41. zenbakia

2013ko maiatzak 20
Kaixo lagunok, gure izena Anne eta
Jon da eta gaurko egunkaria
argitaratzea egokitu zaigu; espero
dugu zuen
gustokoa
2008ko
apirilak
7 izatea.
Larunbatean Nazioarteko Museoen
eguna izan zen. Hori dela eta, museo
askok sarrera dohain izan zuen,
adibidez,
Guggenheim,
Pobal,
Meatzari Museoa eta hainbat museo
gehiagok.
Igandean, Ortuellako jaiak amaitu
ziren, ze pena!!! Baina gutxi falta da
Gallartako jaiak heltzeko!!! Ere bai,
igandean, Ugaon, Dantzari Eguna
ospatu
zen;
gure
herriko
Meatzaldeko Harrigorria dantza
taldea joan zen dantzatzera eta
beste talde gehiago ere bertan izan
ziren.
Agur!!!
41. zenbakia
Aurkibidea
Deskribapen Magikoa
2
Olerkiak
3
47. zenbakia
Refranes
4
¿Sabías Que…?
5
Report
6
Sentsazio Zirraragarriak
7
Jon eta Anne
Behin banengoen nire ahizparekin nire logelan
Pottokien filma ikusten. Nik bolumena igoko nuen eta
bat-batean, izugarrizko tximistak erori ziren eta
argia joan zen; bi minutu pasa ondoren, argia
bueltatu zenean, inurri bat bezain txikia bihurtu
nintzen eta mamuak bezala telebista zeharkatzeko
gaitasuna nuen. Botere horiek aprobetxatu nahi
nituen eta telebistatik sartzerakoan Pottokina
pertsonaiaren ahoan sartu nintzen.
Pertsonai hori bere lorategian loreak biltzen ari zen; salto bat
emanez, Pottokinaren begietara joan nintzen eta konturatu nintzen
mugikorra hartu zuela eta pottoki batekin telefonoz hitz egiten hasi zen.
Geroago, Pottokinak gozoki bat hartu eta irentsi zuenean, bere urdailera
joan nintzen gozokiaren gainean jarri nintzelako. Urdailean janari
osasuntsua ikusi nuen; geroago gauza arraro bat ikusi nuen: janari
osasuntsuaz gain, banbu zati txiki bat aurkitu nuen (banbua pandek jaten
dutena da); nik uste nuen banbu zatia nahi gabe irentsi zuela, oso txikia
zelako. Beste jauzi bat eginez, bere sudurrera joan nintzen; berak
usaintzen zituen usainak oso gozoak ziren, loreen usainak usaintzen zituen.
Sudurretik jaitsi nintzen txirrista batetik bezain azkar; bere
hanketara joan nintzen. Jaisterakoan, lehengo banbu zatia desagertu zen,
han bere hezurrak ikusi nituen oso hezur meheak eta zuriak zituen.
Salto erraldoi bat emanez, bere burura joan nintzen; burmuinean
pentsatzen ari zen guztia ikus nezakeen, oso gauza polit eta erromantikoak
pentsatzen zituen: bere mutil lagunaz pentsatzen ari zen eta faltan
botatzen zuen.
Nik gogo handiak neuzkan Pottokinaren gorputzetik ateratzeko.
Pottokina telefonoz hitz egiten ari zen; gauza bat ulertu nuen bakarrik:
pottoki aitarengana joan behar zuela. Pottoki aitaren etxera joaterakoa,n
abesten hasi zen; bitartean, ni pentsatzen ari nintzen nola atera nintekeen
Pottokinaren gorputzetik.
Pottoki aitaren etxera heldu eta biak hizketan hasi ziren. Gosea sartu
zitzaien eta pottoki aita sukaldera joan zen janariaren bila; Pottokina
lagunduko nahi zion eta sukaldera zihoanean, kable batekin estropezu egin
zuen. Jausterakoan mugimendu arraro bat egin zuen eta ni bere ahotik
atera nintzen. Nik pottoki aitaren telebistako mandoaren botoi batean salto
egin nuen eta nire logelako telebistatik atera nintzen, handia bihurtuz.
Niri bidai hau oso interesgarria iruditu zitzaidan!!!
Ayra
2
3
Afortunado en el juego, desgraciado en amores
Este refrán es muy popular. Hay quienes creen que las personas que
tienen suerte en los juegos de cartas o de dados, no serán afortunados en
amores; pero esta idea es una superstición y una falsedad, porque no hay
ninguna relación entre los cariños y los juegos. También se dice, dándole la
vuelta a la frase, DESGRACIADO EN EL JUEGO, AFORTUNADO EN
AMORES. Con este último refrán se pretende consolar al que no ha tenido
fortuna en el juego y se le asegura que tendrá suerte en los galanteos.
Antes se pilla al mentiroso que al cojo
Porque la verdad siempre acaba por salir a la luz y los mentirosos
siempre acaban por verse avergonzados.
En un pueblo vivía un hombre rico, muy bondadoso, que socorría con
alimentos y monedas a los pobres que se reunían en el patio de su casa. Pero
hubo algunos avispados que, haciéndose pasar por cojos pobres, también
querían beneficiarse de la de la generosidad de aquel hombre. Éste se
enteró del engaño y, en cierta ocasión en la que todos los cojos y miserables
estaban reunidos en el patio, hizo soltar un toro. Los verdaderos cojos, se
guarecieron en el portal como pudieron, pero los falsos lanzaron al aire las
muletas y corrieron despavoridos. Por esa razón se dice que se pilla antes al
mentiroso que al cojo.
Dos no riñen si uno no quiere
Aconseja evitar los enfados y las peleas. Para discutir, para reñir, son
necesarios al menos dos personas. Si una de ellas es más calmada, no habrá
disputa. También se dice: ENTRE DOS QUE CONTIENDEN, QUIEN CALLA
VENCE.
4
Raudos ríos
1- ¿Sabías que el río mas largo del mundo es el
Nilo?
2-¿Sabías que en Victoria (Zimbabue), el río
Zambesi cae por un precipicio de 1km de ancho y
107 metros de alto?
3-¿Sabías que en el mundo hay 1.434 millones de
km 3 de agua?
4-¿Sabías que por los 275 ramales de cataratas de
Iguazú caen 6,5 millones de litros de litros de agua
por segundo?
5-¿Sabías que el Amazonas crecido llenaría el
estadio mas grande del mundo en 13 segundos?
6-¿Sabías que de los 500 ríos mas caudalosos del
mundo, mas de la mitad están contaminados?
7-¿Sabías que si el agua de un río se junta con la del
mar se llama estuario?
8-¿Sabías que el río mas lodoso se llama río
Amarillo y esta en China?
9-¿Sabías que el agua que cae al suelo luego llega a
los ríos que lo llevan a los mares?
5
Come to discover Scotland! There are very interesting legends about
haunted castles and ghosts. You can visit the Loch Ness
too.
The bagpipe is the traditional instrument in Scotland. In
winter it is very cold in Scotland. It is a country of legends
and ghosts. Loch Ness is a special lake in the Highlands
because many people believe that “Nessie” the loch Ness
monster lives in it.
Urquhart castle is on the loch. It is haunted.
In Scotland every Scottish family has a distinctive
tartan. They were tartan kilts and dance to the music of
the bagpipes.
In Scotland there are Shetland ponies and Highland cows. They have long
hair.
6
Behin, etxean aspertuta nengoela, kalera joan nintzen eta aurkitu
nuen ate misteriotsu, bat parkean eta kuriositatez hurbildu
nintzen. Ateak jan ninduen!! Nik beldur handia neukan, han gauzak
oso arraroak ziren eta hotzikarak nituen.
Ibiltzen hasi eta aurkitu nuen Komodoko dragoi bat; esan
zidan “egunon” eta nik “kaixo” erantzun ondoren, desagertu zen;
oso urduri nengoen, baina aurkitu nuen txamarra bat lurrean
botata; jantzi eta hotz gutxiago neukan, baina urduritasuna ez
zitzaidan kendu. Berriro ikusi nuen Komodoko dragoia, bera
jarraitzeko esanez; jarraitu nuen, baina jakin nahi nuen non
nengoen. Galdetu nion, baina ez zidan ezer erantzun. Beste ate
bat ikusi eta asko izutu nintzen. Zabaldu egin zen; dragoiak bultzatu ninduen, lau ate
zeharkatzen nituenean etxera bueltatuko nintzela esanez. Ere bai, esan zidan beste
pertsonai batzuk lagunduko nindutela.
Jauregi erraldoi batetan ikusi nuen nire burua, baina ez zen bakarrik jauregi
handia, bezte guztia ere erraldoia zen eta oso txikia sentitzen nintzen. Pertsona erraldoiak
zeuden eta beldurrik gabe, bati galdetu nion ia lagunduko ninduen sabaira joaten, atea han
zegoelako. Baietz esan zidan eta ni oso alai nengoen, nire etxera joateko gero eta gutxiago
falta zelako. Hegaz hasi zen nirekin gainean eta ailegatzerakoan sabaira, atea zeharkatu
nuen. Zeharkatzerakoan, nire burua leku bero batean aurkitu nuen. Horrexegatik, txamarra
erantzi behar izan nuen; azkar begiratu nuen alboetara, baina bakarrik nengoen, eta nire
aurrean zegoen pasatu behar nuen atea, baina nik ikusi gabe, lurrunezko munstro bat
agertu zen eta niri susto handi bat emanez, desagertu zen. Berarekin batera atea
desagertu egin zen.!!!
Ezkerrera begiratu eta laba labirinto bat ikusi nuen, horrexegatik sumendi baten
barruan nengoela suposatu nuen eta gainetik ibiltzeko motxilan neukan edabea hartu eta
edan nuen. Saiatu nintzen labirintoa bakarrik pasatzen, baina oso zaila zen. Eseri nintzen;
egarri nintzen; ur kantinplora hartu, pitin bat edanez, tanta bat jausi eta laba guztia harri
bihurtu zen. Pitin bat gehiago bota eta loreak hasi ziren. Ere bai, ikusi nuen zuhaitz bat
hazten eta hazten sabairen kontra jo arte; ni izututa nengoen, lurra mugitu egin zelako.
Joan nintzen leku batetik bestera, eta azkenean konturatu nintzen zuhaitzaren aurrean
nengoela eta enborrean atea zegoen. Berriro agertu zen munstro hori, baina orain ez
zetorren izutzera, baizik eta eskerrak ematera, bere labirintoa hain polita uzteagatik eta
ere bai, talisman bat eman zidan barkamena eskatuz; nik eskerrak eman nizkion; oso pozik
nengoen lagun berria egin nuelako eta etxera ailegatzeko bakarrik ate bat falta
zitzaidalako. Enborreko atea zeharkatzerakoan, guztia zegoen arrosa erraldoiez beteta;
ohartu nintzen postal bat nuela itsatsita arropan eta horrela jartzen zuen: “Honaino
ailegatu bazara, zure etxera bueltatuko zara arrosen emakumearen laguntzaz”. Ere bai,
arrosarik handienean emakumea zegoela adierazten zuen; hara abiatu nintzen.
Azkenik, besteekin konparatuz handiagoa zen arrosa bat aurkitu nuen; ukitu,
zabaldu eta arrosaz eginda zegoen emakume bat agertu zen, eta nik galdetu nion ia eraman
al ninduen azken atera eta berak esan zidan fabore baten truke egingo zuela. Nik galdetu
nion ze fabore nahi zuen egitea. Erantzun zidan nahi zituela eguneko arrosa gardeneko 15
petalo eta lekua arakatzen hasi nintzen. Etsita nengoen; gaua heldu zen… lore batzuk hasi
ziren distiratzen, aurkitu nituen! Oso alai nengoen. 15 petalo hartu eta joan nintzen
emakumearengana eta eman nizkion; berak eman zidan bat eraztun moduan eta gero eraman
ninduen ateraino. Ailegatzerakoan, han zer egin nuen ez esateko inori agindu zidan, bestela
ezin izango nintzela berriro eta horrela egin dut orain arte…
ALAIN
7