Festival CarolusBorromeuskerk de Amberes. MacMillan plasma en esta partitura el sentido del salmo como viaje espiritual hacia delante con un enfoque musical melódico y sofisticado y un manejo experto de las secciones femenina y masculina del coro. Réquiem En julio de 1791, mientras trabajaba en La flauta mágica, Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791) recibió, inicialmente de forma anónima, el encargo del conde Walsegg-Stuppach para la composición de un réquiem. El compositor salzburgués, enfermo y obsesionado por la muerte desde la de su padre, creyó que se trataba de un emisario del Destino y comenzó la composición como si fuera para su propio funeral. Finalmente, Mozart murió sin haberlo finalizado. Muestra del arte final del autor, estilo y escritura muy depurados, profunda espiritualidad y diálogo/oposición entre la angustia y la serenidad, compuesta en medio de la tristeza, la inquietud y la desesperanza, la Missa pro defunctis latina o Misa de Réquiem no es una obra litúrgica, aunque si religiosa, cuyo nombre procede de la primera palabra de su introito –“Requiem æternam dona eis Domine […]” [“Dales, Señor, el descanso eterno (…)”]. El examen de la partitura autógrafa del Réquiem KV 626 revela que Mozart sólo terminó la orquestación de los dos primeros números, Introitus y Kyrie, dejando indicaciones precisas para completar la orquestación del resto de la obra. Los aspectos románticos de la obra se ponen de manifiesto en el Kyrie, con osadas extensiones armónicas que sugieren lo fúnebre e insondable. En el Dies irae Mozart consigue aunar la objetiva espiritualidad con su propia fe. Después del espanto, casi expresionista, del Rex tremendae llega el Recordare de resignada súplica y honda congoja. Sanctus, Benedictus y Agnus Dei, que podrían haber sido esbozados por él, así como el Lacrimosa (del que sólo escribió ocho o nueve compases), son las partes que completó y terminó, a petición de la viuda del compositor, su alumno Franz Xaver Süssmayr. La cita del inicial Réquiem aeternam en el Lux aeterna con el que finaliza la obra parece ser un deseo del propio Mozart. próximos concertos MARZO ABRIL domingo 31 | 20 h ORQUESTA NOVA DA SINFÓNICA DE GALICIA Diego García Rodríguez director María Victoria Pedrero violoncello venres 5 | 21 h REAL FILHARMONÍA DE GALICIA Christoph König director Nicolai Lugansky piano Obras de Vivaldi, Chaikovski, Mahler P. I. Chaikovski Concerto para piano e orquestra núm. 1 en si bemol menor, op. 23 H. Rott Sinfonía núm. 1 en Mi maior AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n 15705 Santiago de Compostela DESPACHO DE BILLETES Tel.: +34 981 571 026 / 573 979 OFICINA Tel.: +34 981 574 153 / 552 290 Fax: +34 981 574 250 www.compostelacapitalcultural.org www.auditoriodegalicia.org www.rfgalicia.org