Oriol Vilanova - Koldo Mitxelena Kulturunea

Transcripción

Oriol Vilanova - Koldo Mitxelena Kulturunea
[H]Istorio konparaezinak erakusketa
KOLDO MITXELENA Kulturunea
2013.07.04-2013.10.11
ORIOL VILANOVA
http://www.oriol-vilanova.com/
Oriol Vilanova (Manresa, 1980) masa-kulturaren berezko paradoxetan interesatuta dagoen artista
da, eta obsesio horren ondorioz, bigarren eskuko merkatuetan aurkitzen dituen mota askotako
postalen bilduma egiten du. Ikono, irudi eta ideia jakin batzuen ezaugarri monumentaletan ere
interesa du, gaur egun, XX. mendea igaro delarik, itxura itsusi baina aldi berean barregarria hartzen
baitute. Bere ikuspegiak zehatzak eta kontzeptualak dira. Instalazio minimalistak, performanceak,
idatziak, denak ere errepikapenean eta gehiegikerian oinarrituak. Bere lanak Bartzelonan, Parisen,
Bruselan eta Madrilen egon dira ikusgai, besteak beste. Bruselan bizi da, eta bertan egiten du lan.
World Record Guinness Collection, 2010– prozesuan
Eskultura
Neurri aldakorrak
Kontua egotea da. Ez nazioartean ezaguna izatea, ez aldizkariak borrokan ibiltzea New Yorkeko
denda batean konturatu gabe egin dizuten argazkia lortzeko, ez eta jendeak zure abizena entzun
beharrik ez izatea ere nor zaren jakiteko. Kontua zure izena zerbaitetan besteak baino hobea zarela
egiaztatzen eta ziurtatzen duen toki batean idatzita egotea da.
Ez dio axola “zerbait” hori zure familiak lotsaz ezkutatuko lukeen “zerbait” den. Esaterako azken
hamabost urtean azkazalak ez moztea, edo edaten dituzun likidoak begietatik proiektatzea. Ez dio
axola, halaber, zure burugogorkeria agerian uztea, arnasarik hartu gabe uretan murgilduaz,
heriotzara eraman zaitzakeen muturreraino. Zertarako? “Zerbaitetan” onena izateko. Existitu zinela
eta “zerbait” besteek baino hobeto egiten jakin zenuela jasota geratzeko, nahiz eta tontakeria hutsa
izan.
Gizakiak beti sentitu izan du bizirik irauteko eta bere bizitza amaikorraren testigantza ematen
duten mezuak etorkizunari uzteko beharra. Eta honekin beste obsesio bat nahasten da: besteak
gainditzekoa, nabarmentzekoa, arrakasta lortzekoa. Nahaste horrek gauza miragarriak eman
ditzake, Altamirako haitzuloa esaterako, edo erabateko lerdokeriak, John Lennon erailtzea kasu. Eta
horien guztien artean, zenbagarriak diren lorpenak dotore agertzen dira Errekorren Guinness
Liburua deritzon balentria handien eta tontakeria gorenen bilduman. Markagailua urtero zeron
jartzean datza, nork ote duen handiena edo nor ote den trebeena agerian utziaz, lehiaketa, karrera
eta alferrikako esfortzuak betikotzeko helburuarekin, zeintzuk eskuarki, alferrikako beste
lehiaketa, karrera eta esfortzuak egitea bultzatzen dutelarik.
World Record Guinness Collection piezan Oriol Vilanovak, keinu sinple eta minimo batez, istorio
anekdotiko hauen bilduma egiten du zifra hutsetan laburbilduta: 5,62 metroko ilea, 500 piercing,
560 kilo. Sorkuntza prozesuan dirauen obra bat da, gizateriak nabarmentzeko duen obsesioak
[H]Istorio konparaezinak erakusketa
KOLDO MITXELENA Kulturunea
2013.07.04-2013.10.11
adina iraungo duena. Bataila handiak edo aldaketa historikoen prozesuak baztertzen dituen
artxiboa, bizitzaren alderdi xelebre eta baita hutsala ere, pentsa genezake, biltzeko, existitzeko
behar soil hori dela eta, azken finean hain hutsala ere ez dela erakutsarazten duena.
[H]Istorio konparaezinak erakusketa
KOLDO MITXELENA Kulturunea
2013.07.04-2013.10.11
ORIOL VILANOVA
http://www.oriol-vilanova.com/
Oriol Vilanova (Manresa, 1980) es un artista interesado en las paradojas propias de la cultura de
masas, una obsesión que le lleva a coleccionar postales de todo tipo que encuentra en los mercados
de segunda mano. Asimismo, se interesa por la cualidad monumental de ciertos iconos, figuras e
ideas que, pasado el siglo XX, parecen adquirir un aspecto a la vez monstruoso y cómico. Sus
aproximaciones son finamente conceptuales. Instalaciones minimalistas, performances, escritos,
basados en la repetición y la exageración. Sus obras han sido expuestas en Barcelona, París,
Bruselas y Madrid, entre otros lugares. Vive y trabaja en Bruselas.
World Record Guinness Collection, 2010– en proceso
Escultura
Medidas variables
La cuestión es estar. No consiste en ser conocido internacionalmente, en que las revistas se peleen
por conseguir tu imagen robada en una tienda de Nueva York, en que la gente no necesite oír tu
apellido para saber quién eres. En lo que consiste es en tener tu nombre inscrito en un lugar que
certifique y atestigüe que eres mejor que los demás en algo.
No importa que ese “algo” sea “algo” que tu familia escondería por vergüenza. Como que no te has
cortado las uñas en los últimos quince años, o que proyectas los líquidos que bebes por los ojos. No
importa tampoco que demuestre tu cabezonería, aguantando la respiración bajo el agua hasta
extremos que puedan llevarte a la muerte. ¿Para qué? Por ser el mejor en “algo”. Para que quede
constancia de que exististe y supiste hacer “algo” mejor que los demás, por estúpido que fuera.
El ser humano siempre ha sentido una necesidad de pervivencia, de dejar mensajes al futuro que
atestigüen su finita existencia. Con esta se entrecruza otra obsesión: la de superar a los demás, la de
resaltar, la de triunfar. Una mezcla que puede llevar a maravillas como las cuevas de Altamira, o a
estupideces como asesinar a John Lennon. Entre estos, los logros contabilizables se manifiestan
brillantemente en un compendio de grandes hazañas y excelsas tonterías llamado el Libro Guinness
de los Récords. Consiste en una puesta a cero anual del marcador sobre quién, nunca mejor dicho, la
tiene más grande, para perpetuar competiciones, carreras, esfuerzos inútiles que, por regla general,
llevan a otras competiciones, carreras y esfuerzos inútiles.
En la pieza World Record Guinness Collection Oriol Vilanova, en un gesto simple y mínimo, reúne el
compendio de estas historias anecdóticas resumidas en una cifra: 5,62 metros de pelo, 500
piercings, 560 kilos. Se trata de una obra en proceso, que durará tanto como la obsesión de destacar
de la humanidad. Un archivo que ignora grandes batallas o procesos de cambio histórico para
detenerse en lo insólito y, podríamos pensar, superficial de la vida que, por la mera necesidad de su
existencia, demuestra al final no serlo tanto.

Documentos relacionados