Dossier "Democracia en el bar"
Transcripción
Dossier "Democracia en el bar"
1 cia. ornitorincs presenta carles sanjaime diego braguinsky miguel ángel romo enric juezas pep chiveli democràcia en el bar de leo maslíah contactes: diego braguinsky 639.008.220 miguel a. romo 686.954.367 [email protected] 2 cia. ornitorincs presenta democràcia en el bar de leo maslíah con carles sanjaime diego braguinsky miguel ángel romo enric juezas pep chiveli dirección, espacio escénico y iluminación javier quintanilla vestuario maría poquet jefe técnico alejandro sánchez 3 “DEMOCRACIA EN EL BAR” - SINÓPSIS “Democracia en el Bar” es una obra enmarcada en un humor ácido que ofrece una visión distinta acerca de una sociedad vigilada - ¿acaso no lo son todas? -. Seis ideologías enredadas en la misma situación absurda, seis puntos de vista, seis personas poco cotidianas, que con lenguaje corrosivo conviven en un "Democrático" bar. Un hombre –Fernández- compra un bar. O lo alquila. O se lo prestan. No está muy seguro, pero el caso es que de alguna manera el bar es suyo. Recibe la visita de un amigo –Portela- que es ciego, pero sólo a veces, y se empeña en enseñarle su nueva adquisición. La visita se transforma en un interrogatorio absurdo acerca de los objetos que existen en el bar, derivando poco a poco a temas más personales. Más tarde hacen su entrada un cliente –Coe- y un camarero. El cliente tiene prisa, pero el comportamiento del camarero, muy lejano al de un profesional de la restauración, induce a una conversación surrealista sobre el paso del tiempo. Se van. Fernández y Portela continúan su conversación y por lo que parece, alguien sabe algo sobre un asesinato sin resolver. No esta claro quien es el que sabe, ni por supuesto lo que sabe. De repente vuelve Coe con la noticia de que el camarero ha desparecido. Desconcierto general. ¿Ha muerto el camarero?. Hace su aparición en el bar un personaje – Inspector Ferrer- que parece estar destinado a aclarar las cosas. Pero éstas en lugar de aclararse cada vez se complican más. Cuando todo acaba, nos damos cuenta de que estamos en las mismas, pero alguien nos ha recordado que la libertad no existe. En esta micro-democracia cada personaje representa un estamento de nuestra sociedad y la obra refleja de un modo absurdo –o no tanto- los comportamientos que nosotros mismos asumimos, y los de las personas que nos rodean. Dos amigos cuya amistad pende de un hilo, un cliente dispuesto a convertirse en un colaboracionista, un policía que en un tiempo fue un represor y unos camareros que no saben servir, desaparecen cuando se los necesita y no se van cuando se quiere prescindir de ellos. Todas estas situaciones imaginadas con el inefable humor de Leo Maslíah, conforman la base sobre la que se sostiene nuestra propuesta de “Democracia en el bar”. 4 El público ha dicho “sólo un puñado de valientes podía ofrecernos esta visión de la democracia, tan hilarante pero no exenta de la mayor inquietud. Cinco de nuestros mejores actores y una puesta en escena efectiva hacen que nos preguntemos, entre carcajada y carcajada, si la propuesta, aparentemente oculta detrás el disfraz del absurdo, no esconde sino una indiscutible lógica sobrecogedora.” Pancho Barrera. Director programa TV La Nau / Artes escénicas “han logrado lo más difícil: un teatro divertido y profundo al mismo tiempo. La obra habla de algo tan vital como la libertad y como cuesta mantenerla. Excelente el guión y los actores.” Bernardo Ortín. Terapeuta “tiene momentos mágicos. Cuando subes a este tobogán pasas de la sonrisa leve a la carcajada ruidosa. Si además el texto lleva “recao” que más puedes pedir?. Perfecta la puesta en escena, sencilla y cautivadora. Los actores magníficos.” Jordi Tamarit. Administrativo. “el surrealismo natural, el de cada día...fluyendo a través de una obra entrañable, cómica y sobrecogedora al mismo tiempo. Todo bueno: actores, colores, texto y ritmo.” Trinidad Ballester. Médica “sonidos arrítmicos, ciegos que ven, lobos disfrazados de corderos, extrañamiento similar a nuestras vidas cotidianas. Enseñanza y reflexión sobre la libertad en esta sociedad que decimos democrática. Apuesta arriesgada que sin duda se debe ver. Enhorabuena.” Giovanna Ribes. Productora y Directora de Televisión “es una obra divertida, donde el teatro del absurdo y un humor ácido nos muestran otra vertiente de la realidad, a través de una buena interpretación que hace verosímil lo más “increíble”. Muy recomendable. Javier Pons. Profesor. Inma Albert. Maestra. “la vigilancia escondida detrás de la democracia no es una abstracción, es una realidad inquietante y ellos nos lo recuerdan con sagacidad, ironía inteligente, rigor estético y maestría en el gesto. Rosa. Abogada. “los primeros minutos de lo obra son brillantes, ágiles, y el excelente interpretación de los actores despierta una risa franca y divertida. Pero poco a poco la risa se va congelando, para convertirse en una mueca, y acaba en sonrisas duras y pensativas. En suma, una obra que despierta muchas más cosas de lo que a primera vista parece, y que en absoluto deje indiferente.Todo eso acompañado por una puesta en escena y una iluminación impecables y llenas de originalidad.” Jose María Gonzalez Valles. Profesor. “Me ha encantado la puesta en escena. Fantástica la interpretación de unos diálogos que me parecen rápidos, inteligentes, y muy divertidos o profundos en distintas situaciones. Sofía Azorín. Operadora de TV 5 EL AUTOR : LEO MASLÍAH Regularmente se “acusa” al autor de “Democracia en el bar”, de jugar con las palabras, de utilizar un lenguaje absurdo y de recrearse en las repeticiones. Veamos que opina Leo Maslíah sobre ésto. - Tanto en sus obras de teatro como en sus canciones, utiliza usted el lenguaje de un modo peculiar. ¿Esta jugando con las palabras? Leo Maslíah: Todo el mundo juega con las palabras: los escritores, los abogados, los filósofos, los gobernantes, las telefonistas, los comentaristas de fútbol... Lo único que cambia de una persona a otra son las reglas, o el nombre del juego... Hay algunos que creen de buena fe que ese juego se llama “hablar en serio”, sin jugar. - ¿Definiría su obra como teatro del absurdo? Leo Maslíah: Si se habla, como se hacía en una época, de un género “del absurdo”, que en realidad creo que eso fue mal traducido del francés, se tendría que haber llamado género “de lo absurdo”; pero de cualquier manera un apelativo así es absurdo, porque presupone que existen otros géneros, y que esos otros pueden ser géneros “de lo lógico” o de “lo lógicamente consistente”. Si escribes “puedo escribir los versos más tristes esta noche” no hay ninguna ley lógica que te diga que tienes que seguir con “escribir por ejemplo la noche está estrellada”, sino más bien que escribirías “pero no lo haré” (“puedo escribir los versos más tristes esta noche, pero no lo haré”) o, por ejemplo, “puedo escribir los versos más tristes esta noche, pero voy a optar por escribir un tratado de mecánica de los fluidos”. No se trata de absurdo o de coherencia, se trata de que uno puede decir cosas diferentes en uno u otro caso. Algunas, para ciertos lectores, resultan más esperables o verosímiles que otras. Entonces, se las cree, literalmente o como representación de la realidad. Cuando le resultan inverosímiles, en cambio, las clasifica como “absurdas”. Pero eso está mal. - Usted trabaja mucho con la repetición, sin embargo. ¿Lo hace con alguna intención de fastidiar? ¿No tiene miedo de aburrir? Leo Maslíah: ¿Los Rolling Stones se repiten mucho por el hecho de estar prácticamente todas su canciones en el mismo compás? ¿Mozart se repite mucho por estar compuestas todas sus obras en un número muy restringido de tonalidades, y también por haber compuesto toda su música en tres o cuatro compases, como prácticamente todos los compositores europeos de los siglos dieciocho y diecinueve? ¿Uno se repite por presentarse en público siempre con la misma cara? Siempre hay repetición y no repetición Hay muchos géneros donde las variaciones en estas cosas son mínimas, de un tema a otro. Los Beatles, por ejemplo, si surgieran ahora, si tocaran ahora por primera vez, no podrían entrar en ninguna de las categorías del rock o de la música pop, porque cambian demasiado de instrumentos y de ritmos, de una canción a otra. 6 BOCETO DEL ESPACIO ESCÉNICO – JAVIER QUINTANILLA 7 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Carles Sanjaime TEATRO COMO GUSTEIS -W. Shakespeare. Director Pierre Constant. ROMEO Y JULIETA -W.Shakespeare. Director Edward Wilson. P.D. EL TEU GAT HA MORT. -James Kirkwood. Director Juli Leal. (Premi de les Arts Escèniques a la millor interpretació. ALS LLADRES (sarsuela) -E.Escalante. Director Vicente Genovés CENTAURES -Manuel Molins. Director Vicente Genovés EL VERÍ DEL TEATRE. -Rodolf Sirera. Director Vicente Genovés. O TU O RES, Director Carles Alberola. ESTIMADA ANUCHTKA Director Carles Alberola. PARAULES EN PENOMBRA. Director Carles Alberola. BEATRIUS –Director Pasqual Alapont. MERLÍ I EL JOVE ARTURO -Carles Pons. Directora Inma Sancho. (Premi de l'Associació de crítics de València a la millor interpretació 1997) SAN JUAN -Max Aub. Director Juan Carlos Pérez de la Font. CANDID – Voltaire, Direcció, Carles Alfaro. INFINITIES - Direcció Lucca Ronconi. Piccolo Teatre de Milà CICLE HAROLD PINTER. Direcció a. Díaz Zamora. COMEDIAS BÀRBARAS. Valle Inclán. Direcció Bigas Luna. Fundaciò Arts Escèniques. UN ENEMIC DEL POBLE, Ibsen. Direcció Carme Portaceli. ORNITORINCS, diversos autors. Direcció M. A. Romo EL IDIOTA, Zéno Bianu. Dirección: Antonio Simón CINE Y TELEVISIÓN · HOSPITAL CENTRAL · EL COMISARIO · HERÈNCIA DE SANG. Telenovel·la. Producció Drimtim-Canal 9. · A FLOR DE PELL. Telenovel·la. Producció Drimtim-Canal 9. · POLICIAS · LA CIUTAT DELS PRODIGIS. Llargmetratge. Director Mario Camus. 8 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Enric Juezas TEATRO DEMOCRÀCIA EN EL BAR- Dir. Javier Quintanilla LA VOLTA AL MÓN EN 80 DIES- Dir. V. Salvador – JM Reig LA NIT ES UNA OMBRE PERSEGUIDA PEL DESIG EL BOTI Dir. Gemma Miralles. La Dependent. LA NIT ES UNA OMBRA..Dir. Ramón Moreno. Antana Teatre. MERLÍN Y EL JOVEN ARTURO Dir. Inma Sancho. L´horta Teatre L´ULTIM MOS Dir. Ramón Moreno. Antana Teatre. BOIG PER TU Dir. Carles Alberola. Boig Teatre L´ILLA DEL TRESOR Dir. Ramón Moreno. Posidonia. Sala Escalante. LLEGENDA DE BANDOLER Dir. Inma Sancho. L´Horta Teatre. FRANKENSTEIN Dir. Alicia Escurriola. Nana Teatre. QUE VIVA EL INFIERNO Dir. José Ramón Pérez. Nana Teatre SIRENAS, TROMPETAS Y PEDORRETAS Dir. Santiago Sánchez. CINE Y TELEVISIÓN “EL HOMBRE DE LA NEVERA” Dir. Vicente Tamarit. Clap Producción “EL LADRÓN DE MULTAS” Dir. Rafa Montesinos. Trivisión. Cortometraje “SEVERO OCHOA” Dir. Sergio Cabrera. TVE. Trivisión “EL SECRETO DE LA PORCELANA” Serie TVE. 5 Films. “A FLOR DE PELL” Serie para Canal 9. Drimtin Entertaiment. “NEGOCIS DE FAMILIA”- Zebra y EVT para Canal 9 “EL CASO DE LA NOVIA DIVIDIDA”- Canal 9 TV3 9 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Diego Braguinsky TEATRO - ACTOR IN NOMINE. Ghelderode LA FARSA DELS TENEBROSOS. Ghelderode. Premi Interpretació Festival “Arxipreste de Hita” MARTA. Diego Braguinsky ROMEO Y JULIETA. W. Shakespeare. Direcció Edward Wilson CUMPLEAÑOS FELIZ. Vaganovos. Direcció V. Genovés UN CONTE PER AL LLOP. Vaganovos. Direcció V. Genovés EL CARNAVAL DE LOS ANIMALES. Vaganovos. Direcció V. Genovés THE VIRGO DE VISANTETA MUSICAL STORY. Bernat i Balldoví. Direcció Casimir Gandia EL TUTOR BURLADO O LA MADRILEÑA (ZARZUELA). Direcció V. Genovés DEIXA'M LA DÓNA PEPET. Direcció Joan Monleón LAS ARRECOGÍAS DEL BEATERIO. Direcció V. Genovés BALLANT BALLANT. Direcció Joan Peris SANT BLAS CAFÉ. Direcció V. Genovés INFINITIES. Direcció Lucca Ronconi. Piccolo Teatre de Milà. UN ENEMIC DEL POBLE. Ibsen. Direcció Carme Portaceli COMÉDIAS BÀRBARAS. Valle Inclan. Direcció Bigas Luna ORNITORINCS. Diversos. Direcció M. A. Romo CINE I TELEVISIÓ – ACTOR BAJO LAS PIEDRAS. Dirección Pedro Rosado. HOSPITAL CENTRAL- TELE 5 BENIFOTREM – CANAL 9 CIENTÍFICS VALENCIANS – CANAL 9 SÍNDROME LABORAL – Cine. Director Sigfrid Monleón RES ÉS FÀCIL – Cine. Coproducció franc-espanyola. EL MÒBIL. Curt de Pilar Tomás. Nominat a Premis Goya. LA CLAU DE L'ÈXIT / DIEGO FABBIANI . Curts de Marcos Gisbert. TELEVISIÓ- PRESENTADOR FESTIU 90 (1990) – ALABABALÀ (1990/91) – AMOR A PRIMERA VISTA (1991/93) – ENAMORATS (1993) – TOT PER l'AUDIÈNCIA (1994) – QUINA BROMA (1994) – TRENCACAPS (1995) – JA HO TENS (1997/99) – JOC DE PARAULES (2001/02) – PASSA LA BOLA 10 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Miguel Ángel Romo TEATRO “LAS COMEDIAS BÁRBARAS”. Dirección Bigas Luna. “UN ENEMIC DEL POBLE”. Dirección Carme Portaceli “EL BOTÍ”. Dirección Alejandro Jornet “LA MALA VIDA”. Dirección Alejandro Jornet y Jorge Picó. “COCODRILO”. Dirección Paco Zarzoso “SUEÑO”. Dirección Alejandro Jornet “NIT I DIA”. Dirección Carles Alberola “LA MANDRÁGORA”. Dirección Ramón Moreno. “EL ENEMIGO DE LA CLASE”. Dirección Paul Weibel “ORNITORINCS”. Director CINE Y TELEVISIÓN “EL COR DE LA CIUTAT”. TV3 “RAQUEL BUSCA SU SITIO”. TVE “CARVALHO”. Dirección Enrique Urbizu “A FLOR DE PELL”. Canal 9 “BENIFOTREM”. Dirección Toni Canet para Canal 9 “AMBICIONES”. ANTENA 3 “TRANVÍA A LA MALVARROSA”. Dirección José L. García Sánchez “L’ARBRE DE LES CIRERES”. Dirección Marc Recha. 11 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Pep Chiveli TEATRO – ACTOR/CANTANT MONLEONÍSSIM. Direcció Joan Monleón. GREC 84 . Direcció Joan Monleón, Nuria Feliu. BENVINGUT 86 . Direcció Joan Monleón. EL MON-LE PER UN FORAT. Direcció Joan Monleón EL MON-LE LA MAR DE BE. Direcció Joan Monleón METRO AL MICALET. Direcció Joan Monleón FALLES AL RIALTO. Direcció Joan Monleón. MERCÉ 89. Amb Nuria Espert. NELO BACORA / l'AGÜELO POLLET. De Peris Cel·la i Bernat i Baldoví. ORNITORINCS. Direcció Jaime Pujol TEATRO - AUTOR SANT BLAS CAFÉ. Direcció Vicente Genovés BUMERANG. Direcció Enrique Belloch ORNITORINCS. Direcció Jaime Pujol CINE – ACTOR QUE NOS QUITEN LO BAILAO. Direcció Carles Mira. LA LLUNA SINISTRA. Direcció Félix Mauret TELEVISIÓN – ACTOR I NO OBSTANT ET VULL. TVE ANGEL CASAS XOU. TV3 ESPECIAL JOAN MONLEON. TVE TE O CAFÉ. TVE LA PALMERA. TVE. RÀDIO / TELEVISIÓN – CREADOR Guionista, Compositor de sintonía musical i coautor de más de 20 programas de televisión i radio. 12 DEMOCRÀCIA EN EL BAR - CURRÍCULUMS Javier Quintanilla (Direcció i Escenografía) DISEÑO DE ILUMINACIÓN PARA TEATRO “MOSCÚ CERCANÍAS”. Dirección Ángel Facio. Centro Andaluz de Teatro ILUMINACIÓN Y ESPACIO ESCÉNICO “INTEMPERIE”, de Lluisa Cunillé. “BACANTES” de Lluisa Cunillé. “COCODRILO”, de Paco Zarzoso. “ORNITORINCS”. Dirección Miguel Ángel Romo CINE Y TELEVISIÓN DIRECTOR DE ILUMINACIÓN Y FOTOGRAFÍA DE DIVERSAS PRODUCCIONES DE TRIVISIÓN, sl PARA CINE Y TELEVISIÓN. 13