Oriol Vilanova - Koldo Mitxelena Kulturunea
Transcripción
Oriol Vilanova - Koldo Mitxelena Kulturunea
[H]Istorio konparaezinak erakusketa KOLDO MITXELENA Kulturunea 2013.07.04-2013.10.11 ORIOL VILANOVA http://www.oriol-vilanova.com/ Oriol Vilanova (Manresa, 1980) masa-kulturaren berezko paradoxetan interesatuta dagoen artista da, eta obsesio horren ondorioz, bigarren eskuko merkatuetan aurkitzen dituen mota askotako postalen bilduma egiten du. Ikono, irudi eta ideia jakin batzuen ezaugarri monumentaletan ere interesa du, gaur egun, XX. mendea igaro delarik, itxura itsusi baina aldi berean barregarria hartzen baitute. Bere ikuspegiak zehatzak eta kontzeptualak dira. Instalazio minimalistak, performanceak, idatziak, denak ere errepikapenean eta gehiegikerian oinarrituak. Bere lanak Bartzelonan, Parisen, Bruselan eta Madrilen egon dira ikusgai, besteak beste. Bruselan bizi da, eta bertan egiten du lan. World Record Guinness Collection, 2010– prozesuan Eskultura Neurri aldakorrak Kontua egotea da. Ez nazioartean ezaguna izatea, ez aldizkariak borrokan ibiltzea New Yorkeko denda batean konturatu gabe egin dizuten argazkia lortzeko, ez eta jendeak zure abizena entzun beharrik ez izatea ere nor zaren jakiteko. Kontua zure izena zerbaitetan besteak baino hobea zarela egiaztatzen eta ziurtatzen duen toki batean idatzita egotea da. Ez dio axola “zerbait” hori zure familiak lotsaz ezkutatuko lukeen “zerbait” den. Esaterako azken hamabost urtean azkazalak ez moztea, edo edaten dituzun likidoak begietatik proiektatzea. Ez dio axola, halaber, zure burugogorkeria agerian uztea, arnasarik hartu gabe uretan murgilduaz, heriotzara eraman zaitzakeen muturreraino. Zertarako? “Zerbaitetan” onena izateko. Existitu zinela eta “zerbait” besteek baino hobeto egiten jakin zenuela jasota geratzeko, nahiz eta tontakeria hutsa izan. Gizakiak beti sentitu izan du bizirik irauteko eta bere bizitza amaikorraren testigantza ematen duten mezuak etorkizunari uzteko beharra. Eta honekin beste obsesio bat nahasten da: besteak gainditzekoa, nabarmentzekoa, arrakasta lortzekoa. Nahaste horrek gauza miragarriak eman ditzake, Altamirako haitzuloa esaterako, edo erabateko lerdokeriak, John Lennon erailtzea kasu. Eta horien guztien artean, zenbagarriak diren lorpenak dotore agertzen dira Errekorren Guinness Liburua deritzon balentria handien eta tontakeria gorenen bilduman. Markagailua urtero zeron jartzean datza, nork ote duen handiena edo nor ote den trebeena agerian utziaz, lehiaketa, karrera eta alferrikako esfortzuak betikotzeko helburuarekin, zeintzuk eskuarki, alferrikako beste lehiaketa, karrera eta esfortzuak egitea bultzatzen dutelarik. World Record Guinness Collection piezan Oriol Vilanovak, keinu sinple eta minimo batez, istorio anekdotiko hauen bilduma egiten du zifra hutsetan laburbilduta: 5,62 metroko ilea, 500 piercing, 560 kilo. Sorkuntza prozesuan dirauen obra bat da, gizateriak nabarmentzeko duen obsesioak [H]Istorio konparaezinak erakusketa KOLDO MITXELENA Kulturunea 2013.07.04-2013.10.11 adina iraungo duena. Bataila handiak edo aldaketa historikoen prozesuak baztertzen dituen artxiboa, bizitzaren alderdi xelebre eta baita hutsala ere, pentsa genezake, biltzeko, existitzeko behar soil hori dela eta, azken finean hain hutsala ere ez dela erakutsarazten duena. [H]Istorio konparaezinak erakusketa KOLDO MITXELENA Kulturunea 2013.07.04-2013.10.11 ORIOL VILANOVA http://www.oriol-vilanova.com/ Oriol Vilanova (Manresa, 1980) es un artista interesado en las paradojas propias de la cultura de masas, una obsesión que le lleva a coleccionar postales de todo tipo que encuentra en los mercados de segunda mano. Asimismo, se interesa por la cualidad monumental de ciertos iconos, figuras e ideas que, pasado el siglo XX, parecen adquirir un aspecto a la vez monstruoso y cómico. Sus aproximaciones son finamente conceptuales. Instalaciones minimalistas, performances, escritos, basados en la repetición y la exageración. Sus obras han sido expuestas en Barcelona, París, Bruselas y Madrid, entre otros lugares. Vive y trabaja en Bruselas. World Record Guinness Collection, 2010– en proceso Escultura Medidas variables La cuestión es estar. No consiste en ser conocido internacionalmente, en que las revistas se peleen por conseguir tu imagen robada en una tienda de Nueva York, en que la gente no necesite oír tu apellido para saber quién eres. En lo que consiste es en tener tu nombre inscrito en un lugar que certifique y atestigüe que eres mejor que los demás en algo. No importa que ese “algo” sea “algo” que tu familia escondería por vergüenza. Como que no te has cortado las uñas en los últimos quince años, o que proyectas los líquidos que bebes por los ojos. No importa tampoco que demuestre tu cabezonería, aguantando la respiración bajo el agua hasta extremos que puedan llevarte a la muerte. ¿Para qué? Por ser el mejor en “algo”. Para que quede constancia de que exististe y supiste hacer “algo” mejor que los demás, por estúpido que fuera. El ser humano siempre ha sentido una necesidad de pervivencia, de dejar mensajes al futuro que atestigüen su finita existencia. Con esta se entrecruza otra obsesión: la de superar a los demás, la de resaltar, la de triunfar. Una mezcla que puede llevar a maravillas como las cuevas de Altamira, o a estupideces como asesinar a John Lennon. Entre estos, los logros contabilizables se manifiestan brillantemente en un compendio de grandes hazañas y excelsas tonterías llamado el Libro Guinness de los Récords. Consiste en una puesta a cero anual del marcador sobre quién, nunca mejor dicho, la tiene más grande, para perpetuar competiciones, carreras, esfuerzos inútiles que, por regla general, llevan a otras competiciones, carreras y esfuerzos inútiles. En la pieza World Record Guinness Collection Oriol Vilanova, en un gesto simple y mínimo, reúne el compendio de estas historias anecdóticas resumidas en una cifra: 5,62 metros de pelo, 500 piercings, 560 kilos. Se trata de una obra en proceso, que durará tanto como la obsesión de destacar de la humanidad. Un archivo que ignora grandes batallas o procesos de cambio histórico para detenerse en lo insólito y, podríamos pensar, superficial de la vida que, por la mera necesidad de su existencia, demuestra al final no serlo tanto.